หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2866

โยวหลีเห็นว่าหลินมั่วปฏิเสธแล้ว อยู่ๆ ก็ได้เปลี่ยนบทสนทนา

“ได้ยินอวี่บอกว่า ภารกิจในครั้งนี้ของพวกเขานั้นเกิดปัญหาขึ้นกับคุณด้วยใช่ไหม”

หลินมั่วไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ยอมรับเรื่องนี้ การที่บุกเข้าห้องคนอื่นโดยพลการ แถมยังลงไม้ลงมือ ข่มขู่และใช้ความรุนแรง ใครจะไปทนไหว

“เรื่องนี้เป็นฉันเองที่มักง่าย ความจริงเป็นเพราะคิดถึงลูกสาว และอยากจะเชิญคุณหลินมั่วขึ้นเขา เพื่อที่จะมาพบปะและขอบคุณต่อหน้า”

“เพียงแต่ฉันนั้นสะเพร่าไปเอง พวกเขาไม่ค่อยจะได้สัมผัสใกล้ชิดกับโลกภายนอก ไม่รู้จักมนุษยสัมพันธ์ ถึงได้ไปรุกล้ำคุณเข้า สำหรับเรื่องนี้แล้ว ฉันต้องขอโทษแทนพวกเขาด้วยจริงๆ!”

นี่ไม่ได้เป็นข้ออ้างของเขา แต่ความจริงเป็นแบบนั้นจริงๆ คนที่อยู่บนเขาจะไปรู้หลักการต้อนรับคนของโลกภายนอกได้ยังไงกัน ไม่ว่าจะทำอะไรก็ล้วนทำตามนิสัยใจคอของตนเอง คนที่มีนิสัยอ่อนโยนก็แล้วไป แต่คนที่มีนิสัยที่มุทะลุ ก็เป็นการง่ายที่จะทำให้คนอื่นไม่พอใจ

หลินมั่วเห็นว่าท่านผู้อาวุโสทำท่าจะลุกขึ้น เขาก็ถึงกับตกใจอย่าง

“ท่านผู้อาวุโส อย่าเลยครับ ทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ! เป็นผมเองที่มีใจคับแคบ เรื่องนี้ให้มันจางหายไปตามสายลมเถอะครับ”

หากให้โยวหลีมาคำนับขอโทษเขาจริงๆ มันคงจะไม่เหมาะ อีกอย่างเขาเองก็ไม่สามารถที่จะรับไว้ได้

อีกอย่างหลังจากที่หลินมั่วได้ทำความรู้จักมา ก็พบว่าพวกเขานั้นไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร เริ่มแรกนั้นพวกเขาก็ไม่ได้คิดที่จะฆ่าฟันกัน มีเพียงแต่ฉินเสี้ยวที่พูดจาไม่ดีเพราะรักษาศักดิ์ศรีของอวี่ แต่เรื่องนี้ก็ถูกลู่อิ่งจัดการสั่งสอนแล้ว

แต่เป็นท่าทางที่ตรงมาตรงไป ทำอะไรไม่ผ่านสมองนั่นทำให้คนรู้สึกไม่พึงพอใจ แต่ตอนนี้โยวหลีซานจู่ก็ได้ขอโทษแล้ว หลินมั่วเองก็ไม่อยากจะไปคิดถือสาอะไร

หลังจากที่โยวหลีเปลี่ยนบทสนทนาได้สำเร็จ ก็เริ่มที่จะพูดถึงเรื่องการเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้

“พวกเขาบอกว่ารากฐานศิลปะการต่อสู้ของคุณไม่แย่ เพียงแต่มันซับซ้อนมากเกินไป ทั้งซับซ้อนและขอบเขตกว้างขวาง ไม่รู้ว่ามันเป็นความจริงไหม”

เมื่อพูดแบบนี้ หลินมั่วก็เข้าใจทันทีเลยว่า ท่านผู้อาวุโสโยวหลีคิดจะชี้แนะศิลปะการต่อสู้ของตนนี่ นี่มันเป็นโอกาสที่หายากแท้ เขานั้นทิ้งความทิ้งไม่ดีทั้งหมดและนั่งยึดตัวตรง

“เป็นแบบนั้นจริงครับ นับว่าผมเพิ่งจะเข้าสู่วงการนี้กลางคัน นับถือตระกูลไป๋ของเมืองจิงประเทศจีนเป็นอาจารย์ ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ซั่นโส่วทั้งสามสิบหกกระบวนท่าของตระกูลไป๋เป็นหลัก เพียงแต่ในตอนนั้นพลาดช่วงอายุที่เหมาะแก่การฝึกฝนที่ดีที่สุดไปแล้ว ทำให้ด้อยกว่าคนรุ่นเดียวกันไม่น้อยครับ”

พูดพลางหลินมั่วก็เอากระบี่ไท่อาวางไว้ข้างๆ จากนั้นก็ไปยืนอยู่ในพื้นที่โล่ง

แรกเริ่มนั้นสายตาของโยวหลีจับจ้องไปที่หลินมั่วตลอด ไม่ได้มีกะจิตกะใจสนใจอะไร และก็ไม่ได้สังเกตเห็นกระบี่ในมือของหลินมั่ว หลังจากที่ได้เหลือบไปมอง เขาก็ถึงกับตะลึงไป

พระเจ้า นี่มันอาวุธเทพในตำนาน เทพกระบี่ไท่อา!

อาวุธเทพนั้นมีดวงจิต คนที่เป็นที่ยอมรับของกระบี่ไท่อาได้ จะต้องเป็นคนที่มีจิตใจบริสุทธิ์ เป็นคนที่เลอเลิศอย่างมากแน่นอน

หลังจากที่โยวหลีเห็นกระบี่นี่เข้า สายตาที่มองไปที่หลินมั่วอีกครั้งนั้นก็เต็มไปด้วยความชื่นชมอย่างมาก ลูกเขยที่มีคุณสมบัติดี มีความทะเยอทะยาน พ่อตาคนไหนจะไม่ชอบกัน

แน่นอนว่าโยวหลีมองการไกล ต่อให้ไม่ว่าจะหลานชายหรือหลานสาว ไม่ว่าจะเหมือนหลินมั่วหรือลู่อิ่ง ก็จะต้องเป็นหนุ่มหล่อหญิงงามอย่างแน่นอน

หลังจากที่โยวหลีครุ่นคิดอย่างเงียบๆ อยู่สักพัก ก็รู้สึกว่าถ้าเหมือนลู่อิ่งจะดีกว่า ยังไงก็เป็นถึงสุดยอดหญิงงาม ใครที่กล้าไม่ยอมรับเรื่องนี้ ฉันจะจัดการให้ตายเลย