หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2842

ไท่จื่อกำลังใช้ประสบการณ์ของตัวเองในการอธิบายคำพูดที่ว่า คำด่าทอที่รุนแรงที่สุดจะถูกสวนกลับด้วยหมัดที่หนักที่สุด

“ไอพวกสารเลว สวะ โอ๊ย โอ๊ย เจ็บโว้ย เจ็บ ๆ ！”

“ไอ้พวกหมาหมู่ มีปัญญาก็ฆ่ากูให้ตายสิวะ โอ๊ย หักแล้ว เบาสิวะ เบาหน่อย！”

“เวลาตีกันใครเขาตีที่หน้า เกินไปแล้วไอ้พวกเวร โอ๊ยนี่มึงยังจะตีอีกเหรอวะ!”

จากการต่อสู้ที่ดุเดือด ในตอนนี้ถูกไท่จื่อทำลายจนพังย่อยยับไม่เหลือเค้าโครงเดิม

เมื่อหลินมั่วได้ยินเสียงโอดครวญของไท่จื่อ เขาก็ยิ้มเจื่อน ๆ พร้อมกับส่ายหน้า แน่นอนว่าเขารู้ดีชุดเกราะที่อู่เยี่ยมอบให้ป้องกันตัว อย่างมากที่สุดจะทำให้ผู้ที่สวมใส่ได้รับบาดเจ็บเพียงผิวเผิน หรือหากแขนหักขาหัก หลินมั่วก็สามารถรักษาได้ ไม่มีอะไรต้องกังวล!

แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือตอนนี้เขาไม่สามารถหาโอกาสไปช่วยไท่จื่อได้เลย ส่วนคนอื่น ๆ ก็ไม่กล้าจะเป็นศัตรูกับเจ้าชายใหญ่

“พี่หลินมั่วทำอะไรกันอยู่ ทุกคนนอนหลับสบายไหม”

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย หลินมั่วก็ตกใจทันที แย่แล้ว เขาลืมไปเด็กน้อยที่คอยติดตามเขาอย่างลู่อิ่งกำลังนอนกลับอยู่

การต่อสู้ที่เสียงดังอึกทึกคงจะทำให้เธอตื่น