หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2860

ตอนเช้าเวลาเก้าโมง ไท่จื่อแปลกใจพบว่า พี่ใหญ่ตื่นนอนตอนเช้ามาตลอดวันนี้กลับนอนตื่นสายเขากินข้าวเช้าเสร็จแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าจะยังไม่เห็นเงาของหลินมั่ว

“นายว่าฉันตลอดว่านอนตื่นสาย วันนี้ฉันขอแก้แค้นสักครั้ง ให้นายได้ลิ้มรสความรู้สึกที่โดนคนรังเกียจ ฮิๆ!”

ไท่จื่อเดินขึ้นไปชั้นสองด้วยความคิดที่อยากแกล้งคนขึ้นมา แต่ตอนที่เขาเคาะประตูห้องสองสามครั้ง กลับไม่มีการตอบสนองใดๆ กลับมาจากภายในห้อง จึงเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมา

“พี่ใหญ่ ถ้านายไม่เปิดประตูอีก ฉันจะบุกเข้าไปแล้วนะ!”

หลังจากไท่จื่อตะโกนเสียงดัง แต่ยังคงไม่มีการตอบสนองใดๆ ตอนนี้เขาไม่สนใจแล้ว มือหนึ่งจับลูกบิดประตู แล้วใช้แรงหมุน เสียงโลหะแต่ละอย่างร่วงดังเคร้งอยู่บนพื้น

หลังจากผลักประตูแล้ว ไม่เห็นเงาคนอะไรเลย

“แม่ง แผนการเริ่มต้นเพิ่งจะเข้าสู่โหมดปกติ หัวหน้าคนนี้ก็หนีแล้วเรอะ อะไรวะ!”

ตอนที่เขาสังเกตเห็น รอยแหว่งบนหน้าต่างนั้น เขาตกใจทันที ไอ้เหี้X เหมือนพี่ใหญ่จะโดนคนลักพาตัวไป แต่คนธรรมดาทั่วไปใครจะเปิดประตูทางหน้าต่างบ้าง

จริงๆ เลย!

หลังจากไท่จื่อด่าด้วยความโมโหแล้ว จึงรีบเรียกทุกคนมารวมตัวกันทันที

ตอนกลางวันของวันเดียวกัน เฉินจิ้น ถงจวิน ซ่งจื่อหลานคนสนิทสองสามคนของหลินมั่วรีบมาที่คฤหาสน์ทันที

“ไท่จื่อ นายเป็นอะไร รีบร้อนเรียกพวกเรามาขนาดนี้มีเรื่องสำคัญอะไรเหรอ”

ถงจวินถามไท่จื่อที่เต็มไปด้วยใบหน้าที่ร้อนใจและเคร่งขรึม

“รออีกนิดหนึ่ง ทานจ้าวกำลังมา น่าจะใกล้ถึงแล้ว รอท่านมาแล้วพูดทีเดียว”

ซ่งจื่อหลานมองไปรอบๆ กลับไม่เห็นร่างเงาของหลินมั่ว และท่านจ้าวช่วงนี้กำลังยุ่งงานก่อสร้างพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ที่เมืองหนานเยว่ แม้แต่เขาก็ต้องรีบมา เห็นได้ชัดว่าต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่นอน ในใจของเธอเริ่มรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

หลังจากนั้นไม่นาน ประตูใหญ่ถูกผลักออก จ้าวหนานเยว่รีบเดินเข้ามาในห้องรับแขก

“ท่านผู้เฒ่ามาแล้ว!”

ไท่จื่อเห็นท่าทางของเขา รู้สึกอึดอัดใจ รีบเดินไปข้างหน้าแล้วถาม

“ท่านจ้าว เป็นยังไงครับ พอมองอะไรออกบ้างไหมครับ”

จ้าวหนานเยว่ถอนหายใจเล็กน้อย “ดากรอยตัดที่เรียบของรอยแหว่งนี้สามารถมองออกว่า อีกฝ่ายคือยอดฝีมือ”

“แล้วก็กลางดึก นายได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวหรือไม่”

ไท่จื่อส่ายหน้า ถ้าหากมีเสียงเขาจะสะดุ้งตื่นนานแล้ว

“อย่างนั้นแย่แล้ว หลินมั่วไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าภายในห้อง แสดงว่าตอนนั้นเขายังไม่ได้นอน

และในสถานการณ์เช่นนี้ สามารถจับตัวหลินมั่วไปอย่างไร้สุ้มเสียง ในจุดนี้ฉันก็ทำไม่ได้”

เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนแสดงสีหน้ากังวลหนักกว่าเดิม และข่าวดีเพียงอย่างเดียวคือ อีกฝ่ายลักพาตัวหลินมั่วไป แสดงว่าพวกเขาไม่ได้มาเพราะฆ่าเขา