หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 283

หลินมั่วอธิบายเรื่องราวของบริษัทให้กับสวี่ปั้นซย่า ให้เธอไม่ต้องกังวล ยึดคนเหล่านั้นให้มั่นคงก่อน

หลังจากนั้น หลินมั่วก็ออกจากบริษัท เขาเตรียมออกไปไถ่ถามผู้อื่นสักหน่อย ลองดูว่าเรื่องนี้จะวิธีไหนจัดการได้บ้าง

เพิ่งเดินลงจากบันได หลินมั่วก็เห็นสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยจากระยะไกล

หลินมั่วกำลังอยากจะเดินล้อมพวกเขา ใครจะรู้ทั้งสองคนนี้เดินตรงมาทางเขาทันที

“หลินมั่ว แกหยุดเดี๋ยวนี้!” ฟังฮุ่ยตำหนิด้วยความโกรธ

หลินมั่วทำได้แค่หยุด “แม่ มีเรื่องอะไรไหมครับ?”

ฟังฮุ่ยพยักหน้า “พ่อแกมีเรื่องจะคุยกับแก!”

สวี่เจี้ยนกงสีหน้าโกรธจนหน้าเขียว เหลือบมองหลินมั่ว พูดอย่างเคร่งขรึม “หลินมั่ว เรื่องของบริษัทครั้งนี้ แกคิดว่าควรจะจัดการยังไงดี?”

หลินมั่วพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “พ่อครับ ผมกำลังคิดหาวิธีจัดการอยู่ครับ”

“พ่อวางใจได้ครับ ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยแน่นอน จะไม่ให้บริษัทได้รับความเสียหายใด ๆ แน่นอน ”

สวี่ตงเสวี่ยหัวเราะเยาะ พูดอย่างผิดคาดว่า “อ้าว หลินมั่ว หลัง ๆ ความสามารถในการคุยโม้โอ้อวดยิ่งอยู่ยิ่งแกร่งขึ้นแล้วนะ!”

“แกจัดการเรื่องนี้ น้ำหน้าอย่างแกน่ะเหรอ?”

“แกรู้ไหมว่าใครอยู่เบื้องหลังพันธมิตรเภสัชกรรม? เป็นตระกูลฮั่วของตระกูลหลักทั้งสิบในเสิ่งเฉิง!”

“ตระกูลฮั่วนั่นเป็นสัตว์ที่ใหญ่มหึมาในมณฑลก่วงเชียวนะ หนานป้าเทียนก็เทียบพวกเขาไม่ได้ แกจะหาใครจัดการเรื่องนี้?”

“นายหญิงใหญ่ของตระกูลจ้าว อยู่ต่อหน้าตระกูลฮั่ว ไม่มีอะไรเลย แกมีสิทธิ์อะไรจัดการเรื่องนี้?”

หลินมั่วขมวดคิ้ว “เสวี่ยเอ๋อร์ ยังไงก็มีวิธีแก้ไขปัญหาเสมอ”

“ทุกคนอย่าเพิ่งกังวล ผมสามารถจัดการเรื่องนี้ได้แน่นอน!”

สวี่เจี้ยนกงโบกมือ “เอาล่ะ แกก็ไม่ต้องคุยโม้โอ้อวดกับพวกเราที่นี่แล้ว!”

“หลินมั่ว ฉันหาแก ก็เพราะเรื่องนี้”

“แกไม่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้แน่นอน แต่ว่า ฉันมีวิธีหนึ่ง สามารถช่วยบริษัทได้ และสามารถช่วยปั้นซย่า ก็ต้องดูว่าแกจะยอมหรือไม่ยอม!”

หลินมั่วตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “พ่อ พ่อมีวิธีอะไร?”

สวี่เจี้ยนกงพูดว่า “เรื่องของตระกูลฮั่วครั้งนี้ แกก็น่าจะเห็นได้ชัดแล้ว”

“เขากล้าจัดการกับเรา ก็เพราะเราไม่มีศักยภาพ ไม่มีความมั่นคง!”

“ถ้าตระกูลเรามีคนที่คอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง ตระกูลฮั่วจะกล้าทำอย่างนี้กับเราเหรอ?”

หลินมั่วขมวดคิ้วขึ้น คำพูดนี้ของเสวี่เจี้ยนกงมีความหมายอื่นแฝงอยู่ในคำพูด

“ฉันบอกตามตรงนะ สองสามวันก่อนที่งานเลี้ยงอวิ๋นติ่ง ฉันรู้จักกับเถ้าแก่คนหนึ่ง”

“เขามีฐานะสูงมากในมณฑลก่วง มีความสัมพันธ์แน่แฟ้นกับตระกูลหลักทั้งสิบของมณฑลก่วง”

“ลูกชายของเขายังไม่แต่งงาน เป็นนักเรียนเกียรตินิยมของเคมบริดจ์ เป็นรองประธานบริษัท เหมาะสมกับปั้นซย่ามาก”

“ถ้าปั้นซย่าแต่งงานกับลูกชายของเขา งั้นพวกเราก็จะมีคนให้พึ่ง”

“ประธานหวังกำลังมองหาความสัมพันธ์ เรื่องของอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อนี้ก็สามารถจัดการได้ง่าย ๆ เลย”

สวี่เจี้ยนกงจับจ้องมองไปที่หลินมั่ว “หลินมั่ว ตอนนี้เหลือแค่เรื่องเดียว นั่นก็คือการที่แกหย่ากับปั้นซย่า”

“เพียงแค่แกหย่ากับปั้นซย่า ปั้นซย่าก็สามารถแต่งเข้าบ้านพวกเขาได้”

“แบบนี้ ก็จะสามารถช่วยอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ และยังสามารถช่วยปั้นซย่าได้”

ฟังฮุ่ยพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ใช่แล้ว นี่เป็นเพียงวิธีเดียวเท่านั้น”

“ไม่เพียงเท่านั้น ปั้นซย่ายังสามารถพบเจอความสุขของเธอได้"

“หลินมั่ว แกพูดอยู่ตลอดเวลาว่าแกรักปั้นซย่า”

“การรักใครสักคนไม่ใช่การครอบครองเธอ แต่เป็นการทำให้เธอมีความสุข!”

“ความสุขของปั้นซย่ามาแล้ว แกคงไม่ทำให้เธอเสียโอกาสหรอกใช่ไหม?”

หลินมั่วตกตะลึง เขาไม่เข้าใจจริงๆ คู่สามีภรรยาชรานี้ คำพูดอะไรก็สามารถพูดออกมาได้จริง ๆ

คำพูดนี้พูดออกมา ไม่เก้อเขินเลยสักนิดเหรอ?

เห็นหลินมั่วไม่พูด สวี่ตงเสวี่ยกัดฟันพูดว่า “หลินมั่ว ฉันรู้ว่าแกกำลังคิดอะไรอยู่!”

“เอาแบบนี้ไหม แกถอนตัวออกไปจากบริษัทเครื่องยาสมุนไพร นี่ถือว่าพวกเราชดเชยให้แกแล้ว!”

“อีกอย่าง เรื่องของแกกับซ่งจื่อหลาน พวกเราก็จะไม่ขัดขวางเด็ดขาด!”

“หลินมั่ว ถ้าหากพลากโอกาสดี ๆ แบบนี้แล้ว ต่อไปก็อาจจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้วนะ!”

หวงเหลียงมองลึกดิ่งไปที่หลินมั่ว “หลินมั่ว ชีวิตคนเราทั้งชีวิต สิ่งสำคัญที่สุดคือการตัดสินใจเลือกสิ่งที่ถูกต้อง”

“บางโอกาส มีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น”

“ถ้าเลือกถูก ตำแหน่งก็เลื่อนพรวดพราด ถ้าเลือกผิด ทั้งชีวิตก็ไม่สามารถเปลี่ยนฐานะได้ ฉันหวังว่าแกจะเลือกทางที่ฉลาด”