หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2931

หลินมั่วไร้ซึ่งการตอบสนองใดๆ ต่อคำขอร้องให้รักษาของติงลี่ และได้แต่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมอย่างเงียบๆ กับรอยยิ้มอันร้ายกาจที่มุมปาก

ติงลี่เห็นท่าทางแบบนี้ของเขา จึงถลึงตาโตทั้งสองข้างทันที “แม่ง หลินมั่วคงไม่ยอมช่วยเพราะติดใจเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ใช่ไหม”

หลินมั่วส่ายหน้า “ทำไมต้องรักษาให้หายดี นายทนแบบนี้ไปก่อน วันพรุ่งนี้ฉันจะพานายดูละครฉากสนุก”

“ถึงตอนนั้น นายก็จะได้เห็นพอดี ว่าพี่น้องร่วมตระกูลคนไหนอยากให้นายตายไวๆ”

ติงลี่ไม่เข้าใจ แต่ก็ยังพยักหน้าเมื่อรู้ตัว

...

เรื่องที่ติงลี่โดนดักซุ่มโจมตีแพร่กระจายไปเร็วมาก เช้าวันที่สองต่อมามีซูเปอร์คาร์จำนวนมากขับมาตามถนนอันลดเลี้ยวเคี้ยวคดต่างตามภูเขามายังหมู่บ้านไป๋อวิ๋นที่สร้างใหม่โดยหลินมั่ว

เด็กวัยรุ่ยตระกูลติงกลุ่มนี้เดินลงจากรถหัวเราะคิกคัก

“นี่คือที่ไหน ล้าหลังเกินไปแล้ว เหมือนกับฉันหลงเข้ามาในสังคมยุคบรรพกาล”

“เธอดูนี่สิ ตรงนั้นมีบ้านดินด้วย ฉันรู้สึกทึ่งมาก”

“ว้าว มีเป็ดด้วย มีไก่ตัวผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่”

ความมั่งคั่งร่ำรวยของตระกูลติง ถึงแม้จะทำให้พวกเขามีระดับการใช้ชีวิตที่ดีขึ้น แต่ขณะเดียวกันความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับการใช้ชีวิตกลดลงไปไม่น้อย ทุกอย่างในหมู่บ้านไป๋อวิ๋นเป็นเรื่องแปลกใหม่สำหรับพวกเขา

แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นจะมีคนที่รักอนามัยอยู่สองสามคน จึงรู้สึกขยะแขยงสำหรับทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า

หลินมั่วมองคนกลุ่มนี้อยู่ไกลพลางแอบส่ายหน้า มนุษยสัมพันธ์ของตระกูลติงแย่ขนาดไหน พี่น้องร่วมตระกูลเดียวกันอายุรุ่นเดียวกันต่างรีบร้อนมาเยี่ยมเขาขนาดนี้ ทุกคนค่อยๆ เดินไปเรื่อยๆ เหมือนมาเดินเที่ยว

หลังจากนั้นไม่นาน ติงอวี้เหลียงคนเป็นหัวหน้าทนดูต่อไปไม่ไหว จึงกระแอมเบาๆ หนึ่งที

“ทุกคนไปดูติงลี่ก่อนเถอะ ถึงแม้หลินมั่วจะบอกข่าวแล้วว่าไม่มีอันตรายถึงชีวิต

“พอแล้ว พูดให้มันน้อยๆ หน่อย สุดท้ายแล้วพวกเธอก็เป็นคนตระกูลติงเหมือนกัน อยู่ข้างนอกต้องไว้หน้าให้ตระกูลติงบ้าง”

“เชอะ เขาเป็นลูกนอกสมรส แม่ของเขาก็เป็นแค่เมียน้อย...”

ติงสงเดิมทียังอยากจะพูดจาเย้ยหยันสองสามประโยค แต่หลังจากถูกติงอวี้เหลียงมองด้วยใบหน้าที่ไม่เป็นมิตร เขาจึงหยุดพูดทันที

ติงวี้เหลียงไม่เพียงแต่เป็นบุคคลระดับเดียวกันกับพ่อของพวกเขาเท่านั้น แต่ยังเป็นหนึ่งในสี่หัวหน้าที่ปฏิบัติงานข้างนอกของตระกูลติงด้วยเช่นกัน ตำแหน่งอยู่ต่ำกว่าผู้นำตระกูลเพียงหนึ่งชั้นเท่านั้น ถ้าหากทำให้เขาโกรธจริงๆ ย่อมไม่เป็นผลดีอะไรแน่นอน

“สำรวมหน่อย เธอดูถูกติงลี่ได้ แต่อย่าลบหลู่ผู้อาวุโส กฎบ้านของตระกูลติงไม่ได้กินหญ้า

นี่คือครั้งแรก และเป็นครั้งสุดท้าย”

ติงอวี้เหลียงมองวัยรุ่นชายหญิงที่ไม่เห็นกฎอยู่ในสายตาด้วยแววตาที่เคร่งขรึม หลังจากทุกคนหุบปากแล้ว เขาจึงหมุนตัวเดินทำทีมไปข้างหน้าต่อ