หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2767

บนเวทีเต้นรำอันหรูหรา นักดนตรีหลายร้อยคนเล่นดนตรีอย่างประณีต เครื่องดนตรีต่างๆ ก็ส่งเสียงอันไพเราะ แม้ว่าเสียงจะต่างกัน แต่นักดนตรีชั้นนำก็ผสมผสานเสียงกันอย่างลงตัวและกลายเป็นดนตรีอันไพเราะ

ตอนนี้ แสงไฟในงานเลี้ยงค่อยๆ มืดสลัวลง ผู้ร่วมงานเพศชายในชุดพิธีการหรูหราจัดแจงชุดของตนและเริ่มเชิญชวนผู้คนที่เป็นเพศตรงข้ามที่เขารู้จักหรือไม่รู้จักรอบตัวเขาให้มาเต้นรำด้วยกัน

นี่คือการอุ่นเครื่องที่ต้องจัดเตรียมก่อนจะเริ่มงานเลี้ยง !

“คุณผู้หญิงครับ รบกวนเป็นเกียรติเต้นรำกับผมได้มั้ย ?”

ไป๋เฉียนเอ๋อร์ปฏิเสธคำเชิญของผู้ที่เข้ามาคนแล้วคนเล่า แม้ว่าเสื้อผ้าและนิสัยของเธอจะแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นมาก แต่รูปร่างหน้าตาของเธอก็พอได้อยู่ ประกอบกับความได้เปรียบตามธรรมชาติของการเป็นวัยรุ่น ผู้ชายหลายคนในวัยเดียวกันก็ให้ความสนใจเธอโดยธรรมชาติ

หลินมั่วที่อยู่ข้างกายเธอก็เหงาเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่าในด้านหน้าตาของเขาจะเอาชนะทุกคนในที่นี้ได้ แต่เสื้อผ้าแต่งกายก็หยุดการใจเต้นของผู้หญิงได้จำนวนนับไม่ถ้วน

นอกจากไป๋เฉียนเอ๋อร์ ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ได้สวมชุดระดับไฮเอนด์จากเว็บไซต์หลายสิบหรือหลายร้อยแห่ง หากได้เต้นรำกับหลินมั่วซึ่งสวมชุดลำลองราคาถูก ไม่ต้องพูดถึงความโดดเด่น พวกเธอจะขายหน้าคนอื่นไม่ได้

แน่นอนว่าหลินมั่วไม่สนใจ เขาแค่อยู่อย่างเงียบสงบ ไป๋เฉียนเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้างก็เหลือบมองเขา

“ฉันเต้นรำกับนายดีมั้ย ?”

หลินมั่วเบ้ปาก หัวเราะอย่างขมขื่นและส่ายๆหน้า “ดื่มเยอะเกินไปสินะ ! เธอคิดว่าฉันเป็นคนประเภทที่เต้นรำได้พวกนั้นเหรอ ?”

ให้เขาต่อสู้ย่อมได้ ให้เขารักษาอาการป่วยก็ยิ่งดีเข้าไปใหญ่ แต่ถ้าจะให้เขาเต้นรำ ก็ช่วยเอาชีวิตเขาไปเถอะ

จนถึงตอนนี้หลินมั่วก็ยงคงสับสนว่าใครเป็นคนคิดค้นสิ่งที่น่าเบื่อพวกนี้

ไป๋เฉียนเอ๋อร์กลอกตา “ชิ นายนั่นแหละคอแข็งเกิน !”

ทันทีที่เธอพูดจบ ก็มีเด็กหนุ่มกำยำคนหนึ่งเดินเข้ามาข้างหลัง

“สวัสดีครับคุณคนสวย เป็นเกียรติเต้นรำกับผมได้มั้ย ?”

แม้ว่าไป๋เฉียนเอ๋อร์จะรำคาญ แต่เธอก็ระงับอารมณ์และตอบอย่างสุภาพ

อีกฝ่ายนิ่งไปสักพัก “ผมว่าน่าจะไม่เคยนะ !”

ชายคนนั้นมองหลินโม่ด้วยรอยยิ้มจางๆ แต่การมองเช่นนี้ทำให้หลินมั่วระแวงขึ้นมาทันที

แม้จิตสังหารในดวงตาของชายคนนี้มีเพียงแวบเดียว แต่หลินมั่วก็จับได้

หลังจากที่หลินมั่วสังเกตเห็นความผิดปกติ เขาก็ดึงไป๋เฉียนเอ๋อร์มาไว้ด้านหลังตนอย่างไร้ร่องรอย

“เราคงจะเคยเจอกันที่บ้านตระกูลจ้าวสินะ !”

เขาคิดออกแล้ว ผู้ชายตรงหน้าคนนี้คือหมอผีที่วางยาคุณท่านตระกูลจ้าวใช่รึเปล่า ?

จาเท่อไป่ฮาได้ยินถึงตรงนี้สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นตกใจ ตอนไปที่บ้านตระกูลจ้าว เขาได้ปลอมตัวอย่างระมัดระวังเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวตนที่แท้จริงของเขาถูกค้นพบ ตอนนี้รูปลักษณ์ เสื้อผ้า และสีหน้าท่าทางของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก

แต่สิ่งที่เขาคิดไม่ถึงก็คือหลินมั่วจะไม่มีทางลืมคนที่มีเจตนาฆ่าเขา !