หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2840

ภายใต้การต่อสู้อันดุเดือด หลินมั่วยังคงติดตามจังหวะดั้งเดิมของการต่อสู้และโจมตีคู่ต่อสู้ออกไปในพริบตา การเคลื่อนไหวนี้ก็ไม่ธรรมดา แต่ชายชุดดำก็คิดเช่นเดียวกัน หลังจากการปะทะ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปด้วยความตกใจ ทันใดนั้นพลังงานมืดอันท่วมท้นก็บุกเข้าโจมตี

ชายชุดดำไม่สามารถต้านทานการโจมตีที่รุนแรงได้เลย พลังที่น่าสะพรึงกลัวทำให้เขาล้มลงพร้อมกับเสียงคำรามของเสือในอากาศ จากนั้นชายชุดดำก็หยุดลงหลังจากถอยหลังไปสองสามก้าว

“เจ้าหนู กลยุทธ์ดีมาก เกือบจับทางของนายได้แล้ว”

แม่ง !

เห็นว่าคู่ต่อสู้ปลอดภัยดี หลินมั่วก็สบถคำสาปแช่งอย่างอดไม่ได้ เขาพยายามเก็บพลังเอาไว้เพื่อให้คู่ต่อสู้ประมาทมาโดยตลอด จุดประสงค์คือเพื่อการโจมตีเมื่อครู่นี้ แต่ถึงอย่างนั้น เขางัดพลังทั้งหมดออกมาใช้ ก็ยังถูกคู่ต่อสู้มองออกได้อย่างง่ายดายเหมือนเดิม

สิ่งนี้ยังทำให้หลินมั่วมั่นใจมากขึ้นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับศิลปะการต่อสู้ของอีกฝ่าย มันน่าจะเป็นเสียงคำรามของเสือในตอนนี้ที่ทำให้รู้สึกเรี่ยวแรงหดหาย

ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกจะจัดการได้ทุกครั้ง ถึงวิชามวยเท้าของตระกูลไป๋ จะเป็นศิลปะการต่อสู้ที่สามารถทำร้ายศัตรูและสร้างความเสียหายให้กับตัวเองด้วย แต่หลินมั่ว ก็รักษาตัวเองได้โดยไม่จำเป็นต้องตื่นตระหนกเลย !

ที่จริงแล้วชายชุดดำไม่ได้ปลอดภัยไร้รอยขีดข่วนอย่างที่หลินมั่วคิด ทักษะเสือดำชั่วร้ายกำจัดการต่อสู้แบบอั้นจิ้นได้เพียงบางส่วน ในความเป็นจริงแล้วเขาได้รับบาดเจ็บภายใน แต่เพราะสวมใส่เสื้อคลุมสีดำ จึงมองไม่เห็นรอยเลือดที่มุมปากของเขา

เมื่อเห็นว่าหลินมั่วก้าวเข้ามาอย่างกะทันหัน เขาจะกล้ารับการโจมตีอย่างหนักได้ยังไง เขาจึงใช้ทักษะทางร่างกายที่ว่องไวของเขาหลบการโจมตีในขณะที่ค่อยๆ หลอกล่อหลินมั่วไปยังชายขอบของพื้นที่เปิดโล่ง ซึ่งด้านหลังของเขาคือแขกที่กำลังชมการต่อสู้

ตราบใดที่การโจมตีของหลินมั่วพลาดพลั้งหรือเขาหลบมันได้ ก็จะส่งผลกระทบต่อพวกเขาอย่างแน่นอน ร่างกายที่เปราะบางของพวกเขาแบบนี้ ขอแค่ได้รับผลกระทบจากพลังที่เหลืออยู่ของการต่อสู้ ถึงไม่ตายก็ต้องพิการ

หลินมั่วสังเกตเห็นในจุดนี้อย่างแน่นอนอยู่แล้ว สีหน้าของเขาจึงมืดครึ้มในทันที คิ้วก็ขมวดติดกันแน่น

แม้เขาจะเดาว่าชายชุดดำไม่สามารถกำจัดการต่อสู้แบบอั้นจิ้นได้เสมอไป แต่คู่ต่อสู้รายนี้ร้ายกาจมาก ไม่คิดเลยว่าเขาจะใช้คนธรรมดาเป็นเกราะป้องกันจากมนุษย์ หลินมั่วทำได้เพียงระงับความแข็งแกร่งของเขาไว้เพื่อป้องกันการทำให้แขกในงานบาดเจ็บ ขณะที่ยังคงต้องปัดป้องการโจมตีของคู่ต่อสู้

ในตอนที่เขากำลังวอกแวก หลินมั่วพบช่องโหว่และชกไปที่หน้าท้องของคู่ต่อสู้ด้วยหมัดตรง แม้ว่าจะไม่ได้ชกเต็มตัว แต่ชายชุดดำก็หน้าตาบูดบึ้งด้วยความเจ็บปวด

ยิ่งไปกว่านั้น การโต้กลับด้วยวาจาของชายชุดดำยังเป็นการเพิ่มความสง่างามให้กับไท่จื่อ

“ดึงลิ้นพ่อแกน่ะเหรอ ไอ้ลูกเนรคุณ ไม่คิดเลยว่าแกคิดจะฆ่าพ่อของแกจริงๆ ไม่กลัวฟ้าดินลงโทษบ้างเลยเหรอ?”

“ถ้ารู้แต่แรกว่าจะให้กำเนิดลูกไม่ได้เรื่องอย่างมึง กูคงเอามึงไปทิ้งในถังขยะ ไม่น่าเป็นพ่อมึงเลย”

ผู้นำของคนรุ่นเยาว์ที่เป็นเครื่องด่าแห่งยุคเริ่มเข้าใจ ในเรื่องการด่าคน นอกจากเว่ยชางชุน ก็ไม่เคยเจอคู่ต่อสู้ที่ไหนอีกเลยจนถึงวันนี้

ชายชุดดำถูกไท่จื่อยั่วยุอย่างดุเดือด ความโกรธของเขาปะทุรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีคนกล้าก่นด่าเขาแบบนี้