หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2994

ความมืดยามค่ำคืนจากไปและแทนที่ด้วยดวงจันทร์สุกสกาว

เมื่อหลินมั่วมาถึงสวนดอกไม้ โยวหลีก็มาถึงที่นี่ตามนัดก่อนแล้ว

บรรยากาศถูกปกคลุมด้วยความเงียบ

“ผู้อาวุโสโยวหลี พวกที่คอยสอดแนมพวกเราถูกคุณกำจัดแล้วงั้นหรือ”

หลินมั่วพูดขึ้นก่อนจะชี้ไปยังเหล่าคนที่สวมชุดดำด้านหลังโยวหลี

“โอ้ ไอ้พวกหนูท่อสกปรกนี่น่ะเหรอ มันขวางหูขวางตาน่ะ ผมก็เลยจัดการแทนคุณซะเลย”

“เป็นไงล่ะลูกเขย พ่อตาคนนี้สุดยอดไปเลยใช่ไหม!”

“แค่คุณแต่งงานกับอิ่งเอ๋อร์ จากนี้ไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซาของผมก็จะเป็นของคุณ ยอดฝีมือมากมายนับพันนับหมื่น คุณสามารถเลือกใช้งานได้ตามอำเภอใจ”

“เป็นไง น่าสนใจไหม”

หลินมั่วยังไม่ทันจะได้ตอบกลับ โยวหลีก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาก่อน แค่หลินมั่วพยักหน้า เขาก็พร้อมที่จะเตรียมงานแต่งทันที

แต่หลินมั่วยังคงส่ายหน้าปฏิเสธเช่นเคย “ผู้อาวุโสโยวหลี คุณอย่าคาดหวังในตัวผมเลยครับ ผมมีแค่ปั้นซย่าก็เพียงพอแล้ว”

หัวหน้าเผ่าไม่คิดที่จะยอมแพ้ เขายิ่งพูดยิ่งออกทะเล

อีกอย่างดูจากท่าทีของโยวหลีแล้ว อีกฝ่ายคงจะมั่นใจเป็นอย่างมากว่าเขาจะไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์

ความจริงแล้วภูเขาศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้เป็นตัวเลือกแรกของหลินมั่ว ถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะพาภรรยารวมไปถึงพวกซ่งจื่อหลานกลับจีน นั่นเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

แต่หลังจากที่เขาเสนอความคิดเห็นนี้ออกมา ไม่เพียงแต่ลูกสาวทั้งสอง หรือแม้แต่ไท่จื่อก็จะอยู่ภายใต้การดูแลของเขาเช่นกัน ถึงแม้จะส่งพวกเขากลับไปแล้ว พวกเขาก็คงจะแอบกลับมาที่ต้าฉวีอยู่ดี

หลินมั่วรู้สึกซาบซึ้ง แต่ก็จนปัญญาด้วยเช่นกัน

ทำให้ในตอนนี้เขาจึงเลือกได้แค่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซาเท่านั้น แต่สิ่งที่เขาเป็นกังวลเพียงอย่างเดียวก็คือโยวหลี คนคนนี้มีทั้งด้านดีและด้านร้าย ไม่สามารถบอกได้เต็มปากว่าเขาเป็นคนดี แต่ก็บอกไม่ได้ว่าเขาเป็นคนเลว

เขาสามารถวางแผนการอันยิ่งใหญ่เพื่อปูทางให้ตัวเองและลู่อิ่งได้แต่งงานกัน เขาไล่ต้อนให้หลินมั่วเดินเข้างานวิวาห์ แต่ในเวลาเดียวกันเขาก็ให้ความช่วยแก่หลินมั่วเหลือมากมายในเส้นทางการต่อสู้

ในครั้งนี้ ที่เขาให้ความช่วยเหลือตัวเองก็คงจะเป็นเพราะลู่อิ่ง ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของเขาสินะ

หรือสามารถพูดได้เต็มปากว่าทำไปเพราะลู่อิ่งแน่ ๆ

โยวหลีเมื่อเห็นว่าหลินมั่วปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา เขาก็ไม่ได้ยอมแพ้ แต่กลับแสดงออกมากกว่าเดิม

“แต่ก่อนอื่นทุกอย่างยังคงต้องการให้ผู้อาวุโสช่วยสนับสนุนฐานทัพที่ปลอดภัยให้ผมด้วย

แบบนี้ผมถึงจะสามารถลงมือได้”

อีกอย่างหลังจากผ่านเหตุการณ์ที่ซ่งจื่อหลานถูกลอบโจมตี ทำให้หลินมั่วตัดสินใจได้

เขาจะต้องสร้างฐานทัพที่ปลอดภัยขึ้น โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่าท่านแซทบาฮาได้จ้างทหารรับจ้างและนักฆ่ามากมาย ก็ยิ่งทำให้เขามั่นใจในความคิดนี้

โยวหลีโบกมืออย่างยินดี “ไม่เป็นไร! จากนี้ไปหลังจากที่คุณมายังภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้ว พวกเราล้วนเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่ต้องเกรงใจหรอก”

ครอบครัวเดียวกันมีความหมายอื่นแฝงอยู่

“เรื่องของสถานที่พวกเราได้เตรียมเอาไว้แล้ว นั่นก็คือที่ราบด้านหลังยอดเขาสูงสุด

ที่นั่นหากจะทำเป็นเมืองก็ยังได้ สามารถสนองความต้องการที่จะสร้างสมาคมพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ของพวกคุณได้อย่างแน่นอน”

“เรื่องนี้จะรอช้าไม่ได้ พวกเรารีบลงมือเถอะ!”

หลังจากที่หลินมั่วพยักหน้าอย่างเห็นด้วยแล้ว เขาจึงเดินกลับคฤหาสน์ไป