หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3066

ตั้งแต่ลิลเลียเสียชีวิต เจียเต๋อเลี่ยก็รู้สึกเหมือนมีบางสิ่งหายไปจากใจของเขา

ภาพเงาที่เคยจัดการเรื่องส่วนตัวและงานบ้านของเขาหายไปแล้ว เหมือนน้ำที่ระเหยไป เหมือนเมฆที่ลอยไป อันตรธานหายไปอย่างสิ้นเชิง

สิ่งที่เคยเป็นเรื่องธรรมดาในอดีต กลายเป็นสิ่งที่น่าจดจำ

“เจ้าชาย ได้ยินมาว่าหน่วยอินทรีดำจับกุมและประหารชีวิตฆาตกรแล้ว”

ไทเกอร์พูดอย่างระมัดระวัง พยายามเบี่ยงเบนความสนใจของเจ้าชายหก

อย่างไรก็ตามเมื่อเจียเต๋อเลี่ยได้ยินข่าวนี้ ก็แค่พยักหน้าอย่างเรียบเฉย

“จับได้ก็ดี ถือว่าเป็นการแก้แค้นให้เธอเถอะ!”

“ว่าแต่ เรื่องงานศพของเธอจัดการเรียบร้อยหรือยัง”

“ทูลเจ้าชาย ทุกอย่างจัดการเรียบร้อยแล้ว เพียงแต่ครอบครัวของเธอไม่มีใครเลย

งานศพอาจจะดูเงียบเหงา!”

ไทเกอร์เข้าใจความรู้สึกของเจ้าชายหก ดังนั้นเขาจึงพยายามเลี่ยงการพูดถึงชื่อลิลเลีย แทนที่ด้วยคำว่าเธอ

เจียเจ๋อเลี่ยโบกมือ “ไม่เป็นไร เธอไม่ชอบความวุ่นวายอยู่แล้ว เงียบๆหน่อยก็เข้ากับนิสัยของเธอดี”

“แล้วเรื่องของพระบิดาล่ะนายสืบได้ข่าวอะไรมาบ้าง”

เขาเอายาที่หลินมั่วส่งมาให้พ่อมดหมอผีตรวจสอบแล้ว พบว่ายาเหล่านี้มีผลดีต่อการบรรเทาอาการบาดเจ็บของกษัตริย์เป็นอย่างมาก

หนำซ้ำหลังจากกินยานี้ไปไม่กี่วัน สุขภาพของกษัตริย์ก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

แต่ช่วงนี้ อาการของเขากลับมากำเริบซ้ำอีก

และท่าทีของกษัตริย์ต่อเขาก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ไม่ได้เอ็นดูเขาเหมือนเดิมอีกต่อไป

“ทูลเจ้าชาย เหล่าข้ารับใช้เเละทหารองครักษ์ที่รับใช้ฝ่าบาทในวัง ก่อนเข้ารับราชการล้วนผ่านการฝึกอบรมมาอย่างเข้มข้น

คนกลุ่มนี้ไม่มีทางคิดร้ายต่อฝ่าบาทแน่!”

ดังนั้น...”

ประโยคนี้สื่อความหมายได้ชัดเจน

คนที่สามารถแตะต้องยาได้ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น

เจียเต๋อเลี่ยสงสัยว่าอินเสี่ยวหรานเป็นผู้ลงมือ ผู้หญิงคนนี้เป็นคนข้างตัวเจ้าชายใหญ่

“ท่านจาเทอร์ไม่ต้องเกรงใจ ท่านเป็นผู้อาวุโส!”

อินเสี่ยวหรานพูดอย่างสุภาพ ท่าทางบนใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย

“ท่านจาเทอร์บนใบหน้าของฉันมีอะไรเหรอ”

แม้ว่าสายตาของเขาจะบริสุทธิ์และไม่มีเจตนาชั่วร้าย แต่การถูกผู้ชายจ้องมองตรงๆก็ทำให้เธอรำคาญใจบ้าง

หลังจากจาเทอร์ว่านหลิวได้ยินดังนั้น ก็รู้ตัวว่าตัวเองเสียมารยาท

“ขออภัย เมื่อได้เห็นพระมเหสี จู่ๆกระหม่อมก็พลันคิดถึงบุคคลเก่าแก่ไปชั่วขณะ!

ฟุ้งซ่านไปชั่วขณะ ต้องขออภัย!”

อินเสี่ยวหรานกระพริบตา เม้มปากแล้วยิ้ม “บุคคลนั้นคงสำคัญกับท่านจาเทอร์มากสินะ!”

จู่ๆเธอก็รู้สึกว่านี่อาจเป็นเรื่องสำคัญที่เธอสามารถใช้ประโยชน์จากมันได้

ท้ายที่สุดแล้วไม่ได้มีแค่จาเทอร์ว่านหลิวคนเดียวที่มองเธอด้วยสายตาที่อาลัยอาวรณ์ ยังมีลูกชายสุดที่รักของเขา แม้ระทั่งฝ่าบาทก็ยังแสดงท่าทีเช่นนี้โดยไม่ได้ตั้งใจ

หลังจากจดจำเรื่องนี้ไว้ในใจ ทั้งสองคนก็แยกทางกัน