หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2912

เมื่อได้ยินคำตอบของหลายคนนี้หลินมั่วก็ขมวดคิ้วแน่น จากข้อมูลที่ได้มา ฝ่ายตรงข้ามค่อนข้างรอบคอบ ธุรกรรมทั้งหมดเกิดขึ้นบนกงไฮ่ และคู่ค้าของหลายคนนี้ก็เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ

“พี่ใหญ่ ถ้าไงให้ผมส่งคนไปแสร้งทำเป็นคู่ค้า จับพวกมันมาเลยดีไหม”

เมื่อได้ยินข้อเสนอแนะของไท่จื่อ หลินมั่วก็ส่ายหน้าทันที “คนในธุรกิจนี้มีแต่โจรเท่านั้น การจะเค้นให้พวกมันบอกแหล่งที่มาที่แท้จริงนั้นยากมาก และนั่นจะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น”

“เรื่องนี้เอาไว้ก่อน ไปโฟกัสกับโครงการพัฒนาภูเขาใหญ่กันดีกว่า”

“โอเคพี่ใหญ่ แล้วพวกพ่อค้าหัวดำพวกนั้นจะจัดการยังไงดี”

“เอาตามกฏของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เถอะ จะตัดสินยังไงก็ตัดสินไปเถอะ เรื่องนี้มอบหมายให้พันธมิตรการค้าไปจัดการก็แล้วกัน”

หลังจากสั่งการเสร็จสิ้น หลินมั่วก็หันหลังกลับไปที่ห้องใต้ดินของวิลล่า แม้ว่ายาที่เพิ่งพัฒนาขึ้นมาใหม่จะไม่สามารถกำจัดฤทธิ์ของต้นเยี่ยม่านได้อย่างสมบูรณ์ แต่ก็มีผลในการควบคุมได้เป็นอย่างดี เวลาไม่คอยใคร พวกเขาก็ต้องรีบดำเนินการ

“ตู้จี๋ หยุดการผลิตยานี้ไว้ก่อนนะ ฉันจัดการสายการผลิตเรียบร้อยแล้ว ถึงเวลาสามารถผลิตจำนวนมากได้”

“เช้าพรุ่งนี้พวกเราจะเข้าไปในภูเขา พวกเรารีบดำเนินการเลย”

แม้ว่าการเตรียมการก่อนหน้าจะไม่สมบูรณ์ แต่ก็มีขีดจำกัดเเล้ว หลินมั่วตั้งเป้าไว้ที่หนึ่งสัปดาห์ แต่ตอนนี้เกินเวลาไปแล้ว

หากพวกเขาช้าไปอีกวัน หมู่บ้านบนภูเขาจะต้องเผชิญกับภัยพิบัติมากขึ้น

เช้าวันรุ่งขึ้น หลินมั่วก็ออกเดินทางพร้อมกับไท่จื่อและลูกศิษย์ของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หลายคน มุ่งหน้าไปทางตะวันตกเฉียงใต้ของเหอเน่ย ถึงแม้ทางเหนือจะยากจน แต่ต้นเยี่ยม่านยังมาไม่ถึง ทางตะวันออกติดกับประเทศจีน พ่อค้าไร้หัวใจเหล่านี้ไม่กล้าเข้าใกล้ ทางตะวันตกและทางใต้ของภูเขาเท่านั้นที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด

“พี่ใหญ่ ข้างหน้าคือภูเขาไป๋อวิ๋น สถานที่แรกของพวกเรา แต่บนภูเขาไม่มีที่จอดเฮลิคอปเตอร์ ทุกคนต้องเดินเท้าเข้าไปเท่านั้น”

หลังจากเฮลิคอปเตอร์จอดสนิท ไท่จื่อก็พูดเสียงดัง

“ไม่เป็นไร รีบออกเดินทางเถอะ!”

หลังจากเขาจดบันทึกเสร็จ หลินมั่วก็พูดอีกครั้ง

“ท่านผู้เฒ่ากานเวลากระชั้นชิด พวกเราวางแผนว่าจะไม่เดินเท้ากันแล้ว ร่างกายของคุณยังไหวไหม”

ผู้เฒ่ากานตะลึงก่อนชั่วครู่ เหลือบมองไปรอบๆทุกคน เข้าใจสถานการณ์ทันที

“ไม่มีปัญหา คนแก่อย่างฉันแม้จะอายุมากแล้ว แต่กระโดดข้ามไปข้ามมานิดหน่อยยังไหวอยู่”

“งั้นดี พวกเราลุยกันเลยเถอะ!”

สิ้นเสียงพูด ร่างของหลินมั่วก็หายตัวไปทันที เหลือเพียงสายลมพัดผ่าน เมื่อเขาปรากฏตัวอีกครั้ง เขาก็อยู่บนยอดไม้ใหญ่แล้ว เพียงไม่กี่ก้าวเขาก็ไปถึงกลางเขา

ไท่จื่อและคนอื่นๆก็ไม่รอช้า ใช้พลังเดียวกัน มุ่งหน้าตามไป