หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2831

งานเลี้ยงดำเนินต่อไป และเมื่อลิลเลียเข้าไปในห้องโถง ความสนใจของคนส่วนใหญ่ก็มุ่งไปที่เธอ

อีกด้าน เป็นเพราะรูปลักษณ์และรูปร่างของผู้หญิงคนนี้โดดเด่นมาก ทำให้แขกเพศชายหลายคนถึงกับน้ำลายไหลเมื่อเห็นเธอ ในทางกลับกัน เป็นเพราะเอกลักษณ์ของผู้หญิงคนนี้ที่เธอจึงถือเป็นมือขวาของเจ้าชายหก

“คุณหลิน ฝ่าบาทของเรามีประสงค์จัดการกับของขวัญชิ้นใหญ่ที่ท่านส่งมา เขากับคุณไทเก๋อจึงมาไม่ได้

ก็เลยมีแค่ผู้หญิงตัวเล้กๆ อย่างฉันเป็นตัวแทน”

นายพลไห่ ถิ่นของเขาก็ถูกเจียเต๋อเลี่ยยึดครอง เป็นเพราะการเปลี่ยนแปลงกะทันหันนี้เองที่ทั้งสองคนจำเป็นต้องคิดแผนใหม่

“คุณหลิน คราวก่อนอยู่แค่ไม่กี่วันเอง ไม่คิดถึงฉันเหรอคะ ?”

ลิลเลียยิ่งพูดก็ยิ่งลูบแก้มของหลินมั่วมากขึ้น ต่อจากนั้น ริมฝีปากก็แทบจะแนบชิดกับใบหูของหลินมั่ว

“คุณลิลเลีย ในห้องโถงมีคนอยู่มาก ทำแบบนี้ไม่ดีมั้งครับ ถ้ามีธุระ ก็ไปคุยกับเพื่อนผมแทนก็ได้”

เจอกับพวกที่ชอบเล่นกับไฟ หลินมั่วก็พาไท่จื่อออกมา

ลิลเลียไม่คิดว่าหลินมั่วจะทำแบบนี้ รอจนเขาประสานสายตากับไท่จื่อ เธอถึงได้เงยคางขึ้นอย่างได้ใจ

“ขอขโมยละนะ !”

พูดจบก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างท้าทาย

แม้ลิลเลียจะอายุไม่มาก แต่ประสบการณ์ของเธอก็มีไม่น้อย เธอเข้าใจเรื่องตลกลามกของไท่จื่อในทันที หลังจากที่ทะเลาะวิวาทกัน เขาก็ก้มศีรษะลงและหน้าแดงด้วยรูปลักษณ์ที่ขี้อายและมีเสน่ห์ของเขา ทำให้เพื่อนหมาป่าทุกคนส่งเสียงหอนในทันที

แต่หลินมั่วรู้ ผู้หญิงคนนี้เสแสร้ง ยัยนี่ชั่วร้ายมาก !

ลิลเลียเห็นว่าหยอกล้อมาพอประมาณแล้ว ถึงได้เปลี่ยนหัวข้อสนทนา

“คุณหลิน ฝ่าบาทให้ฉันเตือนคุณให้ระวังตัว

จากข่าวที่เราได้รับ เจ้าชายใหญ่เจียเหวินอาจมาก่อกวนคุณ !”

สำหรับเรื่องนี้หลินมั่วไม่ได้กังวลอะไร มาก็มาสิ คิดว่าเขากลัวรึไง

อีกฝ่ายนอบน้อม แถมยังเป็นงานเลี้ยงของเจ้าชายหกครั้งก่อน ถ้าได้มีคำพูดนี้ของเจียป๋ายเลวี่ย ไป๋เฉียนเอ๋อร์จะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแน่นอน ในตอนที่เจ้าชายสามจงใจกล่าวถึงงานเลี้ยง ก็เป็นการเตือนอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ขอต้อนรับฝ่าบาทที่เสด็จมาร่วมงานเลี้ยงเล็กๆ ของเราพ่ะย่ะค่ะ

ครั้งก่อนฝ่าบาทออกหน้าช่วยเหลือ ยังไม่มีโอกาสได้กล่าวขอบคุณ”

“วันนี้ขอถือโอกาสเรียนเชิญชดเชยเลยละกัน เชิญพ่ะย่ะค่ะ”

เจียป๋ายเลวี่ยยิ้มพลางเอ่ย “คุณหลินถ่อมตัวเกินไปแล้ว งานเลี้ยงแบบนี้ของคุณถือว่าเล็ก งั้นเราคงจัดไม่ได้แม้แต่งานเดียว”

การสนทนาระหว่างทั้งสองคนเป็นไปอย่างสงบและอบอุ่นมาก เหมือนกับเพื่อนเก่าสองคนที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายปีที่ต่างสงวนท่าทีต่อกัน

“ถวายบังคมเจ้าชายสาม !”

เจียป๋ายเลวี่ยเห็นการทำความเคารพของลิลเลีย ก็พยักๆ หน้าอย่างเรียบเฉย ไม่มีทั้งความไม่พอใจหรือความรู้สึกดีด้วย มีเพียงการพยักหน้าเบาๆ เป็นการตอบแทน