หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2938

“ไอน้องชาย เรื่องที่นายทำในหมู่บ้านไป๋อวิ๋นน่ะ ฉันได้ยินมาหมดแล้ว สมกับเป็นชายชาติทหาร”

“พวกเราชาวเขาไม่เคยเห็นโลกใบใหญ่ ทุกอย่างมาล้วนจากเหล้า มาเถอะ ให้ฉันได้ดื่มอวยพรให้นายสักแก้วในนามของชาวภูเขา”

หลังจากพูดอย่างนั้น ต้วนต้าซานก็ยกชามใบใหญ่ขึ้นมาด้วยมือทั้งสองข้าง เหล้าเต็มชามถูกเทลงในท้องของเขาในชั่วพริบตา

เมื่อหลินมั่วเผชิญหน้ากับการดื่มอวยพรอย่างดุเดือด หลินมั่วก็ยกชามใบใหญ่ขึ้นมา เงยหน้าขึ้นและดื่มรวดเดียว

“ดี น้องชายก็เป็นคนใจกว้างและมีตรงดีเช่นกัน! มา รินให้น้องหลินเต็มๆหน่อย ฉันอยากจะดื่มฉลองให้เขาอีกแก้ว”

หลังจากดื่มเหล้าในชามขนาดใหญ่สามใบติดต่อกัน ต้วนต้าซานถึงจะเช็ดคราบเหล้าจำนวนหนึ่งจากเคราของเขา จากนั้นฉีกขาแกะย่างจนเป็นสีน้ำตาลแล้วยัดให้หลินมั่ว

“เป็นไงบ้างไอน้อง เหล้าที่หมักเองของเขาเราแรงพอมั้ย”

หลินมั่วนั่งที่เดินด้วยสีหน้าอันนิ่งสงบ

“เป็นเหล้าที่ดีจริงๆ”

“เพียงแต่ขาดอะไรไปหน่อย”

ต้วนต้าซานวางชามใหญ่ในมือลง ถามด้วยความสนใจ“ไอน้องชาย ขาด

อะไร บอกมาเลย พี่ใหญ่ต้วนจะเติมให้เอง”

“แม้ว่าเหล้าจะแรง แต่กลับทำร้ายร่างกาย เติมเต็มความอยากดื่ม แต่ก็คงไว้ของต้นเหตุแห่งปัญหา ดื่มอย่างหนักตลอดไม่เป็รประโยชน์ในระยะยาว พี่

ใหญ่ต้วน พี่ว่ามันเป็นความหมายนี้มั้ย”

พูดจบ หลินมั่วหรี่ตาทั้งคู่ลง มองต้วนต้าซานอย่างเงียบๆ

ตั้งแต่วินาทีแรกที่เขาเห็นเจ้าของหมู่บ้าน เขารู้ว่ารูปลักษณ์ที่อบอุ่นและเรียบง่ายของเขาเป็นเพียงการแสดง

และคำพูดของหลินมั่วตอนนี้ก็เหมือนมีความหมายแฝง เขารู้ดีว่าคนตรงข้ามจะต้องเข้าใจความหมาย

ตามที่คาด ต้วนต้าซานงงไปชั่วครู่ แล้วก็ค่อยๆวางตะเกียบลงอย่างช้าๆ

“ที่น้องชายมาที่นี่ ก็เพื่อเรื่องต้นเยี่ยม่านสินะ”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา สีหน้าของต้วนซานสุ่ยก็เปลี่ยนไปทันที และคนรอบข้างก็ยกปืนขึ้นทีละคน เพียงครู่เดียวปลายกระบอกปืนสีเข้มหลายร้อยอันมุ่งเป้าไปที่หลินมั่วจังๆ

“ระหว่างทางมาที่นี่ ฉันเห็นว่าไม่มีชาวบ้านในหมู่บ้านต้วนคนใดเคยใช้ต้นเยี่ยม่าน ซึ่งหมายความว่าเจ้าของหมู่บ้านต้วนก็รู้ถึงอันตรายของสารนี้ด้วย”

“ผมอยากให้หัวหน้าหมู่บ้านทำลายต้นเยี่ยม่านในหมู่บ้าน!”

เมื่อต้วนต้าซานได้ยินสิ่งนี้ ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีเข้ม และมือใหญ่ของเขาก็ฟาดลงบนโต๊ะอย่างแรง

“หลินมั่ว นายทำให้ความสนุกฉันหมดลง!”

เสียงตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว ปากกระบอกปืนที่เพิ่งลดลงก็ถูกยกขึ้นอีกครั้ง

“ทั้งหมู่บ้านของเราอาศัยต้นเยี่ยม่านเพื่อมีชีวิตที่ดี หากไม่มีอาชีพนี้ เราก็จะไม่มีอะไรจะกินหรือสวมใส่ ใครจะช่วยเราจ่ายค่าปืนพวกนี้ ถ้าเขาอื่นอยากโจมตีหหมู่บ้านต้วน เราจะต้านทานได้อย่างไร”

“หลินมั่วในเมื่อนายก็เป็นคนฉลาด นายบอกฉันซิว่าทั้งหมดนี้จะแก้ไขอย่างไร”

ดวงตาของต้าต้วนซานแสดงให้เห็นแรงอาฆาตทันที และท่าทางเดิมที่ดูเรียบง่ายของเขาก็เปลี่ยนเป็นดุร้าย

แต่เดิมที่บรรยากาศสงบ ก็เปลี่ยนเป็นตึงเครียด