หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2847

หลังจากที่หลินมั่วประสานพลังจนถึงขีดสุดแล้ว เขาก็คำรามออกมาก่อนจะทำการโจมตีอีกครั้ง

เมื่อทั้งสองปะทะฝ่ามือกันอีกครั้ง ท่านจ้าวก็ต้องขมวดคิ้วขึ้นมา เดิมทีจากที่เขาคิดว่าพละกำลังของหลินมั่วในครั้งนี้จะรุนแรงได้แค่ไหนกัน

แต่เมื่อได้สัมผัสแล้วก็ไร้ประโยชน์อีกเช่นเคย ไม่ได้รุนแรงขึ้นกว่าเดิมเท่าไหร่นัก

“เด็กน้อย คุณทำผมผิดหวังจริง ๆ ”

“งั้นเหรอ”

หลินมั่วอมยิ้ม แขนของเขาสั่นไหว ทันใดนั้นเองท่านจ้าวก็รู้สึกถึงพลังรุนแรงที่ซ่อนอยู่ภายใต้ฝ่ามือของอีกฝ่ายที่กำลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

หลินมั่วไม่รอให้ท่านจ้าวได้ตั้งตัว ก่อนจะทำการโจมตีอีกครั้ง

สีหน้าของท่านจ้าวเปลี่ยนไปทันที เนื่องจากก่อนหน้านี้เขารับมือด้วยท่าทีสบาย ๆ แต่จู่ ๆ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับพละกำลังมหาศาลราวกับคลื่นลูกใหญ่ที่โจมตีเข้ามา เขาก็เริ่มรู้สึกว่าฝ่ามือของเขาเกิดอาการชาขึ้นมา

หลินมั่วเมื่อสบโอกาส เขาจึงใช้พลังที่ซ่อนอยู่มานานโจมตีออกไป

“ถอยไปซะ！”

เมื่อสิ้นเสียง ท่านจ้าวก็รู้ถึงจุดประสงค์ของหลินมั่วทันที แต่ในตอนนี้มันสายไปเสียแล้ว

ผัวะ！

เสียงแตกหักเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง พื้นหินที่อยู่ใต้เท้าท่านจ้าวเกิดเป็นรอยร้าว แต่ในตอนนี้เขาไม่กล้าจะตอบกลับอะไรกลับไป ไม่อย่างนั้นผู้ชมที่มุงดูในระยะใกล้จะได้รับลูกหลงไปด้วย

เด็กคนนี้ไปเรียนวิชาฝ่ามือที่เก่งกาจขนาดนี้มาจากที่ไหนกัน

ในตอนนี้ ชุดคลุมตัวยาวของเขาเริ่มมีการสั่นไหวอย่างรุนแรง สีหน้าของเขาที่เคยนิ่งสุขุมก็เปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดขึ้นมาทันที

เท้าขวาของเขาเซถอยหลังครึ่งก้าว เสาหินด้านหลังถูกแรงกระแทกจนแตกสลายเป็นผุยผง

“ไม่เลวเลย ความสามารถในการเข้าใจสิ่งต่าง ๆ ของคุณเก่งกาจจนน่ากลัว ถ้าคุณสามารถฝึกฝนจนอยู่ในระดับบรมครูได้ การโจมตีเมื่อครู่ผมอาจรับมือไม่ได้”

“แต่การโจมตีนี้คงจะถึงขีดสุดแล้ว”

เมื่อได้ยินคำชมเชย หลินมั่วจึงตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มเจื่อน ๆ ระดับบรมครูไม่ใช่ว่าใครอยากเข้าก็เข้าได้ง่าย ๆ

“ท่านจ้าวพูดมาไม่ผิดเลย ถึงแม้พลังที่ซ่อนอยู่จะยังสามารถทำให้แข็งแกร่งได้มากกว่านี้ แต่แขนผมอาจรับไม่ไหว”

สามารถสร้างพละกำลังมหาศาลขนาดนี้ได้เป็นขีดจำกัดของหลินมั่วแล้ว นอกจากเขาจะมีจิตใจที่ไม่กลัวตายและสามารถสูญเสียแขนไปได้ เขาจึงจะสามารถทลายขีดจำกัดได้

“ยอดเยี่ยมมากแล้วจริง ๆ จากที่ผมรู้มาในบรรดาคนที่อายุเท่า ๆ กัน คนที่สามารถทำได้ขนาดคุณนับนิ้วเอาได้เลย”

เมื่อได้ยินคำชมเชยของท่านจ้าว คนอื่น ๆ ที่มุงดูก็โห่ร้องออกมาทันที