หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2889

สมบัติล้ำค่าที่สามารถทำให้ผู้ใช้ก้าวหน้าไปได้อย่างรวดเร็ว เจ้าชายใหญ่ย่อมต้องสนใจเป็นธรรมดา หากเขาสามารถพัฒนาการบ่มเพาะจนบรรลุระดับปรมาจารย์ บวกกับสถานะของเจ้าชายใหญ่ การแย่งชิงบัลลังก์ครั้งนี้ เขาช่างมั่นใจนัก ส่วนอินเสี่ยวหรานนั้น ก็เป็นแค่หมากตัวหนึ่งเท่านั้น

“เจ้าชาย เมื่อครู่ท่านบอกว่ามีสองเรื่อง ไม่ทราบว่าอีกเรื่องคือเรื่องอันใด”

ขุนนางรักษาชายแดนจาเทอร์วั่นหลิวถามอย่างแปลกใจ

หลังจากเจ้าชายใหญ่ตื่นจากภวังค์ ก็ล้วงกระดาษเท่านิ้วโป้งออกมาจากอก

“เช้านี้ มีคนส่งข่าวมาให้ฉัน บอกว่าหลินมั่วอยูบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา”

เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของทุกคนที่อยู่ในงานก็เบิ่งกว้าง ด้วยฐานะและความสัมพันธ์ของพวกเขากับเจ้าชายใหญ่ ย่อมรู้ดีว่าภูเขาศักดิ์สิทธิ์มีอยู่จริง

แต่สถานที่นั้น ขึ้นชื่อเรื่องไม่ยุ่งเกี่ยวกับความขัดแย้งทางโลก และแยกตัวออกจากโลก แม้แต่กษัตริย์ว่านเซี่ยง เมื่อหลายปีก่อนก็ยังแค่ส่งข้อความไปยังผู้มีฝีมือขั้นสูงผ่านคนกลาง โดยไม่เคยเหยียบย่างไปที่นั่นเลย แล้วหลินมั่วมีศักยภาพอะไร ถึงได้เข้าไปในภูเขาศักดิ์สิทธิ์ได้

“ทุกคนไม่ต้องแปลกใจ มีเหตุผลอยู่เสมอ ตอนนี้หลินมั่วอยู่ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์ พวกเราไม่ต้องไปสนใจว่าทำไมเขาถึงสามาถเข้าไปได้”

“ส่วนเรื่องของชายาอิน ทุกคนลองพิจารณาดู แม้ว่าพวกเราจะไม่เข้าร่วมอย่างเปิดเผย แต่สิ่งของศักดิ์สิทธิ์นั้นต้องอยู่ในมือของพวกเรา”

หลังจากเจ้าชายใหญ่สั่งการเสร็จ สายตาก็ตกไปอยู่ที่ร่างของขุนนางใหญ่

“ใช่แล้ว ลุงจาเทอร์ ภรรยาของหลินมั่วและลูกน้องคนสนิทของเขา กำลังมุ่งหน้าไปบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซาน่ะ

ไม่ทราบว่าลุงสนใจไหม”

เมื่อได้ยินข่าวนี้ สีหน้าของจาเทอร์วั่นหลิวก็เคร่งขรึมลงทันที ลูกชายของเขาถูกหลินมั่วทำลายโฉมหน้าจนเสียหาย เดิมทีเขาคิดจะใช้โอกาสนี้สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเจ้าหญิงสอง เพิ่มพูนอำนาจต่อรองของตระกูลจาเทอร์ให้สะเทือนเลือนลั่นครั้งใหญ่

จาเทอร์ไป่หาโดนทำลายโฉมหน้าแล้ว เส้นทางของเจ้าหญิงสองถือว่าจบเห่

เมื่อจาเทอร์วั่นหลิวนึกถึงเรื่องนี้ ความโกรธแค้นในใจที่เก็บกดมานานก็พลุ่งพล่านขึ้นมา ขาของแก้วที่อยู่ในมือถูกเขาบิดดังกร๊อบ

“เดิมทีกระหม่อมก็อยากเอาคืนหลินมั่วอยู่แล้ว ตอนนี้ก็เริ่มจากพวกนี้ก่อนก็แล้วกัน”

น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยแววสังหาร

ทุกคนต่างยิ้มให้กัน โดยไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้มากนัก เพราะมันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยที่ไม่สำคัญ อีกอย่างมันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกเขา

“สุดยอด!”

ไท่จื่อหดมือกลับ ระดับสถานะไม่เหมือนกันแล้ว บางเรื่องจะล้อเล่นมั่วๆไม่ได้แล้ว นี่คือกฏ

“เอาไว้หลังจากเจอหลินมั่วแล้ว ค่อยจัดงานเลี้ยงฉลองให้ท่านนะ

เป็นเพื่อนกันห้ามปฏิเสธ วางใจได้เป็นงานเลี้ยงมังสวิรัติ ไม่บังคับให้ท่านกินเนื้อสัตว์แน่นอน ถึงเวลาจะให้หลินมั่วเตรียมอาหารพิเศษให้ด้วย เขา…”

ในขณะที่ไท่จื่อกำลังวางแผนงานเลี้ยงฉลองอย่างสนุกสนาน รถก็เบรกกระทันหัน ศรีษะของเขากระแทกกับเบาะที่นั่งด้านหน้าอย่างแรง

“กันต์ นายขับรถเป็นไหม!”

ทันทีที่พูดจบ เสียงระเบิดอย่างรุนแรงก็ดังขึ้นจากนอกหน้าต่างรถ

ไท่จื่อรู้ตัวทันทีว่า พวกเขาโดนลอบโจมตี