หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2875

ตี๋เสี่ยวฮวาเป็นคนที่รูปร่างหน้าตาค่อนข้างถือว่าบอบบาง เวลานี้ท่าทางที่น้ำตาไหลอาบแก้ม ยิ่งดูน่าสงสารและอ่อนหวานขึ้นไปอีก

หลังจากที่โก่วเกอดูใบหน้าของเธอสักพัก ก็มองสบตากับลูกน้องที่อยู่ข้างๆ และยิ้มอย่างชั่วร้าย

“พวกแกหลบไป โก่วเกอจัดการเองโว้ย”

เมื่อลูกน้องคนหนึ่งเตือน พวกพี่น้องอีกหลายคนก็เข้าใจทันที

“โก่วเกอสุดยอด รอเดี๋ยวพวกเราพี่น้องขอแบ่งปันด้วยนะครับ”

“วางใจวางใจ พวกแกได้แน่นอน!”

หลังจากโก่วเกอหัวเราะเสียงดัง ก็เลียริมฝีปาก สีหน้ากระหยิ่มเดินไปหาสาวงามตัวน้อยที่ไร้เดียงสาตรงหน้า

เมื่อตี๋เสี่ยวฮวาเห็นท่าทางของพวกเขา ก็ตื่นตระหนกทันที ทำไมในใจของเธอจะไม่รู้

บนพื้น ตี๋เหล่าซานพยายามลุกขึ้นยืนแม้จะจะมีความเจ็บปวดเป็นอย่างมากที่ช่วงท้องส่วนล่างก็ตาม

“เสี่ยวฮวา ลูกรีบหนีไป!”

“แต่ว่าพ่อ แล้วพ่อจะทำยังไงคะ”

“น้องชายลูกก็ไปแล้ว พ่อไม่คิดอยากจะอยู่ตั้งนานแล้ว ลูกรีบหนีไป ข้าจะสู้ตายกับพวกมัน”

หลังจากพูดจบตี๋เหล่าซานก็พ่นเสมหะเปื้อนเลือดออกมาเต็มปากแล้วพุ่งใส่หัวหน้าของอีกฝ่าย เพียงเท่านี้ชายชราอย่างเขาจะเป็นคู่ต่อสู้ของโก่วเกอผู้เชี่ยวชาญได้อย่างไร

ตี๋เหล่าซานไม่ได้เข้าใกล้อีกฝ่ายเลยด้วยซ้ำ ก็โดนเตะจนตัวลอย

เวลานี้ตี๋เสี่ยวฮวาก็โดนคนของโก่วเกอคุมตัวไว้

“โก่วเกอ พวกเราไม่ได้ลิ้มรสรสชาดประเภทนี้มานานแล้ว”

“พวกแกนี่นะ พวกหื่นจริงๆ”

โก่วเกอเริ่มถอดเสื้อตัวนอกออก และพูดจาหยอกล้อกับเหล่าลูกน้อง จากนั้นก็ยื่นมือที่น่ารังเกียจออกมาทั้งคู่

“ต่ำช้า พวกนายปล่อยฉันนะ!”

ตี๋เสี่ยวฮวาพยายามดิ้นรนสุดชีวิต แต่แขนทั้งสองข้างถูกชายฉกรรจ์สองคนจับไว้แน่นจนขยับไว้แน่น

หลังจากสะอื้นไปเพียงไม่กี่วินาที เธอก็หน้าตื่นตระหนก “เสี่ยวหยุน รีบไปดูพ่อของเรา!”

ตี๋หยุนมองตามทิศทางที่ตี๋เสี่ยวฮวาชี้ไป ก็เห็นพ่อของเขานอนอยู่บนพื้น ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร เขาตาแดงก่ำ รีบวิ่งไปข้างกายตี๋เหล่าซาน

ตี๋หยุนยื่นมือออกไปแตะจมูกของพ่อ รู้สึกว่าลมหายใจของพ่อยังปกติ เพียงแค่สลบไปเท่านั้น เขาก็โล่งใจขึ้นมาทันที

ทางด้านโก่วเกอ เมื่อรู้สึกตัวแล้ว ไม่ได้มองดูสถานการณ์การต่อสู้รอบตัวเลย แต่อ้าปากตะโกนโวยวายขึ้นมาทันที

“ไอ้หนุ่ม แกไม่กลัวตายกล้ามาแส่เรื่องฉัน”

คำตอบเดียวที่เขาได้รับคือหมัด การมองเห็นของโก่วเกอก็มืดสนิท มีเลือดพุ่งออกมาเต็มปาก

“กล้าแตะพ่อของฉัน แกต้องตาย!”

ดวงตาของตี๋หยุนเป็นสีแดง และเขาเดินไปทีละก้าวไปหาโก่วเกอที่กำลังนอนอยู่บนพื้น โดยไม่รอให้อีกฝ่ายพูดอะไร เขาก็เหยียบแขนของอีกฝ่ายโดยตรง และหักแขนนั้นทิ้ง ตี๋หยุนขมวดคิ้ว ยกเท้าขึ้นอีกครั้งและกระทืบอย่างแรง

หลังจากที่มือและเท้าของคู่ต่อสู้ถูกตัดขาดแล้ว ตี๋หยุนกำลังจะตัดคอของโก่วเกอ ทว่าข้างหลังก็มีเสียงดังมา

“เก็บชีวิตเลวๆมันก่อนเถอะ!”