หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2861

ภูเขาเทพบาซ่า ยอดเขาหลัก

หลินมั่วตอนนี้ไม่รู้ว่าการหายตัวไปของเขา ทางไท่จื่อวุ่นวายกันหมดแล้ว

หลังจากเข้าใกล้ยอดเขาหลักแล้ว สิ่งที่เข้าม่านตาไม่ใช่สิ่งก่อสร้างที่ทรงพลังและดูอลังการ พอทอดมองไปจากตีนเขาถึงไหล่เขา มีเพียงกระท่อมที่ดูสะดุดตา เมื่อมองขึ้นไปอีกคือก้อมเมฆที่บดบังสายตาอย่างสิ้นเชิง ให้ความรู้แรกแก่ผู้คนคือความธรรมดาที่ไม่ซับซ้อน

พอก้าวไปข้างหน้า เริ่มเจอคนเยอะขึ้นเรื่อยๆ มีบางคนหยุดเดิน มองมาที่หลินมั่วด้วยแววตาที่สงสัยอยากรู้ หรืออาจจะเป็นเพราะไม่เคยเห็นคนแปลกหน้าในภูเขานานแล้ว หรืออาจจะเป็นเพราะลู่อิ่งที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนไหล่ของหลินมั่ว

บางคนกลับเดินมาข้างหน้า ขมวดคิ้วครุ่นคิดปัญหา และหยุดเดินเป็นบางครั้ง มือเท้าขีดเขียนทีสองที แล้วจึงเดินไปข้างหน้าต่อด้วยความพอใจ

บางคนนั่งลง หลับตาสองข้าง ถึงแม้คนกลุ่มหนึ่งจะเดินผ่านไปก็ไม่ขยับ เหมือนกับก้อนหินก็ไม่ปาน

บางคนมือถือจอบ ก้มหน้าทำงานหนัก หยุดทำงานในมือเป็นบางครั้ง มองดูท้องฟ้าหรือที่ไกลๆ ไม่ขยับไปไหน

ไม่ว่าอย่างไรทุกอย่างล้วนเงียบสงบ และธรรมดาเป็นอย่างมาก แต่ทุกคนล้วนทำหน้าที่ของตัวเองไม่มีใครทักทาย ขาดความคึกคักเล็กน้อย