หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2904

หลังจากที่จัดการกับอาการบาดเจ็บแล้ว ไท่จื่อที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสที่สุดและเฉินจิ้นก็ลุกขึ้นยืนอีกครั้งโดยได้รับความช่วยเหลือจากศิษย์หลายคนที่รอดชีวิต

“กลับไปด้วยกันเถอะ!”

หลินมั่วอุ้มภรรยาขึ้นมา เมื่อเดินออกจากโลกนี้แล้ว เขาก็หยิบหินคำสั่งพิเศษและม้วนวัฏจักรแห่งความคิดทางจิตมาวางไว้ด้วยกันบนก้อนหินเรียบข้างทาง จากนั้นก็จากไปโดยไม่หันกลับมามองที่นี่อีก

ความแค้นทั้งหมดได้ถูกลบล้างออกไปแล้ว

แต่สิ่งที่หลินมั่วไม่รู้ก็คือ ไม่นานหลังจากที่กลุ่มของพวกเขาจากไป ก็มีร่างหลายร่างปรากฏขึ้นข้างก้อนหิน

“หัวหน้า ไอ้หลินมั่วคนนี้ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีเลยนะครับ

ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน เรามอบเงินได้เพียงห้าหยวนให้กับภูเขาเทพ ก็สามารถเข้าและออกได้ตามต้องการ

แล้วยังมีเคล็ดวิชาชั้นยอดอย่างวัฏจักรแห่งความคิดทางจิตนี่อีก ไม่คิดเลยว่าเขาจะทิ้งขว้างข้างทางแบบนี้”

“แถมเจ้าเด็กนั่นยังกล้าตำหนิว่าเราหยิ่งยโส”

อวี่พูดพร้อมจ้องมองแผ่นหลังของหลินมั่วด้วยความโกรธเคือง

โยวหลีวางมือไว้ข้างหน้าและถอนหายใจเงียบๆ เขาเข้าใจความหมายของหลินมั่ว

“ก่อนหน้านี้ผมเคยคิดว่าคนบนภูเขาเป็นพวกที่เชื่อตัวเองและมีจิตใจไม่บริสุทธิ์ เพราะความเร่งรีบของพวกเขาเอง”

“จนวันนี้ได้เห็นอีกครั้ง เราเองก็เป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ?”

“หวาเอ๋อร์คนนั้นพูดถูก แม้ว่าการอยู่ห่างจากโลกจะทำให้เราสงบสุข แต่เราก็รู้หยิ่งยโสได้เหมือนกัน

อวี่ลองมองดูสิ เราเป็นแบบนั้นจริงๆ ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้ เราล้วนแต่ทุกสิ่งอย่างตามที่ใจปรารถนา”

พูดจบ สีหน้าของอวี่ก็เปลี่ยนไปทันที เพราะสิ่งที่ท่านหัวหน้าพูดเป็นความจริง ไม่มีทางปฏิเสธได้เลย

“ถ้าไม่ใช่เพราะหลินมั่ว เราก็จะยังอยู่ในภาวะสับสน ไม่รู้จักตัวเอง

ท่านรวบรวมทุกคนมา เราก็ควรรักษาอาการป่วยของตัวเองด้วย”

“ด้วยความเคารพ!”

หลังจากที่อวี่พูดตอบรับ ร่างเหล่านั้นก็หายไปอย่างร้อนรน ที่แห่งเดิมเหลือเพียงแค่โยวหลีกับลู่อิ่งผู้เป็นลูกสาว

เมื่อลงมาจากเขา ไท่จื่อก็ถามด้วยความกังวลใจอีกครั้ง

“วางใจเถอะ คุณถามแบบนี้มาแปดร้อยครั้งแล้วนะ ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้หรอก”

หลังจากที่หลินมั่วพูดตอบรับเป็นครั้งสุดท้าย ฝูงก็มาถึงตีนเขา แต่พวกเขาเห็นเพียงแค่ขบวนรถจำนวนมาก ไม่เห้นศัตรูเลยสักคน

“แปลกนะ ตอนที่เราหนีออกมาจากเขาลูกใหญ่ มีทหารตามมาเป็นร้อยคน ทำไมตอนนี้ไม่เห็นเงาเลยแม้แต่คนเดียว”

ไท่จื่อมองดูเหตุการณ์พร้อมอุทานด้วยความประหลาดใจ

คนจำนวนร้อยคนหายไปทั้งแบบนี้เลย?

หลินมั่วก้าวออกมาตบๆไหล่ไท่จื่อที่มีสีหน้าตื่นตกใจ

“สบายใจได้แล้วครับ พวกเขาอาจจะหวาดกลัวกับชื่อเสียงของภูเขาเทพจนหนีกระเจิงก็ได้”

เหตุผลที่เขาสบายใจมาก็เพราะตอนที่เขาเดินออกมาจากเขตแดนของภูเขาเทพก็รู้สึกได้ถึงศพนับร้อยที่ตายได้ไม่นานฝังอยู่ใต้พื้นดิน ถ้าเดาไม่ผิดก็น่าจะเป็นพวกที่ไล่ฆ่าไท่จื่อ

และชายชราผมขาวที่บืนอยู่บนกิ่งไม้ที่อยู่ไม่ไกลก็น่าจะเป็นผู้พิทักษ์ภูเขาเทพในตำนานที่เขาร่ำลือกัน!