หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2864

ทางด้านบ้านกระท่อม หลังจากที่หลินมั่วได้ดื่มชาใบไผ่แล้ว เขาก็ใช้เวลาอยู่นานกว่าที่จะมีสติกลับมา เขารู้สึกสบายตัวอย่างมากในชั่วขณะ ราวกับว่าได้ทำการ... ได้ทำการบำรุงชุดใหญ่ รู้สึกกระปรี้กระเปร่าสดชื่นอย่างมาก จิตใจชื่นมื่น

เพียงแค่น้ำชาคำเดียว พลังจิตของเขาก็มีความผสมผสานกลมเกลียวกันมากขึ้น

เขารู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นผลจากชาใบไผ่ที่อยู่ตรงหน้า เมื่อมาหวนคิดถึงรสอร่อยที่ยังติดลิ้นอยู่นั้น เขาเองก็รู้ว่าน้ำที่ใช้ในการชงชานี้เป็นเป็นน้ำจากบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ ส่วนใบไผ่นั้นเขานั้นไม่รู้ที่มาจริงๆ ดูแล้วก็ไม่ต่างอะไรกับใบปกติทั่วไป แต่ผลลัพธ์ของมันกลับตะลึงอย่างมาก

“ตื่นแล้วเหรอ”

ผู้เฒ่าที่รับดูแลนั้นไม่ได้หันกลับมา ยังคงถือแก้วเอาไว้แล้วมองดูใบไผ่ที่เคลื่อนไหวตามไอร้อนอย่างไม่เป็นระเบียงด้วยสายตาที่นิ่งเฉย

“ของคุณท่านอาวุโสที่ต้อนรับครับ!”

หลินมั่วกำลังจะลุกขึ้นมาขอบคุณ แต่กลับถูกพลังอะไรบางอย่างกดให้นั่งลงบนเก้าอี้ไม้ไผ่เหมือนเดิม

“ไม่ต้อง ที่ภูเขานี้ไม่ได้มีระเบียบอะไรมากมาย เป็นเพียงการต้อนรับธรรมดาทั่วไปเท่านั้นเอง หากแขกพอใจก็เพียงพอแล้ว”

หลินมั่วเองก็ไม่เข้าใจเจตนาของผู้เฒ่าที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายพูดแบบนี้แล้ว เขาเองก็ได้แต่นั่งที่เดิมอย่างเชื่อฟัง และภายในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบสงบ ได้ยินเพียงแต่เสียงลมพัดใบไผ่ที่ด้านนอก

ผ่านไปสักพัก ที่ด้านนอกบ้านกระท่อมก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น

เมื่ออวี่เข้ามา ก็ยิ้มให้กับผู้เฒ่าและโค้งคำนับ

“ขอบคุณท่านผู้เฒ่าจู๋ที่ช่วยดูแลต้อนรับครับ!”

ผู้เฒ่าไม่ได้ตอบรับ ยังคงชื่นชมน้ำชาในมือของตนต่อไป อวี่เองก็รู้นิสัยของเขาดี จึงไม่ได้สนใจอะไร

“คุณหลินมั่ว ซานจู่เชิญให้คุณไปหาครับ!”

ขณะนั้นในใจของหลินมั่วเองก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ในที่สุดก็จะได้เจอกับยอดฝีมือในตำนานคนนี้แล้ว

“ผู้อาวุโส หลินมั่วขอตัวก่อนนะครับ!”

แม้ว่าอีกฝ่ายจะบอกว่าไม่สนใจระเบียบอะไรพวกนี้ แต่ความเคารพนั้นก็ยังคงต้องมีให้

“อีกอย่าง ซานจู่นั้นมีความอ่อนโยนและเป็นมิตรกับผู้คน คุณหลินไม่ต้องตื่นเต้นนะครับ ฉันขอตัวก่อนนะ คุณตามสบายนะครับ!”

หลินมั่วมองดูแผ่นหลังที่จากไปของอวี่ เขานั้นขมวดคิ้ว

มีการเปลี่ยนแปลงมากจริงๆ! ก่อนหน้านี้ที่อวี่เคารพเกรงใจเขาเพราะเห็นแก่ลู่อิ่ง แต่ในปัจจุบันนี้การพูดคุยนั้นเต็มไปความเคารพ

หลังจากที่หลินมั่วครุ่นคิดสักพัก ก็ส่ายหัวและไม่ไปสนใจมันอีก ตอนนี้มาส่งลู่อิ่งอย่างปลอดภัยแล้ว หลังจากที่พบเจอซานจู่ เขาก็เตรียมที่จะกลับเมืองเหอซานแล้ว ทางนั้นยังมีเรื่องมากมายรอให้เขาไปจัดการ เขานั้นไม่ได้มีพื้นฐานดีอย่างอวี่ ที่เร่งเดินทางเป็นพันลี้แต่กลับไม่รู้สึกเหน็จเหนื่อยอะไร

เขายังต้องนั่งเครื่องบินในการเร่งเดินทาง ถึงเวลานั้นก็คงจะเสียเวลาอีกไม่น้อย อีกอย่างเครื่องมือสื่อสารต่างๆ ของเขายังคงอยู่ที่ห้อง หากไม่กลับไปเป็นเวลานาน ทางด้านเมืองเหอซานจะต้องเกิดความวุ่นวายแน่นอน

เมื่อคิดแบบนี้ หลินมั่วก็ก้าวเดินไปข้างหน้า

เดินผ่านทางที่ปกคลุมไปด้วยพืชพันธุ์สีเขียว ที่ด้านหน้านั้นก็ปรากฏบ้านกระท่อมหลังหนึ่งที่มีความแตกต่างออกไป ที่ข้างๆ นั้นเป็นบ่อน้ำ ส่วนอีกด้านหนึ่งเป็นศาลาไม้ธรรมชาติที่เรียบง่าย

ที่โต๊ะหินที่อยู่หน้าบ้านกระท่อม มีชายวัยกลางคนใส่แว่นคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่