หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2841

ภายใต้สถานการณ์การต่อสู้ที่ดุเดือด จังหวะการโจมตีและป้องกันของชายชุดดำก็เริ่มอ่อนแรงลง จากที่สูสีกับหลินมั่ว แต่เมื่อผลัดกันโจมตีทีละหมัดสองหมัด ในตอนนี้เขากำลังจะแพ้

ไท่จื่อราวกับค้นพบเส้นทางใหม่ เขาสรรหาคำด่าทอ คำยั่วยุภาษาดอกไม้ต่าง ๆ นานาออกมาพูดอย่างไม่สนใจใคร อีกอย่างแต่ละคำของเขาก็ไม่ได้ซ้ำกันเลย

คนอื่น ๆ ต่างประหลาดใจไปตาม ๆ กัน ผู้ชายคนนี้เป็นเครื่องอัดฉีดระดับเทพชัด ๆ แม้แต่คนที่มีความขุ่นเคืองกับเขาอย่างติงลี่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะมองเขาด้วยแววตาชื่นชม

กว่าที่เจ้าชายใหญ่จะได้เห็นว่าคนของตัวเองสามารถต่อกรกับหลินมั่วได้ไม่ง่ายเลย ตอนนี้เมื่อได้ยินคำด่าทอที่ออกจากปากไท่จื่อเขาจึงไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“ไอ้เด็กนี่ ฉันแนะนำให้แกหุบปากไปซะ ไม่อย่างนั้นแกต้องรับผิดชอบ!”

เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้น ไท่จื่อจึงเงียบไปจริง ๆ แต่ทว่าไม่รอให้เจ้าชายใหญ่ได้มีเวลาลำพองใจมากนัก จู่ ๆ ไท่จื่อก็หันมามองเขานิ่ง ๆ

เจ้าชายใหญ่มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นทันที

“แกไม่มีสิทธิ์พูดอะไรที่นี่ ก็แค่คนนอก กล้าที่จะมาทำกร่างที่ประเทศจีนของพวกเรางั้นเหรอ”

“หมาที่บ้านพวกฉันยังรู้เลยว่าต้องรู้จักสงบเสงี่ยม แต่แกกลับยโสโอหัง อีกทั้งยังเป็นพันธมิตรการค้ากับพันธมิตรศิลปะการต่อสู้อีก ฉันล่ะเกลียดขี้หน้าแกจริง ๆ”

“พาพวกพ้องมาแค่ไม่กี่ตัวกลับกล้ามาฉี่แย่งที่คนอื่น ฉันล่ะอยากถ่มน้ำลายใส่หน้าจริงๆ ”

ถ้าไม่ใช่เพราะไว้หน้าเจ้าชายสามและเจ้าชายหก ไท่จื่อคงจะดูถูกคนทั้งราชวงศ์

เจ้าชายใหญ่ไม่เคยโดนดูถูกขนาดนี้มาก่อน เขาโกรธจนกำหมัดแน่นและสั่นเทาไปทั้งตัว

“จับตัวมันมา ตัดลิ้นจากปากหมา ๆ ของมันออกมาให้ฉัน”

แววตาของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธที่พลุ่งพล่าน ท่าทางของเขาราวกับหมาบ้าตัวหนึ่ง นี่เป็นครั้งแรกที่คนนิ่งสุขุมและสูงส่งมาตลอดแบบเขาเสียการควบคุมต่อหน้าคนนอก

เมื่อได้ยินคำสั่ง เหล่าชายชุดดำด้านหลังก็รีบวิ่งกรูกันเข้ามา แต่ก็แน่นอนว่าไม่ใช่ชายชุดดำทุกคนที่จะมีฝีมือเก่งกาจ ชายชุดดำที่เหลือเป็นพวกไร้น้ำยากันทั้งนั้น

คู่ต่อสู้ของหลินมั่วถึงแม้จะมีคนคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง แต่เมื่อถูกยั่วโมโหแล้ว จังหวะการต่อสู้ของเขาจึงยุ่งเหยิงไปหมดจนทำให้พวกเขาทั้งคู่ต่อสู้ได้สูสีกัน

จ้าวหยูพยายามอย่างหนักในการรับมือกับสถานการณ์ห้าต่อหนึ่งในตอนนี้

ส่วนคนที่น่าเป็นห่วงที่สุดคือไท่จื่อ การต่อสู้สองต่อหนึ่งทำให้เขารับมือไม่ไหว เมื่อเขาสวนหมัดออกไปก็ถูกอีกฝ่ายตอบกลับมาหลายหมัด ถ้าไม่ใช่เพราะชุดเกราะที่อู่เยี่ยจะมอบให้ เขาคงจะล้มพับไปนานแล้ว

“เก็บขยะสองชิ้นนี้ให้ฉันซะ หมัดของพวกมันเบาอย่างกับสำลี เป็นผู้หญิงหรือยังไงกัน”

“แกนั่นแหละที่เป็นขยะ ขยะที่พาลูกน้องขยะมาที่นี้！”

ไท่จื่อยังคงไม่ลืมที่จะด่าเจ้าชายใหญ่กลับไป

เมื่อคนอื่น ๆ เห็นเลือดที่กลบปากของไท่จื่อ หางตาพวกเขาก็กระตุกทันที พี่จะเงียบหน่อยไม่ได้หรือยังไง