หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2930

ระหว่างรอการช่วยเหลือติงลี่เล่าเรื่องราวของชายชุดดำและลูกน้องให้หลินมั่ว

หลังจากหลินมั่วฟังจบก็มีสีหน้าที่ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ จากทสนทนาของคนทั้งสอง เขาสามารถสรุปได้อย่างมั่นใจว่ากลุ่มชายชุดดำเหล่านี้ไม่ใช่คนของต้าฉวี

และพวกมันยังมีท่าเย่อหยิ่งโอหัง ไม่แยแสกระทั่งตระกูลติงและราชวงศ์ว่านเซี่ยง แสดงให้เห็นว่าเบื้องหลังพวกมันต้องเป็นคนที่มีอำนาจใหญ่โตเช่นกัน

หลินมั่วพยายามนึกถึงศัตรูทั้งหมดที่เคยเผชิญหน้าแต่ก็ยังหาเบาะเเสไม่ได้ เพียงแต่ระหว่างต่อสู้กับชายชุดดำ เขารู้สึกคุ้นเคยกับท่าทางการต่อสู้ของพวกมัน และรู้สึกค่อนข้างจะคุ้นเคยกับลมหายใจเล็กน้อย เพียงแต่ชั่วขณะหนึ่งยังนึกไม่ออก

ขณะที่เขากำลังครุ่นคิดวิเคราะห์อยู่ จู่ๆก็รู้สึกว่ามีคนดึงกางเกงของเขา

เมื่อได้สติกลับมาหลินมั่วก็หันขวับไปมองติงลี่ที่อยู่ด้านหลัง ตอนนี้เขาหนาวสั่นระริกไปหมดแล้ว

“หลินมั่ว คุณให้ผมยืมเสื้อโค้ทหน่อยได้ไหม ผมจะหนาวตายอยู่แล้ว”

เวลานี้เป็นฤดูหนาว อีกทั้งเขายังเปียกปอนทั้งตัว หนาวจนทนไม่ไหว

หลินมั่วหัวเราะอย่างใจเย็น “ไม่ให้ยืม เมียฉันซื้อให้ มีตัวเดียวในโลก”

ติงลี่สูดน้ำมูก “หนาวขนาดนี้ ถ้าผมเป็นหวัดจะทำยังไง”

สีหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมา

“ไม่เป็นไร หมอเทวดาของประเทศจีนดูสักหน่อย ต่อให้เท้าของนายเหยียบไปที่โลงศพแล้วครึ่งก้าว ฉันก็สามารถช่วยชีวิตนายกลับมาได้”

ติงลี่สีหน้าเปลี่ยน “ให้ตายเถอะ ก่อนหน้านี้คุณให้ผมช่วยกระจายข่าวผลงานความยิ่งใหญ่ของคุณในภูเขา คุณยังเรียกว่าน้องติงน้องติงอยู่ลยนะ”

“ตอนนี้ทำไมถึงทำกับฉันแบบนี้ อย่าจริงจังขนาดนี้ได้ไหม”

ยิ่งเขาพูดหลินมั่วก็ยิ่งรัดเสื้อโค้ทบนตัวให้เเน่นขึ้น จะพูดอะไรเนี่ยนี่เสื้อที่สวี่ปั้นซย่าซื้อให้ด้วยตัวเองเลยนะ เพิ่มอุณหภูมิความอบอุ่นได้ถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์ อบอุ่นหัวใจแบบสุดๆ จะให้คนอื่นใส่ได้ยังไง

“อะไรคือจริงจังหรือไม่จริงจังเล่า ฉันยังช่วยชีวิตนายเลยนะ!

ฉันงานยุ่งมากนะ ยังเจียดเวลามาช่วยนาย ถ้าไม่ใช่กลัวว่านายจะโดนแทงตาย ฉันกลับไปตั้งนานแล้ว

จะทนหนาวอยู่กับนายที่นี่ทำไม”

ลมหนาวบนภูเขาพัดโชยเย็นยะเยือกเป็นพิเศษ

“ท่านหลิน คุณชายติงเป็นอย่างไรบ้าง”

พูดพลางชี้ไปที่ติงลี่ ที่อยู่บนเตียงห่มผ้าหนาสามสี่ชั้น จามไม่หยุด

“ไม่เป็นไร ไอ้นี่ขี้หนาว ร่างกายเย็นง่าย บวกกับโดนลมบนภูเขาพัดนาน เลยเป็นหวัด แค่ดื่มน้ำร้อนเยอะๆก็หายดีแล้ว”

ท่านกานเกือบจะถามแล้วว่า หลินมั่วไม่ใช่หมอเทวดาหรอกหรือ ทำไมถึงไม่ลงมือรักษา

แต่พอท่านกานเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากของหลินมั่ว ท่านกานก็รีบกลืนคำถามนั้นลงคอ ความอยากรู้อยากเห็นนั้นไม่ควรมี

“หลินมั่ว ฮัดชิ้ว~ฮัดชิ้ว”

หลังจากติงลี่จามไปหลายครั้ง ก็มองมาที่หลินมั่วด้วยคำพูดที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“คุณไม่ใช่เหรอที่พูด ฮัดชิ้ว~ ต่อให้เท้าของผมเหยียบโลงศพไปแล้วครึ่งก้าวก็สามารถช่วยหลับมาได้”

“รีบรักษาหวัดบ้าๆนี่ให้ชั้นเร็วเข้า”