หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2909

ตู้จี๋เตรียมวัตถุดิบยาและกลั่นเป็นยาเม็ด หลินมั่วก็หยิบไม้เลื้อยราตรีมาระดับปาก

“โยมหลิน ไม่ได้นะ!”

ตู้จี๋เห็นว่าเขาคิดจะลองยาด้วยตัวเองก็รีบร้อนเอ่ยห้าม

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าอันเงียบสงบของหลินมั่ว

“ไม่ต้องกังวลหรอกครับ ปริมาณน้อยแถมยังไม่ได้รับการสกัด มันไม่ส่งผลกระทบอะไรกับร่างกายของผมในตอนนี้หรอก”

“วางใจได้แล้ว ใบสั่งยายังไม่สมบูรณ์แบบ ผมไม่โง่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนหรอก”

พูดจบเขาก็เอาไม้เลื้อยราตรีเข้าปากตัวเองแล้วกลืนมันเข้าไปในคอ ตรงไปสู่ช่องท้อง จากนั้นเขาก็หลับตาลงและเริ่มรู้สึกถึงสรรพคุณทางยาในนั้นอย่างช้าๆ ปริมาณของสิ่งนี้ไม่มากนัก แต่ประสิทธิภาพกลับชัดเจนมาก

แม้แต่หลินมั่วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น รูขุมขนทั่วร่างกายก็เริ่มเปิดออกช้าๆ ร่างกายของเขาก็ปลอดโปร่ง ราวกับว่าเขาอบซาวน่าเสร็จ

ประมาณสิบนาทีต่อมาเขาถึงได้ลืมตาขึ้น ร่างกายของเขาในตอนนี้มีความต้องการที่จะกินอีกชิ้นโดยสัญชาตญาณ แต่เนื่องจากร่างกายและจิตวิญญาณอันทรงพลังของหลินมั่ว แรงกระตุ้นนี้จึงไม่สั่นคลอนจิตสำนึกที่เป็นอิสระของเขาเลย

“ตู้จี๋ ขอยาครับ!”

หลินมั่วใช้โอกาสตอนที่ไม้เลื้อยราตรียังไม่สลายไป กลืนเม็ดยาอายุวัฒนะลงคอไป แรงกระตุ้นที่อ่อนแอก็ค่อยๆหายไป

“ยังไม่พอ ตู้จี๋เพิ่มปริมาณของเม็ดยาอายุวัฒนะอีก”

จากนั้นไม่นาน รอจนตู้จี๋ส่งเม็ดยาอายุวัฒนะที่สกัดแล้วกลับมาอีกครั้ง หลินมั่วรับมันมาทั้งที่เขายังคงส่ายหัวด้วยความไม่พอใจ

แม้เม็ดยาอายุวัฒนะจะมีปริะสิทธิภาพในการต้านพิษไม้เลื้อยราตรีที่ดีมาก แต่ก็ยังห่างไกลจากการบรรลุผลการรักษาที่อาการร้ายแรง ตอนนี้เมื่อเพิ่มปริมาณยาแล้ว แต่ก็ยังไม่บรรลุเป้าหมาย ส่วนผสมของใบสั่งยายังคงต้องมีการเปลี่ยนแปลง

“แทนที่เมล็ดชาขาวด้วยอูจื้อฮวา มันมีสรรพคุณทางยาที่แข็งแกร่งกว่า…”

“ยังไม่ได้อยู่ดี แทนที่อูเถิงด้วยไป๋จื่อเหริน...”

“ใช้เหล็งคี่แทนหยางเป่า...”

หลินมั่วใช้ตัวเองเป็นเครือ่งทดลอง พยายามใช้ยาครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อปรับปรุงส่วนผสมของยา ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะบ้าไปแล้ว พวกเขาอยู่ในห้องทดลองใต้ดินเป็นเวลาหลายวันติดต่อกัน

เช้าตรู่ หลินมั่วเรียกคนสนิทของเขาทั้งหมดมาหา ในตอนที่เขาแจกจ่ายข้อมูลเกี่ยวกับไม้เลื้อยราตรีและสถานการณ์ในเขาแสนยอดให้ทุกคนตรวจสอบ บรรยากาศในที่แห่งนั้นก็ตึงเครียดกดดัน

“ไท่จื่อ ประกาศออกไปหน่อยว่าเราจะหารือเรื่องสำคัญเกี่ยวกับพันธมิตรการค้าในบ่ายวันนี้”

“อาเฟย นายตรวจสอบแหล่งที่มาของไม้เลื้อยราตรีต่อไป”

“ตี๋หยุน ถงจวิน เฉินจิ้น พวกนายไปรวบรวบกำลังคน”

“ครับ!”

คนเหล่านี้เข้าใจว่าตอนนี้มีสถานการณ์เร่งด่วน หากล่าช้าไปเพียงวินาทีเดียว สิ่งมีชีวิตจำนวนมากมายมหาศาลจะถูกผลักลงสู่เหวอีก

หลังจากตอบกันอย่างพร้อมเพียง ต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปทำหน้าที่

ในการประชุมอย่างเป็นทางการครั้งที่สองของพันธมิตรการค้า เเมืองเหอซานก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง