หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2858

อวี่เห็นลู่อิ่งไม่ตอบเขา และไม่กล้าพูดมาก จึงได้แต่คุกเข่าครึ่งเดียวอยู่บนพื้นอย่างเงียบๆ และเขาก็เคยเห็นเป็นครั้งแรก ที่คุณหนูอิ่งทำตัวติดหนึบคนอื่นแบบนี้ ฉากที่ผิดปกตินี้ เขาแอบจำขึ้นใจ

แต่หลินมั่วรู้สึกเขินอายอยู่บ้างต่อเหตุการณ์ดังกล่าวนี้ จึงถามเบาๆ ว่า “ลู่อิ่งน้อย เธออยากกลับไปไหม”

ลู่อิ่งน้อยที่ซบอยู่บนไหล่ของเขาเงียบไปพักหนึ่ง จากนั้นจึงย้อนถามข้างหูของหลินมั่ว “แล้วพี่หลินมั่วอยากไปด้วยกันไหมคะ”

“ถ้าหากพี่อยากไปด้วย อย่างนั้นฉันก็จะกลับไปค่ะ”

หลินมั่วมีสีหน้าตกตะลึง เขาก็คิดไม่ถึงว่าเด็กผู้หญิงคนนี้จะเจ้าเล่ห์มาก โยนคำถามกลับมาให้ตัวเอง แน่นอนว่าหลินมั่วไม่ได้ตอบเธอตามตรง แต่หันไปมองสองสามคนที่อยู่ตรงมุมแล้วถามว่า

“ผู้อาวุโสอวี่ ไม่ทราบว่า พวกคุณมาจากสำนักไหน”

ถ้าหากอยู่ไกลนับหมื่นลี้ หลินมั่วต้องรอจัดการงานพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ให้เรียบร้อยก่อน แล้วค่อยกลับไปเป็นเพื่อนลู่อิ่งน้อย

อวี่เงยหน้าสบตากับหลินมั่ว ตอบเขาด้วยสีหน้าที่จริงจังมาก “ภูเขาเทพบาซ่า!”

พอได้ยินคำตอบนี้ แขนของหลินมั่วที่อุ้มลู่อิ่งน้อยอยู่อดไม่ได้ที่จะสั่นขึ้นมา มองลู่อิ่งด้วยใบหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ

“พ่อของเธอคือผู้อาวุโสโยวหลี”

“ใช่ค่ะ”

ลู่อิ่งตอบด้วยสีหน้าที่สงบนิ่ง เธอเองก็ไม่แน่ใจว่าทำไมพี่หลินมั่วของตัวเองจึงทำสีหน้าแปลกใจเช่นนี้

หลินมั่วรู้สึกไม่ดีไปทั้งตัว โยวหลี นั่นคือผู้ที่ยืนอยู่จุดสูงสุดของวิชาการต่อสู้ บันทึกการต่อสู้ที่เปิดเผยต่อหน้าสาธารณะถึงแม้จะมีน้อยมาก แต่กลับรุ่งโรจน์อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เมื่อก่อนพียงแค่หนึ่งฝ่ามือเกือบจะทำให้บรมครูที่มาขอท้าประลองที่สำนักต้องพิการแล้ว

ส่วนภูเขาเทพบาซ่ายิ่งไม่ต้องพูดถึง แค่ก้าวหนึ่งเท้าก็สามารถเหยียบสุดยอดฝีมือสองสามคนได้สบาย เด็กรุ่นใหม่ในภูเขา แค่สุ่มเลือกมาหนึ่งคนแล้วให้อยู่โลกภายนอกก็ถือว่าเป็นยอดอัจฉริยะแล้ว หากจะพูดว่าภูเขาเทพบาซ่าเป็นสถานที่ฝึกศิลปะการต่อสู้อันศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่ถือว่าเกินจริง

แต่ตอนนี้ในมือของหลินมั่วกำลังอุ้มคุณหนูแห่งภูเขาเทพอยู่ ซึ่งก็คือลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของผู้อาวุโสโยวหลี ชั่วเวลาเดียวหลินมั่วรู้สึกว่าแขนหนักขึ้นมาไม่น้อย

และฝั่งตรงข้าม อวี่เห็นลู่อิ่งติดหลินมั่วขนาดนี้ ท่าทีของเขาจึงเปลี่ยนแปลงไป

ขณะพูดถึงอาวุธ ลู่อิ่งมองไท่อาที่อยู่ในมือของหลินมั่วหนึ่งที แล้วจึงเปลี่ยนหัวข้อนี้

“แล้วก็ยังมีสวนยาสมุนไพร มีสถานที่เยอะแยะมากมายค่ะ ถึงตอนนั้นฉันจะพาพี่ไปดูนะคะ อยากได้อะไรพี่ก็หยิบได้เลยค่ะ”

อวี่เห็นลู่อิ่งรับปากด้วยความใจกว้างเช่นนี้ เหงื่อเย็นไหลตรงหน้าผากทันที คุณหนูของฉัน น่าคือสถานที่ต้องห้ามทั้งนั้น และเขาก็ไม่ใช่คนของภูเขาเทพบาซ่าของพวกเรา...

เมื่อนึกถึงตรงนี้ อวี่จู่ๆ นึกอะไรได้ หลังจากมองหลินมั่วหนึ่งทีด้วยแววตาที่มีความหมายลึกซึ้งแล้วในใจจึงไม่มีความคิดใดๆ อีกเลย

หลังจากเรื่องเดินทางกลับภูเขาได้รับการตกลงแล้ว อวี่จึงไม่รั้งอยู่นาน ออกข้อเสนอให้รีบเดินทาง

“ถอดคาถากั้นเสียง พวกเราเดินทางกลับ!”

เมื่อได้ยินเสียงของอวี่ เด็กหนุ่มที่ร่ายคาถาสิบนิ้วแตะกัน หลินมั่วรู้สึกถึงพลังปราณหนึ่งทะลุผ่านไปตอนนี้เกิดความเคลื่อนไหวโดยรอบดังเดิม