หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2919

รอจนหลินมั่วและพวกฝ่าฝูงชนเข้ามา ก็เห็นชายชราคนหนึ่งถูกกดลงกับพื้น ลูกน้องรูปร่างใหญ่โตที่อยู่ข้างๆยกมีดพร้าขึ้นสูง ถ้าฟาดลงมา ขาข้างนั้นคงไม่รอดแน่

“ลงมือ!”

ไท่จื่อไม่รอให้เขาพูดจบ ก็พุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว

ลูกน้องที่ถือมีดเห็นว่ามีคนมาขัดขวาง ก็ฟาดมีดพร้าแนวนอนอย่างไม่เกรงใจ คมมีดกำลังจะฟาดลงบนไหล่ของไท่จื่อ

หลายคนในที่เกิดเหตุหลับตาปี๋ ไม่กล้าเผชิญกับฉากอันโหดร้ายนี้

อย่างไรก็ตามในที่เกิดเหตุมีเพียงเสียงดังคลิ๊ก รอจนทุกคนลืมตาขึ้นอีกครั้ง ไท่จื่อยังคงอยู่ในท่าเตะ ส่วนลูกน้องที่ถือมืด กระเด็นไปไกล ล้มลงนอนนิ่งอยู่กับพื้นไม่ไหวติงเลยสักนิด

ลูกน้องอีกสองคนเมื่อเห็นเพื่อนถูกเตะ จะอยู่เฉยๆได้อย่างไร พวกมันปล่อยชายชราเตรียมจะลงมือ จินซานเป่าที่อยู่ข้างหลังกลับพูดว่า

“หยุด!”

หลังจากที่เขาห้ามลูกน้อง ก็ยิ้มให้กับไท่จื่อและพูดว่า

“น้องชายคนนี้ ฝีมือเก่งนี่ แต่”

ที่จริงจินซานเป่าเห็นว่าหลินมั่วกับพวกมีบุคลิกไม่ธรรมดา เลยอยากจะลองดูท่าทีของพวกเขาก่อน แค่เขายังไม่เข้าใจนิสัยของไท่จื่อ

“เก่งไม่เก่งฉันไม่รู้ แต่ถ้าจะสู้กับไอ้ขยะอย่างพวกแก สิบคนเข้ามาพร้อมๆกันก็ไม่คณามือชั้น”

“เอ่อ…”

คำพูดที่หยิ่งยะโสขนาดนี้ จินซานเป่ายังรับไม่ได้ไปครู่หนึ่ง แต่ทหารรักษาการณ์ข้างกายเขา สีหน้าดำคร่ำเครียดชักปืนออกมาทันที

“ไอ้สารเลว ทำไมพูดจาแบบนี้กับพี่ซานเป่าของฉัน”

ครั้งนี้จินซานเป่าไม่ได้ห้าม หนำซ้ำเวลานี้สีหน้าของเขาก็ไม่ดีนัก ตีคนไม่ตีที่หน้า ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ไว้หน้า งั้นเขาก็ไม่มีอะไรจะพูด เก่งแค่ไหนก็เก่งสู้กระสุนปืนไม่ได้หรอก

ในละแวกหมู่บ้านไป๋อวิ๋นแห่งนี้ เขาจินซานเป่าคือราชา!

วันนี้ต่อให้เทพเจ้าบนสวรรค์มา ฉันจินซานเป่าก็จะจัดการให้”

ประโยคสุดท้ายนี้ เขาคิดว่าตัวเองเท่ห์มากและชาวบ้านเหล่านั้น ตอนนี้ก็ก้มหน้าด้วยความหวาดกลัว ไม่กล้ามองหน้าเขา

พูดจบเขาก็สั่งให้ลูกน้องยิง แต่สายตาเหลือบไปเห็นบุคคลที่คุ้นเคย

“ท่านผู้เฒ่ากาน ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่!”

จินซานเป่ามีทั้งลูกน้องและเส้นสายมากมาย โดยเฉพาะในมณฑลเหอเน่ย เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับหลายฝ่าย หนึ่งในนั้นคือท่านผู้เฒ่ากานกับกวนเยียและพรรคพวก

แน่นอนว่าการพูดว่าประจบ ก็เป็นการเอาใจมาเฟียเหล่านี้นี่เอง เพราะเขามีอิทธิพลแค่ในป่าเท่านั้น เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้มีอิทธิพลจริงๆ ปืนไม่กี่กระบอกของเขาก็ไม่สามารถเอาชนะได้

ตอนนี้เขาไม่เพียงแต่เห็นท่านผู้เฒ่ากานเท่านั้น แต่ยังเห็นท่านกานค้อมตัวก้มหัวให้กับเด็กหนุ่มคนนั้นอีกด้วย จินซานเป่ารู้สึกตกตะลึงทันที

เขาเริ่มรู้สึกว่าตัวเองอาจจะเตะโดนของแข็งเข้าให้เเล้ว เหงื่อเริ่มไหลซึมลงบนหน้าผากของเขา