หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2710

ภายในซอยที่มืดสนิท ความเงียบที่น่ากลัว มีเพียงเสียงลมหายแผ่วเบาลอยอยู่กลางอากาศ

หลังจากนั้นพักหนึ่ง อีกฝ่ายจึงเอ่ยพูด เสียงแหบพร่านั้น แฝงไปด้วยจิตสังหารอันโหดเหี้ยม

“ใช่ แล้วจะทำไม ไม่ใช่แล้วจะทำไม”

หลินมั่วรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังประวิงเวลา แต่เนื่องจากเขาทำพลาด ตอนนี้เขาเสียโอกาสลงมือก่อนแล้ว

ตอนแรกลี่หนงคิดจะใช้กลยุทธ์จับตัวการสำคัญก่อนโดยจับตัวหน้าของทีมนักฆ่าโดยตรง แต่สิ่งที่ทำให้เขแปลกใจคือพลังของคนผู้นี้คล้ายกับเขาเป็นอย่างมาก ตอนที่ต่อสู้กันเมื่อครู่ หลินมั่วใช้เข็มลึกลับโจมตีร่างของอีกฝ่าย แต่โดนลูกน้องของอีกฝ่ายเก็บได้ทั้งหมด และนอกจากหัวหน้าที่อยู่ตรงหน้าแล้ว คนอื่นที่เหลือได้ถอนทัพออกไปเรียบร้อย

ประมาทเกินไปแล้ว!

หลินมั่วแอบถอนหายใจ โจมตีครั้งเดียวไม่สำเร็จต้องหนีไกลพันลี้ นี่คือหลักการทำงานของนักฆ่าอย่างแท้จริง

ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ฝ่ายนั้นจึงได้แต่ทิ้งคนที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น

หลินมั่วกำลังคิดเช่นนี้ พลังปราณที่อยู่ภายในร่างเริ่มควบแน่นอย่างรวดเร็ว ปราณกระบี่รวมตัวกันรู้สึกคันที่ฝ่ามือ จากนั้นเขาจึงโบกมือ ฟาดปราณกระบี่ที่ไร้รูปที่มาพร้อมกับพลังสังหารที่น่ากลัวออกไป