หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2846

“ท่านจ้าวท้าประลองกับหลินมั่วงั้นเหรอ ยังต้องท้าด้วยงั้นเหรอ”

“เมื่อครู่หลินมั่วถูกชายชุดดำคนนั้นอัดไปหลายทีไม่ใช่เหรอ แต่ท่านจ้าวกลับล้มชายชุดดำคนนั้นได้ในหมัดเดียว นี่ไม่ใช่คนระดับเดียวกัน”

“แต่ว่า ต่อให้นี่เป็นการท้าประลอง ท่านจ้าวก็คงจะต้องออมแรงให้อีกฝ่ายอยู่แล้ว”

คนอื่น ๆ ที่เข้ามามุงดูต่างเป็นคนนอก การอนุมานของพวกเขาจึงไม่ลึกซึ้ง หลินมั่วสู้ชายชุดดำไม่ได้ ส่วนชายชุดดำก็พ่ายแพ้ต่อท่านจ้าวในหมัดเดียว เพราะฉะนั้นหลินมั่วจึงสู้ท่านจ้าวไม่ได้

ไท่จื่อเมื่อได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์ต่าง ๆ นานาก็รู้สึกโมโหขึ้นมาทันที

“หุบปากไปเลย ในงานเลี้ยง ถ้าลูกพี่ของฉันไม่กลัวว่าพวกนายจะโดนลูกหลงไปด้วย จนต้องห่วงหน้าพะวงหลัง เขาก็คงซัดชายชุดดำคนนั้นจนหมอบไปนานแล้ว”

“พวกนายไม่รู้อะไร แถมยังไม่ฟังอีกต่างหาก”

คนอื่น ๆ เมื่อเห็นว่าไท่จื่อกำลังโมโห พวกเขาก็ไม่กล้าจะพูดอะไรอีก พวกเขาทำได้แค่แอบด่าเขาว่าขี้โม้อยู่ในใจ

ในสนามรบ ทั้งสองฝ่ายก็ได้เตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว

หลินมั่วรู้ว่าฝีมือของตัวเองและท่านจ้าว ผู้ที่เป็นถึงบรมครูนั้นห่างชั้นกันมาก เพราะฉะนั้นเมื่อเขาเข้าโจมตีจึงใช้แรงทั้งหมดปลดปล่อยวิชามวยเท้าของตระกูลไป๋อย่างไม่ออมแรง

ทั้งสองเท้าเตะโจมตีอย่างรุนแรง ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและเหลือไว้เพียงร่องรอยที่มีความลึกประมาณหนึ่งฟุต ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางหนึ่งเมตรในตำแหน่งเดิมที่เขายืนอยู่ ส่วนบริเวณรอบ ๆ ทั้งสี่ทิศก็เต็มไปด้วยรอยแตกของดิน

คนอื่น ๆ เห็นเพียงเงาดำ ๆ ที่พุ่งโจมตีไปทางจ้าวหนานเยว่

ส่วนท่านจ้าวเมื่อต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีที่รุนแรงเช่นนี้ เขาก็ยิ้มออกมาเบา ๆ ก่อนจะยกหลังมือขึ้นและป้องกันหมัดของหลินมั่วเอาไว้อย่างสบาย ๆ

“นี่เด็กน้อย ออกแรงให้เยอะกว่านี้หน่อยสิ ผมยังป้องกันคุณได้อยู่เลย ไม่ต้องเป็นห่วงผม”

เหอะ!

หลังจากที่หลินมั่วก่นด่าในใจแล้ว เขาก็เก็บกำปั้นกลับมา ในครั้งนี้เขาใช้พลังที่ซ่อนอยู่ของซั่นโส่ว

ทำให้กำปั้นที่ปล่อยออกไปเกิดเสียงคำรามขึ้น

การโจมตีสองครั้งติด แต่ท่านจ้าวยังคงยืนนิ่ง ๆ อยู่กับที่ ไม่ขยับไปไหน

ในตอนนี้หลินมั่วยอมแพ้ไปแล้ว เขารู้ดีว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของท่านจ้าวจริง ๆ แต่ถ้าทำให้อีกฝ่ายถอยไปไม่ได้แม้แต่ก้าวเดียว เขาจะเอาหน้าที่ไหนไปพบท่านอาจารย์

เมื่อคิดได้ดังนั้น หลินมั่วก็เก็บกำปั้นคืนมา ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ

“ท่านจ้าว หมัดต่อไปคุณต้องระวังให้ดีแล้วล่ะ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า มาสิ ไม่ต้องเป็นห่วง ถึงแม้ผมจะอายุมากแล้ว แต่ร่างกายและกระดูกยังคงแข็งอยู่”

เห็นได้ชัดว่า ท่านจ้าวไม่ได้สนใจคำพูดของหลินมั่วเลยแม้แต่น้อย เขาถึงขั้นที่ปัดปกคอเสื้อตัวเองเป็นการยั่วยุหลินมั่วอีกด้วย

หลินมั่วพยายามรวบรวมพละกำลังทั้งหมดของเขามาไว้ที่มือขวา ท่านจ้าว กำลังเล่นกับไพ่อยู่งั้นเหรอ!

เมื่อคิดได้ดังนั้น แขนที่ไม่ถือว่าใหญ่อะไรมากมายก็พองขึ้นทันที ฝุ่นดินใต้เท้าของเขาแผ่กระจายออกเป็นวงกว้างราวกับคลื่นน้ำ