หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2998

ชายแดนเหลยจิ่งตั้งอยู่ระหว่างประเทศว่านเซี่ยงและมณฑลต้าฉวี แนวภูเขาที่เชื่อมต่อกันเป็นทางยาวกลายเป็นเขตแดนที่ดีที่สุดของทั้งสองดินแดน

นกอินทรีปีกหัก ลมไม่สามารถพัดผ่าน!

ว่ากันว่าเพราะพวกมันต้องตายกันที่ชายแดนเหลยจิ่งแห่งนี้！

ที่นี่ก็เป็นดินแดนที่สวยงาม ภูเขาสูงตระหง่านราวกับเมฆบนท้องฟ้า พืชพรรณจำนวนมากปกคลุมภูเขา สีเขียวชอุ่มทำให้รู้สึกเหมือนฤดูใบไม้ผลิตลอดทั้งปี

แต่เมื่อท่านแซทบาฮานำกองทัพมาที่นี่ ทำให้สถานการณ์ภายในชายแดนแห่งนี้ตึงเครียดขึ้นมา

“ท่านครับ ตอนนี้กองทัพทหารจากกองกำลังพันธมิตรต้าฉวีได้เดินทางมาถึงชายแดนแล้ว ถ้าพวกเรามุ่งหน้าต่อไป เกรงว่าจะเกิดการปะทะกันอย่างไม่จำเป็น”

เสนาธิการทหารของท่านแซทบาฮารายงานสถานการณ์ต่อเขาด้วยท่าทีตึงเครียด

“ก็แค่ทหารมือสมัครเล่น กล้าที่จะมีเรื่องกับเรา”

สำหรับเขาแล้ว กองกำลังพันธมิตรที่สร้างขึ้นจากอำนาจของตระกูลที่มีอิทธิพล เป็นเพียงทหารมือสมัครเล่นเท่านั้น

“มุ่งหน้าต่อไปอีกหนึ่งกิโลเมตร ค่อยจัดการกองกำลังทหารรักษาการณ์ มาดูกันสิว่าใครจะกล้าต่อกรกับท่านแซทบาฮาอย่างฉัน”

เสนาธิการทหารหยิบแผนการป้องกันเขตชายแดนขึ้นมาดูสักพัก ก่อนจะพบว่าหากมุ่งหน้าไปอีกหนึ่งกิโลเมตร จะเป็นเขตสุญญากาศระหว่างว่านเซี่ยงและต้าฉวี ตอนที่เขากำลังจะเอ่ยเตือน จู่ ๆ เขาก็นึกถึงนิสัยของอีกฝ่าย

ช่างเถอะ ชีวิตสำคัญที่สุด

“ขอรับ！”

“ทหารทั้งหมดจงฟังคำสั่ง มุ่งหน้าไปอีกหนึ่งกิโลเมตร ให้จัดตั้งกองกำลังทหารรักษาการณ์！”

เมื่อออกคำสั่งเรียบร้อย ทหารนับสองหมื่นชีวิตก็มุ่งทัพไปทันที

หลังจากที่ทหารพันธมิตรของต้าฉวีสอดแนมดูสถานการณ์แล้วก็รีบนำข่าวมารายงาน

“ใครเป็นผู้บังคับบัญชากองทัพฝั่งตรงข้าม”

“ผู้บังคับบัญชาคือโอรสของเสนาบดีว่านเซี่ยงครับ”

“ท่านแซทบาฮา?”

หลังจากที่เสนาธิการพึมพำสักพัก สีหน้าที่ตึงเครียดก็คลายกังวลลง

“คอยดูแนวโน้มสถานการณ์ของพวกเขาก็พอ ไม่ต้องกังวลหรอก”

“วัยรุ่นชอบอวดเก่ง!”

ข่าวที่นำมารายงานราวกับเป็นการหย่อนหินลงมหาสมุทร ไม่ได้ทำให้กองทัพทหารฝั่งต้าฉวีมีการเคลื่อนไหวใด ๆ

ท่านแซทบาฮาไม่รู้ความในใจของเสนาธิการ เขาเห็นเพียงอีกฝ่ายก้มหน้าก้มตาจึงคิดไปเองว่าอีกฝ่ายกลัวตัวเอง

แน่นอนว่าเขาชอบที่จะดื่มด่ำกับความรู้สึกที่ได้อยู่เหนือผู้อื่นแบบนี้

หลังจากที่กระโดดลงจากรถแล้ว เขาก็หันไปมองเสนาธิการ ก่อนจะถามขึ้นเสียงแข็ง

“เรื่องของหลินมั่ว จัดการไปถึงไหนแล้ว”

เสนาธิการหยิบเอกสารออกมา “นี่ขอรับท่าน”

“ไม่กี่วันก่อน กลุ่มทหารรับจ้างแห่งเงามืดได้บุกเข้าโจมตีซ่งจื่อหลาน ผู้ช่วยมือดีของหลินมั่ว”

“แต่ถึงแม้พวกเขาจะทำร้ายเธอจนได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ทหารกลุ่มนั้นก็ถูกสังหารจนสิ้น”

ท่านแซทบาฮาเมื่อได้ยินรายงานเรื่องนี้ก็ไม่ได้รู้สึกท้อแท้แต่อย่างใด เขากลับดีใจมากกว่า

“ดีมาก ครั้งแรกไม่สำเร็จ ก็ต้องมีครั้งที่สองและสาม!”

ถ้าหลินมั่วไม่ไสหัวกลับไปยังประเทศจีนอย่างเชื่อง ๆ มันก็ต้องได้เห็นคนรอบกายของตัวเองตายไปทีละคนสองคนอย่างอนาถ

พูดจบ เขาก็หัวเราะขึ้นมาราวกับเห็นชัยชนะอยู่ตรงหน้า