หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2908

จากข้อมูลของตู้จี๋ ตอนนี้มีคนหลายแสนคนถูกวางยาพิษ และหนึ่งวินาทีต่อมาก็เพิ่มระดับอันตรายมากขึ้น

อาเฟยได้ยินสิ่งนี้ แววตาก็ดูจริงจังขึ้นมา หลังจากได้รับคำสั่ง เขาก็หันหลังกลับและจากไปทันที

หลินมั่วออกไปปรับอามรณ์ ทำจิตใจของผู้คนมั่นคงแล้ว ก็มีคนมาดูแลกิจการของพันธมิตรทั้งสองฝ่าย ซึ่งเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย หลินมั่วก็ตรงกลับไปที่คฤหาสน์และทำงานบกับตู้จี๋พื่อพัฒนาเม็ดยาอายุวัฒนะสำหรับไม้เลื้อยราตรีโดยเฉพาะ

นี่ก็เป็นเวลาที่ยาวนานเช่นกัน ต้องมีการเตรียมการอย่างต่อเนื่อง จากนั้นจึงทำการทดลองกับคุณสมบัติของยา เมื่อทำซ้ำอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดก็สามารถกำหนดตัวยาได้ ขอเพียงแค่อาเฟยบอกสถานการณ์ในเขาแสนยอดได้อย่าวชัดเจน พวกเขาจะดำเนินการทันที

ทั้งสองฝ่ายร่วมแรงร่วมใจ

หลินมั่วขอให้ภรรยาของเขา ไท่จื่อ เฉินจิ้นและคนอื่นๆขอให้พวกเขาดูแลตัวเองให้ดีในช่วงเวลานี้

หลังจากหลินมั่วมาถึงชั้นใต้ดิน คนของเขาก็ขนย้ายเม็ดยาอายุวัฒนะจำนวนมากมายหลายชนิดมาที่นี่ อุปกรณ์ทั้งหมดก็พร้อมสรรพ

“ท่านครับ เมื่อคืนผมเตรียมใบสั่งยาเบื้องต้นแล้ว ท่านดูก่อนสักหน่อยสิ ถ้าไม่มีปัญหาอะไร เราจะได้เริ่มกันเลย”

ตู้จี๋รับใบสั่งยามา มองดูมันอย่างหยาบๆ แล้วดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น แม้ว่าทักษะทางการแพทย์ของเขาจะไม่ดีเท่าหลินมั่ว แต่เขาก็ยังเก่งที่สุดในบรรดาเพื่อนร่วมงานของเขาและตัดสินได้ว่าใบสั่งยาจะมีประสิทธิภาพที่ดีรึเปล่า

ใบสั่งยาในมือใบนี้จะต้องมีประสิทธิภาพในการรักษาไม้เลื้อยราตรีได้ดีมาก เพียงแต่จะต้องทดลองดูก่อนถึงจะรู้ว่าทำให้หายขาดได้รึเปล่า

“ทักษะการแพทย์ของโยมหลินไม่เป็นสองรองใครจริงๆ!”

“พอแล้วๆ ท่านรู้จักประจบผมตั้งแต่เมื่อไหร่ เวลาไม่คอยท่านะ ในเมื่อท่านคิดว่ายานี่โอเค เราก็เริ่มกันเลยเถอะ”

ตู้จี๋พยักๆหน้า จากนั้นเขาก็หยิบใบไม้มีสีสันสดใสอย่างสีเขียวกับสีชมพูออกมา นี่คือหน้าตาของไม้เลื้อยราตรีที่เขาแอบเก็บไว้

เหมือนว่าตนต้องให้ความสำคัญกับปัญหาความโกรธมากขึ้น คุณจู๋กับโยวหลีแห่งภูเขาเทพ รวมถึงผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้และอาจารย์ขู่จื้อต่างก็พูดถึงเรื่องนี้กับเขามาก่อน

หลินมั่วเข้าใจ ความโกรธนี้ต้องเกี่ยวข้องกับการทำลายล้างตระกูลหลิน แต่ความทรงจำของเขาถูกบิดเบือน รายละเอียดเชิงลึกของการทำลายล้างตระกูลก็ลืมไปหมดแล้ว

“ดูเหมือนว่ายังต้องหาเวลาไปเยี่ยมตระกูลตู๋กูสักหน่อยแล้ว”

หลินมั่วส่ายๆหน้า ความคิดของเขากลับมาสู่ปัจจุบัน

“ขอบคุณนะครับ เกือบติดกับซะแล้ว”

หลังจากหลินมั่วกล่าวขอบคุณ ก็หยิบมีดขนาดเล็กที่คมกริบออกมาหั่นไม้เลื้อยราตรีเป็นท่อนเล็กๆที่มีความยาวหนึ่งเซนติเมตร