หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2876

หลังจากจับพวกของโก่วเกอได้แล้ว ไท่จื่อก็ซักถามพวกมันเกี่ยวกับผู้สนับสนุนเบื้องหลัง บังเอิญว่า ผู้สนับสนุนเบื้องหลังของพวกมันคือหุ้นส่วนทางธุรกิจของตระกูลติง ซึ่งไท่จื่อรู้จักดี

เมื่อไท่จือทราบถึงเรื่องราวทั้งหมดก็ขมวดคิ้วครุ่นคิด ไม่ใช่เพราะกังวลต่อการแก้แค้นของตระกูลติง แต่เพราะไม่คาดคิดมาก่อนว่า ปัจจุบันนี้ผู้คนเพื่อผลประโยชน์ ถึงกับกล้าทำเรื่องต่ำช้าเลวทรามเช่นนี้

“มิน่าเล่าพี่ใหญ่ถึงบอกว่า เราต้องปฏิรูปต้าฉวีครั้งใหญ่ ดูเผินๆเหมือนจะดีแต่ข้างในเน่าเฟะไปหมด

ไม่เห็นหัวคนเล้ย!”

หลังจากไท่จื่อพึมพำเบาๆ ก็มาตามหาตี๋หยุน

“นี่คือยาบำรุงสำหรับบาดแผลภายนอกที่พี่ใหญ่ฝากไว้ให้ นายเอาไปให้พ่อใช้ก่อนเถอะ

ส่วนพวกเลวทรามเหล่านั้น นายจัดการได้เลย”

“ขอบคุณพี่ไท่จื่อ!”

หลังจากตี๋หยุนรับยามา ในใจก็รู้สึกอบอุ่น หากไม่ใช่เพราะอาจารย์คอยช่วยเหลือ พวกเขาคงอดตายไปแล้ว ตอนนี้พวกเขาเปลี่ยนแปลงไปมาก พวกโจรที่เขาเคยกลัว ตอนนี้กลายเป็นลูกแกะที่รอการเชือด

หลังจากจัดการเรื่องยิบย่อยเสร็จ ไท่จื่อก็สั่งให้ทุกคนพักผ่อน

อาศัยช่วงจังหวะว่างนี้ หลายคนเริ่มเอารูปถ่ายของหลินมั่วถามข่าวคราวจากชาวบ้าน ทว่าผลลัพธ์นั้นก็ไม่ได้อะไรเลย

หลังจากทานอาหารกลางวันแบบรีบๆเสร็จ คณะเดินทางก็ออกเดินทาง ถนนต่อไปเป็นเส้นทางระหว่างหมู่บ้านในภูเขา ซึ่งสะดวกต่อการเดินทางมากกว่า

“พี่ไท่จื่อ พวกเราไม่รอตี๋หยุนกับพวกเหรอ”

อาเฟยถามไท่จื่อด้วยความสงสัย หลังจากที่ไท่จื่อพาทุกคนออกเดินทาง

“ให้พวกเขาส่งคนในครอบครัวของตัวเองไปเมืองเหอซานก่อนเถอะ ไม่ได้เจอญาติพี่น้องมานานแล้ว ให้พวกเขาได้อยู่รวมกันสักพัก”

“ถงจวินนายพาพวกเขาไปตรวจสอบพื้นที่โดยรอบ ถ้าพบเห็นอะไรผิดปกติส่งสัญญาณทันที”

เส้นทางต่อไปนี้ พวกเขาจะเข้าสู่เทือกเขาอันกว้างใหญ่ของต้าฉวี พวกเขามีข้อมูลเพียงแค่ภูเขาลั่วเฟิงเท่านั้น เรื่องความปลอดภัยหลังจากนี้ ต้องอาศัยถงจวินและมือปืนของเขาคอยสอดส่องดูแล

ไท่จื่อมัวแต่คิดถึงเรื่องของหลินมั่ว ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้มากนัก แต่เมื่อสวี่ปั้นซย่าเตือน เขาก็เริ่มนึกถึงความผิดปกติที่เจอ

หลังจากที่ในสมองนึกถึงรูปปั้นหินขึ้นมา ก็มักรู้สึกเหมือนกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

“พี่สะใภ้ รูปปั้นหินพวกนั้น ทำไมผมเหมือนรู้สึกเคยเห็นที่ไหนมาก่อน”

สวี่ปั้นซย่าพยักหน้า “ฉันก็รู้สึกอย่างนี้เหมือนกัน แต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน”

ระหว่างที่ทั้งคู่คุยกัน ถงจวินผู้รับผิดชอบการลาดตระเวนก็กลับมาหาคณะเดินทาง

“ไท่จื่อ พวกเราได้ตรวจสอบทั่วหมู่บ้านต่างๆแล้ว แต่ไม่มีอะไรผิดปกติ”

ไท่จื่อรู้สึกชากับผลลัพธ์เช่นนี้

“เอาล่ะ ลำบากพวกนายแล้ว วันนี้ก็พอแค่นี้ก่อนเถอะ พวกนายไปพักผ่อนกันก่อนเถอะ ปล่อยให้เรื่องความปลอดภัยเป็นหน้าที่ของฉันก็พอแล้ว”