หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2910

การประชุมพันธมิตรการค้าครั้งที่สองเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ

หลินมั่วเดินผ่านลานของตระกูลกานทั้งหลายแหล่ด้วยใจที่หนักอึ้ง เขาเหลือบมองรอบๆและพูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน

“ผู้เฒ่ากาน ครั้งก่อนที่ผมทำลายลานของคุณไป ยังไม่ได้กล่าวขอโทษคุณเลยสินะ”

ลานที่อยู่ด้านหลังได้ยินแบบนี้ก็ยิ้มขมขื่น “คุณชายหลินจริงจังเกินไปแล้ว ที่แห่งนี้เป็นสถานที่ที่คุณกับบรมครูจ้าวหารือกัน เป็นพยานถึงการเริ่มพันธมิตรทั้งสองฝ่าย”

“สถานที่ที่เต็มไปด้วยความทรงจำที่มีความหมายแบบนี้ ผมดีใจที่ได้มามากเลย!”

ประจบเก่งมาก!

หลินมั่วเบือนหน้าเหลือบมองจิ้งจอกเฒ่าโดยไม่ได้คิดแผนการอะไรและก้าวเท้าเดินเข้าไป

ในตอนนี้สมาชิกทั้งหมดของพันธมิตรการค้าอยู่ในห้องประชุม แม้แต่ผู้ที่กลับมาไม่ทันก็ยังส่งตัวแทนที่เกี่ยวข้องมาแทน

“พวกคุณคนไหนที่มีข้อมูล จุดประสงค์ของการประชุมครั้งนี้คืออะไร?”

“เรื่องที่หลินมั่วจกโลกภายนอกได้เป็นแขกของภูเขาเทพบาซ่า ทุกคนก็น่าจะรู้กันแล้ว นอกจากนี้ยังมีการปรากฏตัวล่าสุดของไม้เลื้อยราตรีอีก

ถ้าเดาไม่ผิด คุณชายหลินก็น่าจะมาเพราะเรื่องไม้เลื้อยราตรี”

“ใช่แล้ว พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ของเขาเพิ่งก่อตั้ง ในตอนนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญในการปฏิรูปทั้งสองเมือง คิไดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนกล้าทำเรื่องแบบนี้”

“เหล่าปา คุณนี้มันจริงๆเลยนะ ถ้าไม่ใช่เพราะลูกชายทั้งสองคนของคุณผ่านการทดสอบ ในธุรกิจนี้คุณคงวิ่งเร็วได้มากกว่าหมาเท่านั้น”

นักธุรกิจที่ถูกเรียกว่าเหล่าปาไม่ได้พูดโต้แย้ง เพียงแต่หยิบถ้วยชาขึ้นมาด้วยสีหน้าพึงพอใจ

“เหอะๆ ผมก็นึกไม่ถึงเหมือนกัน ไม่คิดเลยว่าไอ้สารเลวสองตัวนั่นจะเพียบพร้อมขนาดนั้นจนพี่น้องทั้งสองคนได้เข้าร่วมพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จริงๆ

นี่ก็ถือว่าผมลอยตัวแล้วสินะ”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา หลายคนก็แสดงท่าทีอิจฉา พวกเขาทำงานอย่างหนักเพื่อสนับสนุนการสร้างพันธมิตรทั้งสองฝ่าย จุดประสงค์คือเพื่อสร้างผลลัพธ์ที่ดีให้กับลูกหลานของตน

“แต่ผมได้ยินมานะ พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ไม่ยอมก้มหัวให้ความไม่ถูกต้อง เรื่องน่าอับอายแบบนี้ พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ไม่มีทางยอมรับได้หรอก”

“ใช่ๆ นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว”

ขณะที่ทุกคนรอบตัวพากันตอบโต้ ก็มีความกังวลปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขา

ทุกคนในที่นี้ ผู้ใดเกี่ยวข้องกรุณายืนขึ้นมาด้วยครับ”

หลังจากที่พูดจบ ที่แห่งนี้ก็โกลาหลขึ้นมาทันที ไม่คิดเลยว่าหลินมั่วจะพูดตรงขนาดนี้

หลังจากที่มองไปรอบๆ และเห็นว่าไม่มีใครตอบสนอง หลินมั่วก็หัวเราะอย่างเย็นชา

“ดูเหมือนว่าจะกลัวเสียหน้ากันหมดเลยนะ ผมแค่ขอให้คำแนะนำ ยังไงผมก็จะจัดการตัวเริ่มเรื่องตามความเหมาะสม

แต่ถ้าผมสืบจนรู้ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น วิธีจัดการจองผมคงไม่อ่อนโยนขนาดนี้หรอกนะ”

ในตอนนี้ สายตาของเขากวาดไปทั่วผู้คนในห้องอย่างรวดเร็วราวกับดาบที่คมกริบ คนจำนวนไม่น้อยที่มีความคิดชั่วร้ายอยู่ในใจก็หลบสายตาโดยไม่รู้ตัว

ในบรรดาสมาชิกจำนวนมากมายมหาศาลของพันธมิตรการค้า จะไม่มีสายลับส่งมาจากกองกำลังหลักอื่นๆอยู่จริงๆ ต่อให้ถูกตีจนตายก็ไม่มีทางเชื่อหรอก

จะได้ถือโอกาสจัดการพวกตีสองหน้าในคราวเดียวเลย

ตามที่คาดไว้ ไม่นานหลังจากที่หลินมั่วพูดจบ มีหลายคนที่ถือโอกาสออกจากการประชุม บางคนมีส่วนเกี่ยวข้องเพราะหวังผลกำไร บางคนก็เป็นสายลับ ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใครก็ตาม ในเมื่อหลินมั่วมีทัศนคติแบบนี้กับเขา พวกเขาก็ไม่มีความหมายอะไรที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป