หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3068

“ท่านต้องการส่งลูกชายของฉันทุกคนเข้าเครื่องบดเนื้อนี้หรือ”

น้ำเสียงของเจียหยวนที่หนึ่งแม้จะราบเรียบ แต่จาเทอร์ว่านหลิวก็รู้สึกถึงความหนาวเย็นไร้ขีดจำกัด ราวกับว่ามีเข็มทิ่มแทงที่หลัง

“กระหม่อมสมควรตาย! “

จาเทอร์ว่านหลิวไม่ลังเลที่จะรับผิดชอบทั้งหมดเอาไว้

สำหรับเรื่องนี้ เขาเตรียมใจไว้แต่แรกแล้ว หลังจากให้ขนมไปก่อนหน้า ไม้เรียวอันนี้จึงไม่ได้เป็นอะไรที่น่าประหลาดใจสำหรับเขาเลย

“ท่านสมควรตายจริงๆ!”

“เดิมทีฉันตั้งใจจะให้อวิ๋นไห่อยู่ห่างไกลจากการต่อสู้แย่งชิงอำนาจ และใช้ชีวิตเรียบง่ายเหมือนคนทั่วไป”

“ทำไมท่านถึงดึงเขาเข้ามาอีก”

“หรือว่าท่านต้องการส่งลูกชายของฉันทั้งหมดไปตาย”

เมื่อทหารรอบข้างได้ยินเสียงกษัตริย์โกรธ พวกเขาก็จ้องมองจาเทอร์ว่านหลิวด้วยสายตาที่เย็นชา มือเตรียมพร้อมสำหรับทุกสถานการณ์

เวลานี้เหล่าทหารยามเพียงรอคำสั่งจากกษัตริย์ พวกเขาก็พร้อมที่จะจับกุมจาเทอร์ว่านหลิวทันที!

จาเทอร์ว่านหลิวโขกศรีษะลงกับพื้นแน่น “ฝ่าบาท อวิ๋นไห่ก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านเช่นเดียวกัน โลหิตในกายของเขาเป็นของราชวงศ์กษัตริย์!”

“นี่คือชะตากรรมของเขา ฝ่าบาทโปรดพิจารณาให้รอบคอบด้วยพะยะค่ะ!”

พูดจบเขาก็น้ำตาไหลอาบแก้ม

คำพูดของกษัตริย์นั้นชัดเจนว่าต้องการตัดเส้นทางสู่บัลลังก์ของจาเมอร์ไป๋หา ถ้าจาเทอร์ไป๋หาไม่รู้อะไรเป็นอะไรก็ช่างเถอะ แต่ตอนนี้เหมือนลูกศรที่ขึ้นคันธนูแล้วไม่ยิงก็ไม่ได้

การขัดขวางเขาไม่ให้แย่งชิงบัลลังก์นั้นร้ายแรงกว่าการฆ่าเขาเสียอีก

อย่างไรก็ตามการพูดของเขาทำให้เจียหยวนที่หนึ่งโกรธมาก “บังอาจ!”

“ชะตากรรมของเขาฉันเป็นผู้กำหนด เขาควรใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดาสุขสบายมั่งคั่งนั่นจึงจะเป็นชะตากรรมของเขา”

“เด็กๆ พาจาเทอร์ว่านหลิวไปพักผ่อนเถอะ เขาดูค่อนข้างเหนื่อยแล้ว!”

แม้จาเทอร์ว่านหลิวจะก้มกราบซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่เจียหยวนที่หนึ่งก็ยังคงนิ่งเฉย

ตอนที่เหล่าทหารยามพาจาเทอร์ว่านหลิวออกไป

“ฝ่าบาท โปรดพิจารณาด้วย!”

“หากพระมเหสีฝูซายังอยู่ พระนางก็คงจะขอร้องฝ่าบาทเช่นนี้เช่นเดียวกันพะยะค่ะฝ่าบาท”

เมื่อได้ยินนามสกุลนี้ สีหน้าของเจียหยวนที่หนึ่งก็เปลี่ยนไปทันที จากที่โกรธก็กลายเป็นความรู้สึกที่ซับซ้อน

เจ้าชายใหญ่คว้าดาบยาวฟันไปที่ภาพวาดของเจียหยวนที่หนึ่งจนแหลกละเอียด

เมื่อเหวินเฉียงมาถึง ก็พบเห็นความวุ่นวาย คิ้วอดขมวดไม่ได้

“เจ้าชาย โปรดใจเย็น เผื่อว่าเรื่องนี้จะมีอะไรผิดพลาด!”

พูดจบ เจ้าชายใหญ่ก็จ้องเหวินเฉียงเขม็งด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น “ใจเย็น คุณจะให้ฉันใจเย็นยังไง”

“คุณดูไอ้แก่หนังเหนียวนี่ซิว่าทำอะไรลงไป

มันต้องการบีบให้ฉันตายใช่ไหม”

พูดจบเขาก็เหยียบไปบนเศษภาพ

นิ้วเท้าบดขยี้อย่างแรง!

“เจ้าชาย โปรดฟังกระหม่อม ตอนนี้ท่านจะเสียตำแหน่งนี้ไม่ได้ มิฉะนั้นจะกลับกลายเป็นให้โอกาสเจ้าชายสามกับเจ้าชายหก”

“ตอนนี้เจ้าชายก็ไม่ได้ทำอะไรผิด บวกกับท่านเป็นลูกชายคนโต

เป็นไปไม่ได้ที่ฝ่าบาทจะกลั่นแกล้งท่านโดยไม่มีเหตุผล”