หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2877

ยามค่ำคืนในภูเขาลึกช่างงดงาม ไกลจากมลพิษในเมือง ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวที่ส่องแสงระยิบระยับ

ไท่จื่อยังไม่นอน เขานั่งพิงกับกิ่งไม้ คอยเฝ้าระวังรอบๆพร้อมกับ ชื่นชมความงามของธรรมชาติที่หาได้ยาก หรืออาจจะพูดได้ว่าเขากำลังนอนไม่หลับเพราะกังวล

ราวกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาเป็นห่วงใครสักคนจนนอนไม่หลับ

“ช่างไร้เดียงสาจริงๆ โดนจับไปก็ไม่รู้จักทิ้งเบาะแสอะไรไว้ ให้พวกเราต้องมาร่อนเร่เหมือนแมลงวันไร้หัว”

หลังจากบ่นพึมพำกับตัวเอง เขาก็กำลังจะพักผ่อน ทว่ากลับได้ยินเสียงของอาเฟยเรียกเบาๆที่ใต้ต้นไม้

“ลูกพี่ พวกเราไปล่าสัตว์มาได้ ลงมาลองชิมหน่อยไหม”

ไท่จื่อสูดกลิ่นหอมของเนื้อย่างที่โชยมา เขาทิ้งใบไม้ไผ่ที่เคี้ยวอยู่ในปาก กระโดดลงจากกิ่งไม้สูงสิบกว่าเมตรอย่างมั่นคง

“คืนนี้ลำบากพวกนายเฝ้าระวังกันหน่อยล่ะ อย่าประมาทเด็ดขาด พี่สะใภ้ยังอยู่ในทีมด้วยนะ”

หลังจากไท่จื่อสั่งกำชับ ก็รับเนื้อกระต่ายย่างมากัดกินอย่างเอร็ดอร่อย

“ไม่เลว แต่เนื้อแข็งไปหน่อย ถ้า…”