หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2863

เมื่ออวี่ถูกซานจู่ถามแบบนี้ ก็ก้มหน้าครุ่นคิดอยู่นานจนมีสีหน้าที่ลำบากใจ ในขณะนั้นเอง อยู่ๆ ก็มีเสียงหัวเราะของเด็กน้อยดังขึ้นมาจากด้านหลังของทั้งสอง เมื่อหันกลับไปมองก็เห็นผู้เฒ่าที่มีกิริยาคุณลักษณะที่ไม่ธรรมดาอุ้มเด็กๆ ที่มีอายุประมาณสองสามปีทั้งซ้ายมือและขวามือ

“คารวะท่านเทพไป่เม่ย!”

“เสี่ยวอวี่ ได้ข่าวว่าไปทำภารกิจข้างนอกไม่ใช่หรือ ทำไมถึงได้กลับมาไวจัง”

ท่านไป่เม่ยยิ้มแล้วถาม เพียงแต่ยังไม่ทันจะรอให้อวี่นั้นตอบ ท่านผู้เฒ่าไป่เม่ยก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“โอ๊ย เด็กๆ ที่รัก เคราของปู่จะถูกพวกเธอดึงถอนจนหมดแล้ว”

เด็กน้อยจะไปคิดมากอะไรกัน ไม่สนใจว่าเจ็บไม่เจ็บ ยิ่งร้องอย่างเจ็บปวดมากเท่าไหร่พวกเขาก็ยิ่งมีความสุข ยิ่งท่านไป่เม่ยเป็นแบบนี้ เด็กๆ ทั้งสองคนก็ยิ่งลงมือหนักขึ้นกว่าเดิม

“คุณปู่ คุณปู่ กลัวเจ็บ กลัวเจ็บ!”

โยวหลีที่ได้ยินเสียงเรียกที่อ่อนนุ่มแบบนี้ ใจของเขาก็แทบจะละลาย นัยน์ตานั้นเต็มไปด้วยความอิจฉา ถ้าหากไม่มีคนนอกอยู่ เขานั้นอยากจะตอบรับคำเรียกขานคุณปู่นั้นจริงๆ เลย

“แค่กๆ!”