หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2874

ภูเขาลั่วเฟิง หมู่บ้านลั่วเฟิง

ด้วยความห่างไกล บวกกับภูเขาที่โอบล้อม ทำให้ชาวบ้านในพื้นที่นี้ทำเกษตรกรรมหลายชั่วอายุคน พวกเขาอาศัยอยู่บนพื้นที่ดินเพียงเล็กน้อยเพื่อเลี้ยงดูครอบครัว แน่นอนว่าทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขที่ไม่มีกลุ่มโจรจากเมืองมาปล้น

นับตั้งแต่มีคนจากเมืองรู้จักหมู่บ้านนี้ ทุกๆสามเดือน จะมีกลุ่มคนจำนวนมากที่ถือมีด ดาบและไม้กระบองบุกเข้ามาในหมู่บ้าน ปล้นข้าวของและเงินสดที่มีอยู่ไม่มากนัก สิ่งของมีค่าทั้งหมดถูกพวกเขาขโมยไป

ต่อมาเมื่อพวกเขาไม่พบสิ่งของมีค่าอะไรมากนัก พวกมันก็บังคับให้ชาวบ้านปลูกยาสูบให้พวกมัน และรับซื้อในราคาที่ต่ำมาก ชาวบ้านที่ยากจนอยู่แล้ว ยิ่งโดนซ้ำเติมด้วยสถานการณ์นี้

พวกมันยังพยายามเกณฑ์ชายหนุ่มในหมู่บ้านไปขุดถ่านหินและแร่ธาตุ ชาวบ้านที่สิ้นหวังพยายามต่อต้าน แต่ภายใต้คมดาบและปืนของพวกมัน การต่อต้านนั้นไร้ประโยชน์

วันนี้ เป็นกลุ่มคนที่ชาวบ้านเรียกว่าโจรจากเมืองมาเก็บผักชีฝรั่งบนภูเขา

อันธพาลหลายสิบคนแต่งตัวด้วยแบรนด์เนมเดินมายังหมู่บ้านลั่วเฟิงอย่างช้าๆ หัวหน้าคนหนึ่งตะโกนด่าด้วยความโมโห

“แม่งเอ้ย โชคร้ายจริงๆเลยว่ะ ดันโดนเกณฑ์ให้มาเก็บสินค้าที่หมู่บ้านเถื่อนแบบนี้”

เมื่อเหล่าลูกน้องเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก็รีบก้มหัวโค้งคำนับแล้วเดินตรงเข้าไป รอยแผลเป็นที่มุมตาของพวกมันเด่นชัดขึ้นเมื่อพวกมันยิ้ม

“โก่วเกอ สูบบุหรี่ดับความโกรธเถอะครับ”

“แกจะให้ข้าดับความโกรธได้ยังไง รองเท้า meteor sibengwei ราคาสองหมื่นกว่าบาทที่เพิ่งซื้อมา หนังมันก็ลอกหมดแล้ว เท้าก็มีรอยพุพองด้วย”

“โก่วเกอ เดี๋ยวพวกเราไปแช่น้ำที่บ้านชาวบ้านแถวนี้ก็หายแล้ว แถมยังได้ลองชิมของพื้นเมืองของที่นี่

พวกเด็กใหม่ที่อยู่ข้างนอกโน่นล้วนผ่านการฝึกฝนมาแล้ว แต่ที่นี่บนภูเขาไม่เหมือนกันนะ ที่นี่เป็นของแท้ดั้งเดิม”

พูดจบลูกน้องก็ยักคิ้วอย่างมีนัยยะ

“ของพื้นเมือง?”

หลังจากโก่วเกอพึมพำออกมา ก็เข้าใจความหมายในทันที ก่อนที่จะเผยรอยยิ้มที่แฝงไว้ด้วยความหมายแอบแฝง

หลังจากโก่วเกอได้ยินคำว่าไอ้พวกสุนัขชั่ว สีหน้าก็เครียดทันที

“ไปเอาไอ้แก่หนังเหนียวนั่นมาหาฉัน”

สิ้นเสียงคำสั่ง เหล่าลูกน้องก็กรูกันเข้าหาตี๋เหล่าซานด้วยความโกรธ เพียงชั่วครู่ ตี๋เหล่าซานที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำก็ถูกพาตัวมาอยู่ตรงหน้าของโก่วเกอ

“ไอ้แก่เวรตะไล มีปัญญาทำอะไรฉัน!”

ตี๋เหล่าซานเป็นคนขี้โมโหอยู่แล้ว ประกอบกับลูกชายของเขาถูกพวกนี้บีบจนไม่รู้เป็นตายร้ายดี เขาก็ไม่มีความหวังกับชีวิตอะไรแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะยังมีลูกสาวอยู่ เขาคงสู้กับพวกมันไปนานแล้ว

โก่วเกอขมวดคิ้ว ตรงเข้าใช้เท้าเตะที่ท้องของตี๋เหล่าซาน เขาหน้าซีด ค้อมตัวลง สีหน้าซีดเผือด

ตี๋เสี่ยวฮวาที่วิ่งตามเข้ามา เมื่อเห็นสภาพของพ่อ ก็รีบเข้ามาขวางตรงหน้าตี๋เหล่าซาน

“พวกนายไอ้พวกสารเลว อยู่ให้ห่างพ่อของฉันหน่อย”