หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2710

ภายในซอยที่มืดสนิท ความเงียบที่น่ากลัว มีเพียงเสียงลมหายแผ่วเบาลอยอยู่กลางอากาศ

หลังจากนั้นพักหนึ่ง อีกฝ่ายจึงเอ่ยพูด เสียงแหบพร่านั้น แฝงไปด้วยจิตสังหารอันโหดเหี้ยม

“ใช่ แล้วจะทำไม ไม่ใช่แล้วจะทำไม”

หลินมั่วรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังประวิงเวลา แต่เนื่องจากเขาทำพลาด ตอนนี้เขาเสียโอกาสลงมือก่อนแล้ว

ตอนแรกลี่หนงคิดจะใช้กลยุทธ์จับตัวการสำคัญก่อนโดยจับตัวหน้าของทีมนักฆ่าโดยตรง แต่สิ่งที่ทำให้เขแปลกใจคือพลังของคนผู้นี้คล้ายกับเขาเป็นอย่างมาก ตอนที่ต่อสู้กันเมื่อครู่ หลินมั่วใช้เข็มลึกลับโจมตีร่างของอีกฝ่าย แต่โดนลูกน้องของอีกฝ่ายเก็บได้ทั้งหมด และนอกจากหัวหน้าที่อยู่ตรงหน้าแล้ว คนอื่นที่เหลือได้ถอนทัพออกไปเรียบร้อย

ประมาทเกินไปแล้ว!

หลินมั่วแอบถอนหายใจ โจมตีครั้งเดียวไม่สำเร็จต้องหนีไกลพันลี้ นี่คือหลักการทำงานของนักฆ่าอย่างแท้จริง

ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ฝ่ายนั้นจึงได้แต่ทิ้งคนที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น

หลินมั่วกำลังคิดเช่นนี้ พลังปราณที่อยู่ภายในร่างเริ่มควบแน่นอย่างรวดเร็ว ปราณกระบี่รวมตัวกันรู้สึกคันที่ฝ่ามือ จากนั้นเขาจึงโบกมือ ฟาดปราณกระบี่ที่ไร้รูปที่มาพร้อมกับพลังสังหารที่น่ากลัวออกไป

หัวหน้านักฆ่าสีหน้าเปลี่ยนไปด้วยความตกใจ คิดไม่ถึงว่าไอ้เด็กคนนี้จะซ่อนเคล็ดวิชาสังหารที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ เขาไม่คิดอะไรให้เยอะแยะ เมื่อเขาขึงตาทั้งสองข้างจากนั้นไพ่ตายคุ้มกันตัวของเขาถูกกระตุ้นขึ้นมา

จากนั้นเกิดเสียงปะทะสนั่นหูดังขึ้นมา ร่างเงาคนหนึ่งลอยกลับหัวเข้ามา หลังจากวาดเป็นเส้นโค้งกลางอากาศอย่างสวยงามแล้ว จึงกระแทกบนพื้นอย่างแรง จากนั้นกลิ้งติดต่อกันสองสามรอบแล้วจึงหยุดลง

หลินมั่วหลังจากได้รับบทเรียนของการผิดพลาดแล้ว ตอนนี้เขาจึงไม่กล้าลดความระมัดระวัง วินาทีที่อีกฝ่ายโดนโจมตีลอยออกไป เขาก็ตามไปข้างหน้าเช่นกัน

แต่สุดท้ายก็ช้าไปหนึ่งก้าว

หลินมั่วอยากจะชักดาบออกมา อาวุธลับสองสามตัวลอยมาตอนรับเขา แล้วระเบิดออกตรงหน้าเขา

ปัง! ปัง! ปัง!

เสียงระเบิดดังติดต่อกัน ควันลอยฟุ้งอย่างหนาแน่น เดิมทีเป็นซอยเล็กที่มืดสลัวเวลานี้ยื่นมืออกไปก็มองไม่เห็นนิ้วทั้งห้า

“ไม่ต้องแล้ว พวกเขาหนีไปแล้ว!”

“นี่คือหลักฐานเพียงอย่างเดียวที่อีกฝ่ายทิ้งเอาไว้ เก็บรักษาให้ดี!”

หลังจากไท่จื่อรับดาบหักมาแล้ว ตรวจดูอยู่พักหนึ่งแล้วจึงหาสาเหตุไม่ได้ จึงมอบให้อาเฟยโดยตรง

ของเล่นห่วยแตกอะไร หนักชะมัด!

“พี่ใหญ่ คนพวกนี้เป็นใครมาจากไหน ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะกล้าซุ่มโจมตีพวกเรา”

ทีมนักฆ่านับพันของตระกูลข่ง ถูกพวกเขาสังหารหมู่ติดต่อกัน คิดไม่ถึงว่าจะมีคนไม่กลัวตายอีก

“พวกเขาก็คือฆาตกรสังหารหมู่บนเรือรบหลงลี่”

ตอนที่หลินมั่วประลองฝีมือเมื่อครู่ ได้เห็นอาวุธของคนพวกนี้อย่างชัดเจน มีความคล้ายคลึงกับร่องรอยที่หลงเหลืออยู่บนเรือรบหลงลี่เป็นอย่างมาก และที่สำคัญคือพายุเข็มดอกสาลี่ก็คือตัวพิสูจน์ยืนตันที่สมบูรณ์แบบที่สุด