หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 284

หลินมั่วหมดคำพูดจริง ๆ สวี่เจี้ยนกงยังอยากจะบังคับเขาให้หย่ากับสวี่ปั้นซย่า

อีกทั้งพูดอย่างทรงเกียรติสง่าผ่าเผยขนาดนี้ อะไรที่ดีต่อปั้นซย่าก็ให้หย่ากับเธอ

พูดให้เข้าใจ ก็ไม่ใช่เพราะอยากทำให้ความฝันของพวกเขาที่ตระกูลมีทั้งเงินและอิทธพลเป็นจริงเหรอ?

เมื่อดูจากมาดแล้ว พวกเขาวางแผนนี้ไว้ล่วงหน้าแล้ว เพียงแค่ใช้โอกาสครั้งนี้ทำให้หลินมั่วมีความกดดันก็เท่านั้นเอง

“พ่อ เรื่องนี้ ผมไม่เลือกแน่นอน!”

“ผมรักปั้นซย่าด้วยใจจริง ผมจะไม่หย่ากับเธอ”

“เรื่องของบริษัท ผมจะจัดการแน่นอน ทุกคนวางใจเต็มที่เถอะ!”

หลินมั่วตอบกลับ

สวี่ตงเสวี่ยหงุดหงิดทันที “แกจัดการ? แกมีความสามารถที่จะจัดการได้?”

“ถ้าแกมีความสามารถนี้จริง ๆ ก็คงไม่มาเกาะตระกูลสวี่กินนานสามปีหรอก!”

“แกก็เก่งแต่ขี้โม้!”

“ให้แกจัดการ ฉันปิดบริษัทลงยังดีเสียกว่าเลย!”

ฟังฮุ่ยก็พูดอย่างโกรธเคืองว่า “หลินมั่ว แกเอาแต่พูดตลอดว่าตัวเองรักปั้นซย่า สรุปก็คือรักแบบนี้?”

"แกรู้ไหม ความรักไม่ใช่การครอบครอง ความรักคือการทำให้ชีวิตเธอดีขึ้น!"

“แกไม่ได้รักปั้นซย่าเลย แกแค่อยากสนองความเห็นแก่ตัวของตัวเองเท่านั้น”

“แกต้องการเห็นปั้นซย่าของครอบครัวฉันล้มละลายใช่ไหม เห็นปั้นซย่าหนี้สินล้นตัวใช่ไหม แกถึงจะมีความสุข?”

“แกต้องการฆ่าปั้นซย่าให้ตายถึงจะพอใจใช่ไหม?”

หลินมั่วหมดหนทาง “พ่อแม่ สิ่งที่ผมพูดเป็นเรื่องจริง”

“ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้ได้จริง ๆ!”

สวี่ตงเสวี่ยโบกมืออย่างโกรธเคือง “นี้มันเวลาไหนแล้ว แกยังขี้โม้อยู่ที่นี่?”

“หลินมั่ว พวกเราไม่ได้ขอให้แกมีความสามารถอะไรมากมาย แต่อย่างน้อยแกต้องอยู่กับความเป็นจริงไหม?”

“เรื่องนี้ เกิดขึ้นก็เพราะแก”

“แกก็ควรมาช่วยตระกูลของเราจัดการกับเรื่องนี้!”

“แกไม่มีความสามารถในการจัดการ ตอนนี้ฉันคิดหาวิธีให้แกแล้ว แต่แกก็ไม่ยอมไปทำตาม”

“แกนี่มัน ทำไมไม่มีความรับผิดชอบเลยสักนิด”

หลินมั่วพูดอย่างจริงจังว่า “ผมสามารถจัดการเรื่องนี้ได้จริง ๆ!”

“ทุกคนให้เวลาผมหน่อย ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยแน่นอน!”

ฟังฮุ่ยโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “หลินมั่ว แกยังอยู่ในโลกความเพ้อฝันจริง ๆ เลยนะ!”

“แกคิดว่าตัวเองสามารถจัดการเรื่องนี้ได้เรียบร้อยจริง ๆ? แกอย่าฝันเลย!”

“บอกอย่างนี้กับแกดีกว่า ถ้าแกจัดการเรื่องนี้ได้จริง ๆ”

“ต่อไปนี้พวกเราสามีภรรยาชรานี้ก็จะปรนนิบัติแกเหมือนผู้ที่ทรงอำนาจเลย”

“แต่ว่า ถ้าแกจัดการเรื่องนี้ไม่เรียบร้อย งั้นต่อไปแกก็ต้องหย่ากับปั้นซย่า ไม่ก้าวเข้ามาที่ตระกูลสวี่ของฉันอีกตลอดไป เป็นยังไง?”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า ในความคิดของเขา หลินมั่วไม่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้เลย

หลินมั่วส่ายหัว “แม่ ปั้นซย่าคือความรักที่จริงจังของทั้งชีวิตผม ผมจะไม่ใช้เธอมาเดิมพันเด็ดขาด!”

สวี่ตงเสวี่ยรีบพูดเหน็บแนมทันที “คนขี้ขลาด ฉันดูออกอยู่แล้วแกไม่กล้า!”

“เก่งแต่ขี้โม้ ความสามารถอื่นไม่มีเลย แกคิดว่าเป็นอะไร?”

“ยังจะจัดการเรื่องนี้ ถุ้ย!”

“หลินมั่ว แกทำให้ฉันรู้สึกถึงความน่าขยะแขยงจริง ๆ เลย!”

หลินมั่วจ้องไปที่สวี่ตงเสวี่ยด้วยความโกรธ ถ้าพ่อแม่ของเธอไม่อยู่ที่นี่ เขาอยากจะตบหน้าเธอแรง ๆ สองสามที

หลินมั่วสูดหายใจเข้าลึก ๆ ระงับความโกรธของเขาอย่างเคร่งขรึม “ไม่ว่ายังไง ผมก็ไม่มีทางใช้ปั้นซย่ามาเดิมพัน!”

“แต่ว่า ถ้าอยากให้ผมให้ข้อตกลงข้อหนึ่ง ก็ได้!”

“ถ้าผมจัดการเรื่องนี้ไม่ได้ งั้นผมก็จะกระโดดจากบนตึกลงมา เป็นยังไง?”

ฟังฮุ่ยเหลือบมองแวบหนึ่ง ตึกที่หลินมั่วชี้นั้นมีตั้งสิบกว่าชั้นเลย กระโดดลงมา นั่นคือตายแน่นอนเลยนะ!”

เธอและสวี่เจี้ยนกงมองหน้ากัน รีบหยักหน้าทันที “ได้ แกพูดเองนะ!”

“หลินมั่ว ถึงตอนนั้น ห้ามเสียใจภายหลังล่ะ!”

หลินมั่วถอนหายใจอย่างหมดหนทาง คู่สามีภรรยาชรานี้ เพื่อที่จะสะบัดเขาให้หลุด อยากจะให้เขาไปตายจริง ๆ !

เพียงแต่ว่า สุดท้ายเขาก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่พยักหน้าช้า ๆ ยอมรับเรื่องนี้

อย่างไรเสียนี้ก็เป็นพ่อแม่ของปั้นซย่า เขาก็ไม่สามารถทะเลาะกับสองคนนี้ ทำให้สวี่ปั้นซย่าที่อยู่กลางกลืนไม่เข้าคายไม่ออกหรอก