หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2848

คนอื่น ๆ ต่างกำลังถกเถียงกันเกี่ยวกับคำพูดของท่านจ้าว

“พูดเกินจริงไปหรือเปล่า นับนิ้วได้เลยเนี่ยนะ นี่ต้าฉวีของพวกเราไร้ผู้มีฝีมือขนาดนั้นเชียวหรือ”

สิ่งที่คนคนนี้ไม่รู้ก็คือ ขอบเขตที่ท่านจ้าวพูดถึงไม่ได้หมายถึงแค่ต้าฉวี แต่เป็นทั้งทวีปเอเชีย

“ฉันก็คิดว่าพูดเกินจริงไปหน่อย”

“พวกเราเป็นแค่คนนอก รู้อะไรเพียงผิวเผินเท่านั้น ท่านจ้าวเป็นใคร อยู่ระดับไหน ทำไมเขาต้องโกหกพวกเราด้วย”

อีกอย่างพวกนายก็ดูพื้นที่แตกร้าวนั่นสิ ต่อให้มีระเบิดมาลงก็ไม่มีสภาพขนาดนี้แน่ ๆ ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น คนอื่น ๆ ต่างตื่นรู้ขึ้นมาทันที และเริ่มที่จะมองฝีมือการต่อสู้ของหลินมั่วใหม่

ในสนามรบ การท้าประลองของทั้งสองยังไม่จบลงเพียงแค่นี้

หลังจากที่ท่านจ้าวได้ทดสอบพละกำลังของหลินมั่วแล้ว เขาก็มองแขนที่เต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดอย่างเป็นห่วง

“เอายังไงดี ยังจะประลองกันอีกไหม

ผมยังไม่ได้เห็นสามสิบหกกระบวนท่าของวิชาซั่นโส่วเลยนะ”

หลินมั่วสะบัดแขนด้วยท่าทีสบาย ๆ “ไม่ได้เป็นอะไรมากครับ ไม่กระทบต่อการประลอง！”

พูดจบเขาก็หยิบขี้ผึ้งจินจวงขึ้นมาทาที่แขนของตัวเอง

“เอาล่ะ ท่านจ้าว พวกเรามาต่อกันเถอะ”

หลังจากที่ออกมาจากเมืองจิง เขาไม่ได้ประลองฝีมือกับผู้แข็งแกร่งระดับบรมครูเช่นนี้มานานแล้ว นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก เขาจึงอยากรู้ว่าฝีมือของตัวเองยังห่างชั้นกับระดับบรมครูอีกมากน้อยแค่ไหน

เขาหมุนแขนตัวเองเพื่อเตรียมพร้อม ถึงแม้จะยังแดงเถือกอยู่ แต่ก็ไม่มีผลต่อการต่อสู้

ท่านจ้าวบอกว่าจะยอมให้เขา แต่กลับไม่ออมแรงเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้หลินมั่วจะสามารถมองเห็นการโจมตีกลับของท่านจ้าวได้อย่างชัดเจน และสามารถป้องกันการโจมตีเหล่านั้นได้บ้าง แต่รับมือกับพละกำลังที่มหาศาลนี้ไม่ได้เลย

ทุกครั้งที่ปะทะกัน หลินมั่วจะรู้สึกชาที่แขนอย่างรุนแรง

อีกอย่างไม่ว่าเขาจะถอยยังไง ท่านจ้าวก็บีบเขาให้จนตรอก ไม่ให้โอกาสเขาได้หายใจ

ต่อให้เขาจะใช้มือ เท้า ศอก เข่าในการทำเป็นอาวุธโจมตีเขา แต่ก็ไม่สามารถรับมือกับการโจมตีที่รุนแรงของท่านจ้าวได้

คนอื่น ๆ ต่างเห็นว่าหลินมั่วกำลังโจมตีอย่างบ้าคลั่ง และท่านจ้าวกลับตั้งรับการโจมตีได้อย่างสบาย ๆ แต่ความจริงแล้วท่านจ้าวกำลังบีบหลินมั่วให้จนมุมอยู่

ตาเฒ่าคนนี้ชั่วร้ายมาก! เขาต้องการที่จะแก้แค้นเรื่องที่ฉันทำให้เขาต้องเซไปด้านหลังครึ่งก้าวเมื่อครู่แน่ ๆ เจ้าคิดเจ้าแค้นจริงๆ !

และเมื่อหลินมั่วเผลอคิดไปชั่วครู่ จู่ ๆ เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังมหาศาลที่ปะทะเข้ามาตรงกลางหน้าอกของตัวเองจนเกือบจะกระอักเลือดออกมา

เมื่อเป็นเช่นนั้น ความเจ็บปวดที่รุนแรงก็แพร่กระจายไปยังทุกส่วนจนหลินมั่วหน้าซีดไป โหดเหี้ยมจริง ๆ