หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2903

หลังจากที่ทุกคนได้ยินเสียงดังกล่าว ก็รีบหันไปพร้อมสีหน้าดูมีความสุข

“มาสักทีนะ พี่ใหญ่!”

“กระผมถงจวิน (เฉินจิ้น) ยินดีที่ได้พบกับท่านทูตเจิ้นเยว่ครับ”

หลินมั่วขมวดคิ้วทันทีที่ได้เห็นอาการบาดเจ็บสาหัสบนเรือนร่างตรงหน้า

“ไท่จื่อ ใครทำคุณ?”

ระหว่างที่พูด น้ำเสียงของเขาจริงจังขึ้นอย่างฉับพลัน แววตาเปี่ยมไปด้วยจิตสังหารอย่างเห็นได้ชัด

ไท่จื่อไม่ได้ตอบ เขาเพียงแต่พูดอย่างร้อนรน

“ผมไม่เป็นไร พี่ใหญ่ ดูพี่สะใภ้เร็วเข้า เธอไม่ได้สตินานแล้ว”

หลินมั่วในตอนนี้สังเกตเห็นภรรยาของเขานอนอยู่บนพื้นหญ้าด้านหลังพวกเขา เขาหยุดยิ้มและรีบวิ่งไปหาภรรยาของเขาทันที

“ปั้นซย่า!”

หลินมั่วนั่งคุกเข่า รีบร้อนยื่นมือออกมาสัมผัสสวี่ปั้นซย่าที่เป็นภรรยา หลังจากนั้นไม่นาน สีหน้ากังวลของเขาก็ค่อยๆผ่อนคลายลง

โชคดีที่แค่เป็นการสูญเสียพลังจิตวิญญาณ สำหรับตู้จี๋ถือเป็นเรื่องยากที่จะจัดการ แต่สำหรับหลินมั่ว ไม่ได้ร้ายแรงอะไรเลย

เขาหยิบเข็มเงินทั้งเก้าแห่งตู๋กูออกมา ทิ่มแทงจุดสำคัญของภรรยาอย่างระมัดระวัง หลินมั่วส่งต่อพลังของตนผ่านการดึงพลังทางจิตวิญญาณ

ด้วยความลังเลและกังวลว่าจะทำให้ภรรยาได้รับบาดเจ็บ กระบวนการนี้ของหลินมั่วจึงยืดเวลาอยู่นาน เขาสังเกตสภาพร่างกายของภรรยา ขณะเดียวกันก็ควบคุมการป้อนแก่นแท้ทีละน้อย

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป หลินมั่วถึงได้หยุดสิ่งที่เขาทำอยู่ หลังจากหยิบเข็มจิ่วซวนกลับมาแล้ว เขาก็พยุงภรรยาของเขาอย่างลำบากใจ ปล่อยให้เธอนอนในอ้อมแขนของเขาและสวมเสื้อคลุมของเขาให้

“ไม่ได้มีปัญหาใหญ่อะไร เธอแค่เหนื่อยมากไป”

ประโยคนี้พูดเพื่อให้พวกไท่จื่อได้ยิน และเพื่อให้ตัวเขาเองได้ยินด้วยเหมือนกัน

“ปากบอกว่าพวกเขารู้วิธีประพฤติตัว แต่จริงๆแล้วเป็นเพียงเพราะพวกเขาคุ้นเคยกับมันและรู้สึกเหนือกว่าจึงคิดว่าตนเองคิดว่าคนอื่นควรทำสิ่งที่ตนปรารถนา”

หลินมั่วส่ายๆหน้า “ช่างเถอะ เรื่องผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไป”

“จากนี้ไปก็พยายามอย่าโต้ตอบกับพวกเขาอีก”

แม้ว่าจะไม่ได้มีแผนในเรื่องนี้ แต่หลินมั่วก็รู้ดี เหมือนที่ไท่จื่อพูด เขาเป็นเหมือนหุ่นเชิดในมือของพวกเขาตั้งแต่เริ่ม และพวกเขาก็ยังคงควบคุมเขาอยู่

ความรักก็คือความรัก ความแค้นก็คือความแค้น ทั้งสองไม่อาจเอามาปะปนกันได้

ถ้าโยวหลีไม่มีแผนอื่นในภายหลัง หลินมั่วจะต้องรู้สึกขอบคุณคำแนะนำของโยวหลีเป็นธรรมดาอยู่แล้ว

แต่ก็เป็นเพราะกลอุบายเล็กน้อยของโยวหลีที่ทำให้หลินมั่วกลับไปที่เมืองเหอซานหรือติดต่อกับเจ้าชายและคนอื่นๆไม่ได้ จึงเป็นผลทำให้ภรรยาของเขาอยู่ในภาวะหมดสติ ไท่จื่อและคนอื่นๆได้รับบาดเจ็บสาหัส คนจำนวนสิบกว่าคนก็ต้องเสียชีวิตเพราะเหตุดังกล่าว จากมุมมองนี้ ในเรื่องเหตุและผล โยวหลีก็เป็นส่วนหนึ่งของสาเหตุเช่นกัน

ไท่จื่อกับพวกได้รับเม็ดยาอายุวัฒนะที่หลินมั่วมอบให้ อาการบาดเจ็บของพวกเขาก็หายเป็นปกติทันที โดยเฉพาะขี้ผึ้งจินจวงที่เป็นเพียงยาวิเศษสำหรับรักษาบาดแผลภายนอก หลังจากใช้ บาดแผลก็เริ่มสมานเป็นเนื้อเดียวกันด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า