หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2992

เมื่อรักษาบาดแผลให้ซ่งจื่อหลานเสร็จก็เป็นเวลารุ่งสางแล้ว

ไท่จื่อยกแขนขึ้นบิดขี้เกียจ เขายังไม่ได้นอนทั้งคืน หลังจากที่เห็นหลินมั่วลงมาแล้ว เขาก็รีบลุกขึ้นทันที

“ลูกพี่เป็นยังไงบ้าง เธอไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม!”

หลินมั่วส่ายหน้าแสดงออกว่าอีกฝ่ายไม่ได้เป็นอะไรมาก

“ผมได้ทำการรักษากระดูกที่หักตรงขาให้เธอแล้ว

แต่เลือดออกเยอะเกินไป อีกทั้งเธอถูกชนอย่างรุนแรง จึงทำให้ศีรษะได้รับการกระทบกระเทือนเบา ๆ

ผมให้ป้าแม่บ้านช่วยเช็ดตัวให้เธอแล้ว ตอนนี้เธอกำลังพักผ่อนอยู่”

หลังจากที่พูดจบ หลินมั่วก็จ้องหน้าไท่จื่อด้วยความแปลกใจ

“แปลกจริง ๆ ทำไมวันนี้คุณถึงเป็นห่วงคุณซ่งขนาดนี้”

ในความทรงจำของเขา ความสัมพันธ์ของทั้งสองไม่ได้ดีมากนัก

“ฮ่าฮ่า ลูกพี่คิดมากเกินไปแล้ว ผมก็แค่กลัวว่าตัวเองจะทำภารกิจที่พี่มอบหมายให้ไม่ดี

ถ้าเธอเป็นอะไรระหว่างที่กำลังปฏิบัติภารกิจของผม ผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”

ไท่จื่อเป็นผู้ชายที่ต้องเข้มแข็งตลอดเวลา

“จริงสิ ลูกพี่ พวกเราจะแก้แค้นทางตระกูลของแซทบาฮายังไง”

แซทบาฮาเป็นตัวการที่อยู่เบื้องหลังการโจมตีครั้งนี้ ถ้าไท่จื่อไม่ได้ฆ่าเขา ไฟในใจคงจะไม่มอด

“แก้แค้น แก้แค้นยังไง

จะพุ่งเข้าไปท่ามกลางเหล่าทหารนับหมื่นเพื่อเด็ดหัวแม่ทัพงั้นเหรอ”

หลินมั่วเลิกคิ้วถามขึ้น

ไท่จื่อชะงักไปสักพัก ก่อนจะแสดงความคิดเห็นอีกครั้ง “ในเมื่อพวกมันใช้ทหารรับจ้างมาฆ่าพวกเรา

งั้นพวกเราก็ใช้วิธีการเดียวกันสิ!”

“ก็แค่เงินไหม คุณปู่บุญธรรมผมก็มี!

ร้อยล้าน พันล้าน หมื่นล้าน ผมไม่เชื่อหรอกว่าจะเด็ดหัวแซทบาฮาไม่ได้!”

หลินมั่วมองอีกฝ่ายที่ยิ่งพูดยิ่งเดือด เขารีบปลุกให้ไท่จื่อตื่นจากฝัน

แต่ทว่าแผนการนี้ก็ยังคงถูกหลินมั่วปฏิเสธ

“ไม่ต้องคิดแล้ว คิดว่าที่ว่านเซี่ยงไม่มียอดฝีมืองั้นเหรอ”

“กลัวว่าพวกเขาจะไม่สามารถกลับมามากกว่า ต้องสละชีวิตเพื่อสังหารคนอย่างแซทบาฮา ไม่คุ้มกัน”

พูดจบเขาก็เปลี่ยนเรื่องคุยทันที เพื่อทำลายจินตนาการของไท่จื่อ

“เอาล่ะ คุณก็ได้รับบาดเจ็บ เพราะฉะนั้นพักผ่อนเถอะ เรื่องนี้ผมวางแผนเอาไว้แล้ว แซทบาฮาอะไรนั่นลำพองใจได้ไม่นานหรอก

รีบรักษาตัวให้หายดี ยังมีอีกหลายเรื่องรอให้คุณจัดการนะ”

เมื่อพูดจบ หลินมั่วก็ตบบ่าไท่จื่อเบา ๆ ก่อนจะเดินขึ้นชั้นสองไป

หลินมั่วที่ไม่ได้นอนทั้งคืน เขาหลับจนถึงตอนบ่าย และเมื่อตื่นมา เรื่องแรกที่เขาทำคือคิดเรื่องที่จะประกาศออกสู่ต้าฉวี

“ห้ามให้ทหารรับจ้างต่างชาติเข้ามาในเมืองเหอเน่ยและหนานเยว่

ถ้าพบเห็นใครสังหารอย่างไม่มีข้อยกเว้น!”

คำประกาศสั้น ๆ ที่ไม่ได้แสดงความหวาดกลัวจากการสูญเสีย กลับกันนี่เป็นการจุดไฟจิตวิญญาณในการต่อสู้ของพวกเขา