หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2696

ไท่จื่อและหลินมั่วนั่งหลังพิงก้อนหินขนาดใหญ่ ประกอบกับมีรถกันกระสุนเป็นเกราะกำบังในขณะนี้

พวกเขาทั้งสองใช้ทั้งปืนและเข็มเงินจัดการฝ่ายศัตรูนับร้อยชีวิต

แต่เพราะศัตรูมีจำนวนมากเกินไปจึงทำให้ราวกับว่าไม่มีทางสังหารพวกเขาได้ทั้งหมด

เนื่องจากพวกเขากลัวว่ารถกันกระสุนจะถูกโจมตีจนระเบิด หลินมั่วจึงอุ้มลู่อิ่งให้มาหลบอยู่ด้านหลังพวกเขาทั้งสอง และความกลัวของเขาก็กำลังเป็นดั่งที่คิด เพราะศัตรูสาดกระสุนมาไม่หยุด ต่อให้เป็นรถกันกระสุน แต่มันก็กำลังจะร่วงลงไปแล้ว

เมื่อเห็นว่ากองกำลังของศัตรูใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ไท่จื่อจึงร้อนรนเป็นอย่างมาก

“ไอ้เว*อาเฟย อย่าให้ฉันเจอมันอีกครั้งนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะเด็ดหัวมันให้กุดเลยคอยดู”

เดิมทีนี่เป็นเพียงคำกร่นด่าของไท่จื่อ แต่ไม่คิดเลยว่าจะมีเสียงของใครบางคนตอบกลับมา

“พี่ไท่จื่อ ผมมาแล้ว ผมมาแล้ว จะเด็ดหัวผมเลยเหรอ เกินไปแล้วมั้ง”

ท่ามกลางเสียงดังสนั่นของปืนกล อาเฟยที่ปากยังคาบซิการ์อยู่ได้ดึงคอเสื้อของข่งจื่อที่มีสีหน้าขาวซีดให้เดินเข้ามาในสงคราม ท่าทางอวดดีของอาเฟยคล้ายกับไท่จื่อมากจริงๆ

หลังจากที่อาเฟยซักถามข่งจื่อแล้วก็เข้าใจแผนการล้อมฆ่าของตระกูลข่งอย่างชัดเจน หลังจากที่ได้ยินเสียงปืนเขาจึงรีบนำตัวข่งจื่อมาเป็นตัวประกันให้แก่หลินมั่วและไท่จื่อทันที

“กูสั่งให้พวกมึงหยุด ไม่อย่างนั้นกูจะฆ่าเจ้านายของพวกมึงแน่!”

ไม่รอให้เขาพูดจบ เมื่อนักฆ่าของตระกูลข่งเห็นว่าคุณชายสามของตระกูลตัวเองถูกอีกฝ่ายจับเป็นตัวประกันก็รีบหยุดการโจมตีทันที

อาเฟยยกยิ้มอย่างอวดดี ก่อนจะหันไปยักคิ้วให้หลินมั่วและไท่จื่อ

“พี่ไท่จื่อ ผมเจ๋งไหม!”

เดิมทีไท่จื่อแค่อยากให้เขาระดมคนมาช่วย ไม่คิดเลยว่าเด็กคนนี้จะจับตัวหัวหน้าของอีกฝ่ายมาด้วย

ถึงแม้จะไม่อยากยอมรับ แต่ครั้งนี้เขาทำได้เจ๋งจริงๆ

แน่นอนว่าอาเฟยก็เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าดี เขาปรับสีหน้าที่อวดดีให้กลับมานิ่งอีกครั้ง สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหดก่อนจะยกปืนขึ้นมา

ปัง!

เมื่อเสียงปืนดังขึ้น ข่งจื่อก็ร้องออกมาอย่างน่าสมเพช เขากุมมือที่ถูกยิงจนทะลุ เขายู่อวัยวะบนใบหน้าจนมันเกือบจะไหลมารวมกัน

“อ๊า...”

เขายกมือขึ้นกุมบาดแผลที่เต็มไปด้วยเลือดสด!

“นี่เป็นโอกาสสุดท้าย ถ้าไม่ทิ้งปืนไอ้คนแซ่ข่งตาย!”

ในตอนนี้อาเฟยได้เก็บสีหน้าทะเล้นไปจนหมด น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น

ข่งจื่อที่กลิ้งไปมากับพื้นด้วยความเจ็บปวดกำลังมองเหล่านักฆ่าที่ไม่ยอมทำตามคำสั่ง เขารู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก

“แม่* กูบอกให้ทิ้งปืนไง ถ้าวันนี้กูต้องตายที่นี่ พวกมึงก็ต้องถูกฝังไปพร้อมกับกู”

น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด ถ้าท่านผู้เฒ่าตระกูลข่งรู้เรื่องนี้เข้า ต่อให้พวกเขาไม่ตายก็คงจะถูกถลกหนังเช่นกัน

พวกเขาสบตากันไปมา เหล่านักฆ่าถอนหายใจอย่างจนปัญญา

อีกนิดเดียวเท่านั้น ถ้าไม่มีข่งจื่อ ในตอนนี้หลินมั่วและไท่จื่อคงจะตายเพราะปืนของพวกเขาแน่นอน