หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2862

อวี่พาลู่อิ่งมาที่หน้าผาอันสูงชัน

หลังจากพ่อลูกพบหน้ากัน ลู่อิ่งได้แต่ทำเสียงฮึดฮัด แล้วหันหน้าไปอีกด้านหนึ่ง

โยวหลียิ้มอย่างขมขื่นเอ่ยว่า “ลูกสาวสุดที่รัก ยังโกรธพ่ออยู่เหรอ สถานการณ์ใหญ่เป็นเช่นนี้พ่อของลูกก็ทำอะไรไม่ไหวเหมือนกัน”

ภูเขาเทพทั้งหกล้วนถูกภายนอกขนานนามว่าเป็นผู้ที่อาศัยอยู่บนขุนเขา นับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันพวกเขาไม่เคยแก่งแย่งไม่เคยเข้ามายุ่งเกี่ยวกับความวุ่นวายของโลกนี้ ทว่ายุคสมัยที่ได้รับการพัฒนาอย่างไม่หยุดหย่อน หลังจากได้เห็นความฟุ่มเฟือยหรูหราต่างๆ ของโลกนี้ บางคนเริ่มมีความคิดสับสน จิตใจที่มุ่งเน้นฝึกปฏิบัติศิลปะการต่อสู้เริ่มเปลี่ยนแปลงไปอย่างช้าๆ

ถึงแม้จะเป็นภูเขาเทพบาซ่า ก็เริ่มเกิดสภาวะเช่นนี้มากขึ้นเรื่อยๆ หลายคนจิตใจฟุ้งซ่าน ต่อให้เขาโยวหลีจะยิ่งใหญ่แค่ไหน ก็ควบคุมจิตใจคนไม่ได้

“ทำอะไรไม่ได้กับทำไม่เป็นมันคนละเรื่องกัน!”

ลู่อิ่งที่อ่อนโยนมีมารยาทก่อนหน้านี้เปลี่ยนมาดไปแล้ว

โยวหลีรู้ดีว่าเรื่องนี้พ่อลูกสองคนต่างมีความคิดคนละแบบ ใครก็พูดเกลี้ยกล่อมใครไม่ได้ เขาจึงเปลี่ยนเรื่องพูดทันที

“เรียกหมอยารักษาแผลบอบช้ำภายในของลูกให้หายดีเถอะ!”

“หนูไม่ต้องการ!”