หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2827

กลุ่มคนรวยเหล่านี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของงานเลี้ยง แขกคนแรกสุดที่มารอคือติงลี่ ไอ้หนุ่มเจ้าเล่ห์คนนี้ก็ฉลาด ตามพันธมิตรการค้ามา หลังจากตระกูลข่งล่มสลาย เขาตรงเข้ายึดบ่อนพนันใต้ดินทั้งหมดของตระกูลข่ง ทำกำไรได้มหาศาล

นับตั้งแต่เขาทำตามแผนของหลินมั่ว ธุรกิจของเขาก็เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ยิ่งใหญ่ขึ้นทุกวัน มองดูพลังอำนาจของลูกน้องที่เพิ่มพูนขึ้น รอยยิ้มของเขาก็ไม่เคยจางหายไป ความเสียใจเพียงอย่างเดียวคือขาของเขายังไม่หายดี ทำให้เดินกระเผลก

“คุณชายหลิน ยินดีด้วยนะครับ!”

คำอวยพรนี้ย่อมหมายถึงประธานพันธมิตรการค้าแน่นอน

หลินมั่วมองดูท่าทางเจ้าเล่ห์ของไอ้หนุ่มคนนี้ ก็อดส่ายหน้าไม่ได้ ดูท่าทางเขาจะเริ่มลอยตัวแล้ว

“นายก็ระวังตัวหน่อยนะ ถึงแม้ว่าครั้งนี้นายจะได้กำไรไม่น้อย แต่ก็ระวังอย่าให้ร่ำรวยจนโจ่งแจ้ง ไม่งั้นพวกพี่น้องตระกูลติงของนายจะมาหาเรื่องนายอีกแล้ว”

ติงลี่คือหมากที่หลินมั่วฝังไว้ในตระกูลติง หลินมั่วก็ไม่ต้องการให้เขาตายก่อนที่จะได้ใช้งาน

“เรื่องนี้ผมเข้าใจน่า”

คนพวกนี้ล้วนเป็นคนที่เขาไว้ใจ เขาใช้คนพวกนี้ในการยึดบ่อนพนันใต้ดินของตระกูลข่ง คนภายนอกไม่น่าจะสงสัยว่าเป็นเขา เรื่องนี้ในใจของติงลี่เข้าใจอย่างชัดเจน

“มองให้กว้างๆหน่อย อย่าให้ผลประโยชน์เล็กๆน้อยๆตรงหน้ามาบังตา อนาคตของนายคือการยืนอยู่บนจุดสูงสุดของต้าฉวี”

หลินมั่วใช้โอกาสที่ไม่มีใครอยู่ เตือนติงลี่อีกครั้ง ตอนนี้ภายในห้องโถงใหญ่ บรรยากาศเริ่มคึกคัก สมาชิกพันธมิตรการค้าเริ่มทยอยเข้ามา หลินมั่วก็ไม่สนใจติงลี่อีก

เมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องโถง ก็บังเอิญเจอกับกลุ่มลูกคนรวยเหล่านั้นอีกครั้ง หลินมั่วหล่อเหลาอยู่แล้ว พอเปลี่ยนมาใส่สูท ดูมีออร่าขึ้นมาอีกหลายระดับ แขกผู้หญิงหลายคนแอบลอบมอง แม้แต่เฟยเฟยเองก็อดชำเลืองมองหลินมั่วหลายครั้ง

แต่เพียงแค่มองแวบเดียวก็ทำให้หนุ่มๆข้างๆเธอรู้สึกหึงขึ้นมาทันที

“ก็แค่บ๋อย ทำเป็น”

“ใช่ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วคิดว่าตัวเองเก่งขึ้นมาหรือไงวะ”

“ไอ้หน้าขาว โครตน่ารังเกียจจริงๆ”

“มีอะไร”

กวนเหอยังไม่ทันสังเกตุว่าน้ำเสียงของพ่อเริ่มหงุดหงิด เขาจึงยังคงบ่นไม่หยุด

“พ่อ ไอ้บ๋อยคนนี้มันหยิ่งยะโสมาก เมื่อกี้ผมให้มันรินกาแฟให้พวกผม มันเพิกเฉยใส่พวกผม

พ่อช่วยหาทางไล่มันออกไปที ผมเห็นมันแล้วเกะกะลูกกะตา”

กวนเยียไม่ได้ปฏิเสธคำขอของลูกชายตัวเองที่ก็ไม่ได้ขอมากเกินไป การไล่พนักงานเสิร์ฟออกคนหนึ่งนั้นง่าย แค่เขาพูดคำเดียว ผู้เฒ่ากานก็คงทำตามอย่างเชื่อฟัง

แต่เมื่อเขามองตามนิ้วของกวนเหอไป กวนเยียก็หน้าซีดทันที เพราะคนที่กวนเหอกำลังชี้ไปก็คือหลินมั่วที่คุยอยู่กับไท่จื่อ

“แกเรียกเขาว่าบ๋อยเหรอ แล้วยังให้เขารินกาแฟให้แกด้วย?”

กวนเหอเมื่อเห็นสีหน้าของพ่อเปลี่ยนไป ก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ได้แต่นิ่งงัน และพยักหน้าอย่างมึนงง