หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2874

ภูเขาลั่วเฟิง หมู่บ้านลั่วเฟิง

ด้วยความห่างไกล บวกกับภูเขาที่โอบล้อม ทำให้ชาวบ้านในพื้นที่นี้ทำเกษตรกรรมหลายชั่วอายุคน พวกเขาอาศัยอยู่บนพื้นที่ดินเพียงเล็กน้อยเพื่อเลี้ยงดูครอบครัว แน่นอนว่าทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขที่ไม่มีกลุ่มโจรจากเมืองมาปล้น

นับตั้งแต่มีคนจากเมืองรู้จักหมู่บ้านนี้ ทุกๆสามเดือน จะมีกลุ่มคนจำนวนมากที่ถือมีด ดาบและไม้กระบองบุกเข้ามาในหมู่บ้าน ปล้นข้าวของและเงินสดที่มีอยู่ไม่มากนัก สิ่งของมีค่าทั้งหมดถูกพวกเขาขโมยไป

ต่อมาเมื่อพวกเขาไม่พบสิ่งของมีค่าอะไรมากนัก พวกมันก็บังคับให้ชาวบ้านปลูกยาสูบให้พวกมัน และรับซื้อในราคาที่ต่ำมาก ชาวบ้านที่ยากจนอยู่แล้ว ยิ่งโดนซ้ำเติมด้วยสถานการณ์นี้

พวกมันยังพยายามเกณฑ์ชายหนุ่มในหมู่บ้านไปขุดถ่านหินและแร่ธาตุ ชาวบ้านที่สิ้นหวังพยายามต่อต้าน แต่ภายใต้คมดาบและปืนของพวกมัน การต่อต้านนั้นไร้ประโยชน์

วันนี้ เป็นกลุ่มคนที่ชาวบ้านเรียกว่าโจรจากเมืองมาเก็บผักชีฝรั่งบนภูเขา

อันธพาลหลายสิบคนแต่งตัวด้วยแบรนด์เนมเดินมายังหมู่บ้านลั่วเฟิงอย่างช้าๆ หัวหน้าคนหนึ่งตะโกนด่าด้วยความโมโห

“แม่งเอ้ย โชคร้ายจริงๆเลยว่ะ ดันโดนเกณฑ์ให้มาเก็บสินค้าที่หมู่บ้านเถื่อนแบบนี้”

เมื่อเหล่าลูกน้องเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก็รีบก้มหัวโค้งคำนับแล้วเดินตรงเข้าไป รอยแผลเป็นที่มุมตาของพวกมันเด่นชัดขึ้นเมื่อพวกมันยิ้ม