หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2865

ครั้งแรกที่ได้พบเจอโยวหลีผู้เป็นยอดฝีมือในตำนานคนนี้ ใจของหลินมั่วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น แต่ที่ทำให้เขาประหลาดใจคือ ซานจู่ของภูเขาเทพบาซ่าที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ไม่ได้มีท่วงทีของยอดฝีมือระดับเทพเซียนอย่างที่เขาคิดเลย แต่ทางกลับกัน โยวหลีดูเหมือนคนที่ธรรมดาทั่วไปอย่างมาก

รูปร่างที่ผอมซูบ เสื้อยาวที่เรียบง่าย หน้าตาภายใต้กรอบแว่นสีทองนั่นก็ดูไม่เลว แต่ก็ไม่ถึงกับหล่อเหลา มีเพียงผมยาวดกดำของเขานั้นที่ทำให้เขาดูเหมือนนักศึกษาเล่าเรียนในยุคสมัยปีห้าสิบหกสิบ

เมื่อโยวหลีได้ยินเสียงฝีเท้าจึงได้เงยหน้ามองมา ขณะนั้นหลินมั่วถึงได้รู้สึกว่าตนนั้นคิดตื้นเกินไป เมื่อสายตาที่คมลึกนั่นมองมาที่ตนราวกับว่ามองทะลุร่างกายของตนเองได้ เหมือนความลับทั้งหมดของตนนั้นจะถูกเผยออกมา

หลินมั่วเม้มปากแล้วกัดไปที่ปลายลิ้นของตน เพื่อเรียกสติตนเองให้ออกมาจากความรู้สึกแปลกประหลาดนั่น จากนั้นถึงได้แสดงความเคารพ

“ข้าน้อยคารวะท่านโยวหลีซานจู่!”

โยวหลียิ้มแล้วพยักหน้า “ไม่ต้องขนาดนี้ ตามสบายเลย คิดซะว่าที่นี่เป็นบ้านของตนเอง เชิญนั่ง!”

หลินมั่วถึงกับกระตุกยิ้มมุมปาก ทำไมรู้สึกว่าซานจู่คนนี้พูดจาแปลกๆ อีกอย่างตอนที่ตนเดินเข้าใกล้โต๊ะหินและนั่งลง โยวหลีก็ไม่เคยละสายตาจากตนเลย และบางทีก็ยิ้มออกมา บางทีก็ขมวดคิ้ว