หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2864

ทางด้านบ้านกระท่อม หลังจากที่หลินมั่วได้ดื่มชาใบไผ่แล้ว เขาก็ใช้เวลาอยู่นานกว่าที่จะมีสติกลับมา เขารู้สึกสบายตัวอย่างมากในชั่วขณะ ราวกับว่าได้ทำการ... ได้ทำการบำรุงชุดใหญ่ รู้สึกกระปรี้กระเปร่าสดชื่นอย่างมาก จิตใจชื่นมื่น

เพียงแค่น้ำชาคำเดียว พลังจิตของเขาก็มีความผสมผสานกลมเกลียวกันมากขึ้น

เขารู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นผลจากชาใบไผ่ที่อยู่ตรงหน้า เมื่อมาหวนคิดถึงรสอร่อยที่ยังติดลิ้นอยู่นั้น เขาเองก็รู้ว่าน้ำที่ใช้ในการชงชานี้เป็นเป็นน้ำจากบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ ส่วนใบไผ่นั้นเขานั้นไม่รู้ที่มาจริงๆ ดูแล้วก็ไม่ต่างอะไรกับใบปกติทั่วไป แต่ผลลัพธ์ของมันกลับตะลึงอย่างมาก

“ตื่นแล้วเหรอ”

ผู้เฒ่าที่รับดูแลนั้นไม่ได้หันกลับมา ยังคงถือแก้วเอาไว้แล้วมองดูใบไผ่ที่เคลื่อนไหวตามไอร้อนอย่างไม่เป็นระเบียงด้วยสายตาที่นิ่งเฉย

“ของคุณท่านอาวุโสที่ต้อนรับครับ!”

หลินมั่วกำลังจะลุกขึ้นมาขอบคุณ แต่กลับถูกพลังอะไรบางอย่างกดให้นั่งลงบนเก้าอี้ไม้ไผ่เหมือนเดิม

“ไม่ต้อง ที่ภูเขานี้ไม่ได้มีระเบียบอะไรมากมาย เป็นเพียงการต้อนรับธรรมดาทั่วไปเท่านั้นเอง หากแขกพอใจก็เพียงพอแล้ว”

หลินมั่วเองก็ไม่เข้าใจเจตนาของผู้เฒ่าที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายพูดแบบนี้แล้ว เขาเองก็ได้แต่นั่งที่เดิมอย่างเชื่อฟัง และภายในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบสงบ ได้ยินเพียงแต่เสียงลมพัดใบไผ่ที่ด้านนอก