หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2830

กวนเยียเมื่อได้ยินคำพูดนี้ บนหน้าก็แสดงความผิดหวังออกมา แอบเสียดายอยู่ในใจ

แม้ว่าแม่ทัพเรือจะถูกหลินมั่วสังหาร แต่ผู้ก่อการร้ายที่แท้จริงก็คือลูกน้องของกวนเยียเอง ถ้าเจ้าชายใหญ่มาเอาเรื่องขึ้นมา เขากวนเยียต้องโดนลากมาด้วยแน่

หลังจากเดิมทีที่กวนเยียคิดไว้ว่าจะสาบานเป็นพี่น้องกับหลินมั่ว ทั้งคู่จะผูกติดด้วยกัน เมื่อถึงเวลาหลินมั่วก็จะช่วยเขากวนเยียจากด้านหน้าได้ ไม่มีทางที่หลินมั่วจะไม่รับปาก

กวนเยียค่อยๆสงบสติอารมณ์ลง ท่ามกลางความงุนงงสงสัยของทุกคน เวลานั้นเสียงเรียกชื่อดังขึ้นอีกครั้งจากนอกห้อง

“จ้าวจื่อเยียน จ้าวหยู แห่งตระกูลจ้าวมาถึงแล้ว”

“ถงเสี่ยวเหอ แห่งหย่วนหยางกรุ๊ปมาถึงแล้ว”

ทั้งสองคนนี้เคยปรากฏตัวในงานก่อตั้งพันธมิตรการค้ามาก่อน การมาของพวกเขาในครั้งนี้จึงไม่ใช่เรื่องแปลก

แต่ถงเสี่ยวเหอ ทันทีที่เข้ามาในห้องก็ตรงไปหาหลินมั่ว

“คุณชายหลิน ขอโทษนะครับ เดิมทีงานเลี้ยงนี้ พ่อของผมจะมาร่วมด้วยตัวเอง

แต่มีธุระกระทันหัน จึงมาไม่ได้ ได้แต่เพียงให้ผมมาเป็นตัวแทน”

เขาพูดพลางหยิบกล่องของขวัญออกมาจากอก “นี่คือของขวัญที่พ่อของผมด้านหนึ่งคือตอบแทนที่คุณชายหลินช่วยชีวิตไว้ อีกด้านหนึ่งเป็นการขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณชายหลินเรื่องเรือถูกปล้น”

เมื่อถงเสี่ยวเหอมอบกล่องของขวัญให้ ก็พูดเสริมอีกว่า “เนื่องจากคราวก่อนค่อนข้างรีบ เลยไม่มีเวลาจัดเตรียม ดังนั้นจึงล่าช้ามาถึงตอนนี้ หวังว่าคุณชายหลินจะไม่ถือสา”

คนอื่นๆที่อยู่ใกล้ๆก็อดอยากรู้อยากเห็นไม่ได้ ต่างก็ยืดคอเพื่อดูว่าของขวัญจากหย่วนหยางกรุ๊ปนี้คืออะไร ทำไมถึงต้องใช้เวลานานขนาดนี้ในการเตรียม

หลังจากไท่จื่อรับกล่องของขวัญมา แต่ไม่ได้สนใจอะไรมาก รู้สึกว่ามันไม่หนักเท่าไร ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาอาศัยที่หลินมั่วไม่ทันสังเกตุ รีบเปิดกล่องของขวัญออก แต่ข้างในไม่มีอะไรพิเศษ มีเพียงแค่กระดาษแผ่นเดียว

ใช่แล้วมันเป็นเพียงกระดาษแผ่นขาวที่ทำอย่างปราณีต

หนำซ้ำ คุณชายหลินยังเป็นลูกค้ารายใหญ่ของพวกเราในอนาคต ตอนนี้พวกเราสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณไว้ก่อน คิดว่าจะผูกมัดคุณหลินไว้ด้วยน่ะ”

หลินมั่วเข้าใจดี ว่านี่เป็นเพียงคำพูดติดตลกของอีกฝ่าย หย่วนหยางกรุ๊ปขาดลูกค้าหรือไง เห็นได้ชัดมากว่าพวกเขาไม่ขาดเลย ธุรกิจของพวกเขาทำถึงระดับประเทศ ถึงแม้ว่าคุณชายหลินจะพัฒนาในอนาคต ปริมาณการสั่งซื้อของเขายังไม่ติดอันดับ100ลูกค้าของกลุ่มบริษัท

“คุณหลิน คุณรับไว้เถอะ ไม่อย่างงั้นคราวหน้าพ่อของผมจะมาส่งมอบด้วยตัวเองอีก”

หลินมั่วเห็นว่าอีกฝ่ายมุ่งมั่น จึงไม่ดื้อดึงอีกต่อไป

“งั้นขอบคุณสำหรับความช่วยเหลืออย่างเต็มที่จากกลุ่มบริษัทของคุณ ของชิ้นนี้ผมหลินมั่วจะจดจำเอาไว้!”

“คุณชายหลินเกรงใจไปแล้ว นี่เป็นของขวัญขอบคุณจากพวกเรา!”

สำหรับของขวัญชิ้นนี้คืออะไรกันแน่ คนอื่นไม่รู้อะไรเลย พวกเขาเห็นเพียงกระดาษเปล่าสีขาวแผ่นหนึ่ง จากนั้นจู่ๆทั้งคู่ก็สนทนาด้วยเนื้อหาที่สนุกสนานขึ้นมา