หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2902

โยวหลีพูดพล่ามเยอะมาก เหมือนผู้เฒ่าที่มัวแต่เป็นห่วงลูกหลาน

“ถึงจะเป็นสินสอด ก็เก็บพลังไว้เถอะ จะเผยแพร่สู่สาธารณะหรือไม่ได้

พูดจบ โยวหลีก็ส่งมอบพลังทางใจให้เข้าสู่ไท่อาในมือของหลินมั่ว

หลินมั่วไม่ได้พูดอะไร เขาไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี บอกว่าโยวหลีผิด เขาก็แค่ทำเพื่อให้ลูกสาวสมหวัง เขาก็แค่อยากอุ้มหลาน จะบอกว่าไม่ผิดก็ตัดสินถูกผิดโดยไม่รู้สถานการณ์ทางครอบครัวของเขาไม่ได้ เขาปกปิดเรื่องทั้งหมดนี้เพื่อให้ทั้งสองแต่งงานกัน

นี่เป็นเรื่องขัดแย้งกันเองที่ใช้อะไรมาตัดสินไม่ได้

โยวหลีเดินมาถึงหน้าประตู หยุดกึกกะทันหันและพูดหนึ่งประโยค

“จริงสิ ได้ยินลูกน้องบอกว่าภรรยากับลูกน้องของคุณมาตามหาถึงที่นี่บริเวณตีนเขา เพียงแต่เหมือนว่าสถานการณ์ของพวกเขาจะไม่ค่อยดีนันก”

พูดจบ สายลมก็พัดผ่านรอบตัวเขา

“ไอ้หนู!”

หลินมั่วผู้กังวลใจกำลังจะรีบไปที่ตีนเขา ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเรียกของโยวหลี เมื่อเขาหันกลับไปก็เห็นเงาดำเข้ามาหาเขา หลังจากเอื้อมมือออกไปรับมันถึงได้พบว่ามันเป็นสัญลักษณ์หิน มีความคล้ายคลึงกันกับหินคำสั่งที่เห็นอุบัติเหตุของอวี่มาก่อน แต่มีความแตกต่างเล็กน้อย

“นี่คือป้ายคำสั่งเข้าออกภูเขาเทพ ภูเขาเทพของผมไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลก แต่หากคุณเผชิญกับอันตราย ก็มาที่ภูเขาเทพของผมได้เลย ผมจะปกป้องคุณ!”

พูดจบ ร่างของโยวหลีก็ค่อยๆ หายไป

“ขอบคุณท่านอาวุโส!”

หลังจากหลินมั่วกล่าวขอบคุณ ก็หันตัวแล้วมุ่งหน้าไปหาภรรยาทันที

...

ทางด้านถงจวินอุ้มสวี่ปั้นซย่าที่หลับไม่ได้สติเจอกับคนของไท่จื่ออีกครั้ง

“หายไปแล้ว นี่มันอะไรกัน? เมื่อกี้ก่อนไปยังดีๆก็อยู่เลย”

ไท่จื่อรีบร้อนลุกขึ้นยืน ถ้าไม่ใช่เพราะตู้จี๋ที่อยู่ข้างๆช่วยจับไว้ เมื่อกี้แผลเขาก็น่าจะแตกอีกรอบ

“เราเจอท่านหลินแล้ว”

“เพียงแต่ว่า…”

พูดแบบนี้ออกไป บรรยากาศที่แต่เดิมจริงจังก็ยิ่งน่าหดหู่ยิ่งขึ้น

“ไม่ได้ ถงจวิน พยุงฉันไปหาพี่ใหญ่ทีสิ”

ถงจวินเจอกับความต้องการของเจ้าชาย สีหน้าก็ขมขื่นทันที “คนที่ภูเขาเทพรู้จักตัวตนของเรา ไม่มีทงเปิดโอกาสให้เราเข้าใกล้ท่านหลินหรอก”

ก่อนหน้านี้เขาเคยถูกขวางทางทั้งสองฝั่ง ไม่งั้นเขาคงไม่กลับมาทางเดิมเพื่อตามหาตู้จี๋

“ฉันไม่สน ฉันจะต้องไปถามด้วยตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้พี่สะใภ้ของฉันตกอยู่ในอันตราย

อย่างเลวร้ายที่สุดกูจะตายต่อหน้าพวกเขา ถ้าไปอยู่ต่อหน้าพี่สะใภ้ได้ ก็จะไม่รู้สึกผิดกับมโนธรรมของตัวเองแล้ว”

ไท่จื่อพยายามลุกขึ้นยืนและขัดขืนโดยไม่สนใจการห้ามปรามของใครหลายคน

ในตอนนี้เองที่มีเสียงดังมาจากด้านหลัง

“ไท่จื่อ ท่านอยากถามอะไร?”