หลินมั่วถามด้วยความสงสัย “วิธีอะไร?”
เฉินเซิ่งหยวนพูดอย่างลังเล “คุณเข้าร่วมการแข่งขันในฐานะตัวแทนของเมืองก่วงหยางได้”
“ แต่ว่า วิธีนี้ค่อนข้างจะยุ่งยาก จำเป็นต้องได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากสมาคมเภสัชกรรมเมืองก่วงหยาง”
หลินมั่ว “เมืองก่วงหยางยังมีสมาคมแบบนี้ด้วย?”
เฉินเซิ่งหยวนยิ้ม “สมาคมนี้มีมานานแล้ว อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อก็เป็นสมาชิกของสมาคมนี้ด้วย"
“แต่ว่า แต่เดิมทีชมรมนี้อยู่ในการควบคุมของตระกูลเซี่ย หนึ่งในตระกูลหลักทั้งสิบในอดีต”
“ตอนที่แล้วตระกูลเซี่ยถูกเทียนเหยียทำลาย สมาคมนี้จึงเป็นกลุ่มคนที่ไม่มีผู้นำอีกต่อไป”
“ศักยภาพที่ตระกูลเซี่ยเคยมี ก็ถูกแบ่งกระจายไปยังอีกเก้าตระกูล”
“สมาคมการแพทย์ ตอนนี้ถือได้ว่าเป็นการควบคุมร่วมกันของตระกูลสิบอันดับแรก”
“ดังนั้น ตอนนี้คุณอยากให้สมาคมการแพทย์เมืองก่วงหยางสนับสนุนคุณ ก็หมายความว่าต้องให้ตระกูลหลักทั้งสิบสนับสนุนคุณ”
หลินมั่วขมวดคิ้ว หลังเรื่องกับตระกูลโจวก่อนหน้านี้ ความสัมพันธ์ของเขากับสิบตระกูลใหญ่เริ่มแข็งกระด้างเล็กน้อย
ในเวลานี้ ถ้าอยากให้ตระกูลหลักทั้งสิบสนับสนุนเขา น่าจะยากหน่อยแล้ว
หลินมั่วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยเคร่งขรึม “ไม่ว่ายังไง ก็ต้องลองดูสักหน่อย”
“คุณช่วยนัดตระกูลหลักทั้งสิบมารวมตัวให้ผมหน่อย ผมจะคุยกับพวกเขาด้วยตัวเอง”
เฉินเซิ่งหยวนพยักหน้า “ตกลง”
“เพียงแต่ว่า คุณหลิน คุณก็อย่าเพิ่งคาดหวังมากเกินไป”
“วิธีนี้ โอกาสที่จะสำเร็จมีน้อยมาก”
“ตระกูลหลักทั้งสิบควบคุมสมาคมการแพทย์ มีผลกำไรประมาณ 2 ถึง 3 หมื่นล้านทุกปี"
“ถ้าสนับสนุนคุณกับพวกเขา คงจำเป็นต้องขัดแย้งกับตระกูลฮั่วอย่างเลี่ยงไม่ได้”
“ตระกูลฮั่วปิดกั้นอุตสาหกรรมการแพทย์เมืองก่วงหยาง ผลกำไรของสมาคมการแพทย์ก็จะหายไป”
“เมื่อใดที่ตระกูลหลักทั้งสิบจะไม่มีวันทิ้งผลประโยชน์แน่นอน!”
งานเลี้ยงที่โรงแรมสือไต้จบลงแล้ว ฮั่วเทียนเฉิงเพิ่งออกไป เฉินเซิ่งหยวนรีบวิ่งไปหาหัวหน้าตระกูลหลักทั้งสิบทันที
เขารวบรวมทุกคนในห้องส่วนตัวขนาดใหญ่ บอกความตั้งใจของหลินมั่วให้ทุกคนฟัง
เพิ่งพูดจบ หัวหน้าตระกูลคนหนึ่งพูดอย่างโกรธเคืองทันที “เฉินเซิ่งหยวน คุณจะบ้าไปแล้วเหรอ?”
“ให้สมาคมการแพทย์ไปต่อต้านตระกูลฮั่ว?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...