หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2911

หลังจากที่คนเหล่านี้จากไป ก็หันไปส่งสัญญาณตาให้ไท่จื่อ คนหลังก็เข้าใจและพยักหน้าอย่างเงียบๆแล้วค่อยๆดอดออกมาจากงาน

“เอาล่ะ คนที่ควรไปก็ไปกันหมดแล้ว มาคุยเรื่องของพวกเราต่อกันเถอะ”

“นี่คือแผนงาน ทุกคนดูก่อน มีอะไรสงสัยสามารถถามได้เลย”

เมื่อเขาพูดจบ พนักงานของสถานที่จัดงาน ก็แจกเอกสารให้ทุกคน

ทุกคนดูเพียงครู่หนึ่งก็เริ่มซุบซิบกันขึ้นมา

“โครงการฟื้นฟูภูเขาใหญ่ดูจะใหญ่เกินไปหน่อยไหม”

“ใช่แล้ว ในภูเขามีประชากรอยู่ถึงหนึ่งในสามของต้าฉวี เงินทุนที่ต้องการนั้นเป็นตัวเลขที่น่าตกใจนะ”

จากเนื้อหาที่ระบุไว้ในแผนงาน หมู่บ้านและกระท่อมต่างๆบนภูเขาภายในมณฑลต้าฉวีจะต้องได้รับการพัฒนา โครงการขนาดใหญ่เช่นนี้ต้องการเงินทุนมหาศาลที่ไม่อยากจะนึกถึง

และหลินมั่วเองก็ทราบถึงประเด็นนี้ ดังนั้นจึงตั้งใจที่จะอาศัยพลังของพันธมิตรการค้า

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนลุกขึ้นยืนและถามว่า “คุณชายหลิน ผมอยากทราบว่า พวกเราจะได้ประโยชน์อะไรจากมันบ้าง”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ สมาชิกทุกคนต่างก็ตกตะลึงไปชั่วครู่ จากนั้นก็ยกนิ้วโป้งให้โดยพร้อมเพรียงกัน กล้าหาญจริงๆ!

แน่นอนว่านี่เป็นคำถามที่พวกเขาก็อยากถามเช่นกัน

หลินมั่วยังคงรอยยิ้มไว้ “พูดตามตรง โครงการครั้งนี้มีส่วนที่เกี่ยวข้องกับสาธารณกุศลเป็นหลัก”

เขาไม่ได้โกรธเคืองกับคำถามนี้ เพราะนักธุรกิจย่อมแสวงหาผลกำไรเป็นอันดับแรก แม้แต่คนทั่วไปก็ล้วนเป็นเช่นนี้ นี่คือสัญชาตญาณ

“มาพูดถึงข้อดีกันบ้าง”

หลินมั่วครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะพูดต่อไป

“ข้อแรกคือชื่อเสียง เมื่อสะพานถนนหนทางและสิ่งก่อสร้างสาธารณเหล่านี้สร้างเสร็จแล้ว บนแผ่นจารึกแห่งเกียรติยศจะจารึกชื่อผู้บริจาคไว้”

“ข้อสองคือสินค้าพิเศษ บนภูเขาแห่งนี้มีทั้งผลิตภัณฑ์การเกษตรและป่าไม้มากมาย ถึงเวลาทุกคนสามารถมีส่วนร่วมในการจัดซื้อจัดขายได้”

“พูดมา เเหล่งกำเนิดของต้นเยี่ยม่านอยู่ที่ไหน ไม่อย่างงั้นวันนี้ไม่มีใครได้ออกไปจากที่นี่

ถ้าไม่เห็นแก่ที่พวกคุณเคยช่วยเหลือพันธมิตรการค้า ผมก็จะไม่เกรงใจแบบนี้”

เมื่อสัมผัสได้ถึงแววสังหารของหลินมั่ว สีหน้าของคนหลายคนนี้ก็เปลี่ยนไป ชายหนุ่มคนนี้กล้าฆ่าแม้แต่แม่ทัพเรือ แล้วให้พวกเขาไปสู้ก็เท่ากับรนหาที่ตาย?

“คุณชายหลิน ถ้าพวกเราบอกแล้ว วันนี้จะปล่อยพวกเราออกไปใช่ไหม”

“หึหึ คุณคิดว่าพวกคุณมีสิทธิ์ต่อรองหรือไง บอกพวกคุณเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าไม่พูด พวกคุณก็จบเห่ไปพร้อมกับพวกที่หนุนหลังพวกคุณนั่นแหละ”

กับพวกสวะพวกนี้ที่ค้าต้นเยี่ยม่าน หลินมั่วไม่มีทีท่าว่าจะไว้หน้าพวกมัน

ทุกคนโดนบารมีของหลินมั่วกดดันจนแทบหายใจไม่ออก ต่างมองหน้ากันไปมองหน้ากันมา ในที่สุดก็มีคนหนึ่งยืนขึ้นแล้วเดินออกมา

“คุณชายหลิน ความจริงแล้วพวกเราก็ไม่รู้หรอกว่าแหล่งกำเนิดของต้นเยี่ยม่านอยู่ที่ไหน…”