หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3069

หลังจากเหวินเฉียงอธิบายอย่างใจเย็น เจ้าชายใหญ่ก็ใจเย็นลงบ้าง แต่ความวิตกกังวลในสายตายังคงปรากฏชัดเจน

เจ้าชายใหญ่ถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “แล้วคุณคิดว่า ควรทำอย่างไร”

เหวินเฉียงโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ก่อนที่ข่าวจะแพร่กระจาย จาเทอร์ถูกย้ายไปประจำการที่ชายแดนโดยด่วน”

“แบบนี้พวกเราขาดรายงานข้อมูลไปเยอะ”

“ดังนั้น กระหม่อมขอเสนอให้เจ้าชายเสด็จไปด้วยตัวเอง เพื่อสอบถามถึงสาเหตุโดยตรง!”

เจ้าชายใหญ่ฟังแล้วก็รู้สึกมีเหตุผลอยู่บ้าง แทนที่จะมานั่งขุ่นเคืองคนเดียว มิสู้ไปหาความจริงดีกว่า

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นต้องรบกวนให้คุณเหวินไปก่อน”

“เจ้าชายเกรงใจไปแล้ว นี่เป็นสิ่งที่กระหม่อมสมควรทำ

เรื่องไม่ควรล่าช้า กระหม่อมขอทูลลาออกเดินทางไปก่อน”

“ไปเถอะ!”

หลังจากเหวินเฉียงขึ้นรถ รอยยิ้มสุภาพบนใบหน้าของเขาก็หายไปทันที กลายเป็นรอยยิ้มเยาะเย้ย

“คนโง่เง่าขนาดนี้ คิดจะขึ้นเป็นกษัตริย์ของประเทศว่านเซี่ยง ช่างน่าขันจริงๆ!”

หลังจากเยาะเย้ยเจ้าชายใหญ่แล้ว เขาก็หยิบเอกสารออกมาสองฉบับ

ฉบับหนึ่งคือเรื่องอื้อฉาวทั้งหมดของเจียหยวนที่หนึ่งหลังจากขึ้นครองราชย์ และอีกฉบับคือรายงานผลตรวจDNA

เมื่อเห็นค่าความคล้ายคลึงถึง99.97% จู่ๆรอยยิ้มที่สดใสก็ปรากฏบนใบหน้าของเหวินเฉียง

“นี่มันช่างเป็นของขวัญที่คิดไม่ถึงจริงๆ!”

…

อีกด้าน

จาเทอร์ว่านหลิวเดินทางมาถึงค่ายทหารชายแดนของประเทศว่านเซี่ยง

แม้เขาจะถูกย้ายออกจากศูนย์กลางอำนาจ ทว่าเขากลับไม่มีความรู้สึกไม่พอใจแต่อย่างใด

ตรงกันข้าม รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาไม่เคยจางหายไป

จดหมายลับจากเจียหยวนที่หนึ่งมีเพียงข้อความให้เขาออกจากเมืองหลวง โดยไม่ได้เอ่ยถึงจาเทอร์ไป๋หาอีกเลย

นั่นหมายความว่า เขาได้ยอมรับสิทธิ์ของจาเทอร์ไป๋หาในการแย่งชิงบัลลังก์แล้ว

การพนันด้วยชีวิตของเขาถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว

จาเทอร์ว่านหลิวสูญเสียความสามารถในการมีบุตรไปแล้ว ประกอบกับจาเทอร์ไป๋หาเป็นลูกหลานของรักแรกพบของเขา แม้จะไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่เขาก็ปฏิบัติต่อจาเทอร์ไป๋หาเหมือนลูกชายแท้ๆ

ยิ่งไปกว่านั้น!

“ด้วยการสนับสนุนของฉัน บวกกับคอนฟิเด้น การแซงหน้าก็ไม่ใช่เรื่องยาก!”

หลังจากเข้ามาในค่ายทหาร ผู้มาเยี่ยมก็ถอดหมวกออก

“คารวะท่านจาเทอร์!”

จาเทอร์ว่านหลิวเห็นเหวินเฉียงแล้วหัวเราะชอบใจ “คุณเหวิน คนกันเองทั้งนั้น ไม่ต้องพิธีรีตองขนาดนี้หรอก”

“มา ฉันให้คนเตรียมอาหาร เราสองคนมาดื่มกันให้สบายใจ!”

แม้ปากจะพูดว่าเกรงใจ แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกตรงข้าม

ตัวเองโดนย้ายออกไปจากเมืองหลวงแล้ว ยังไม่เข้าใจเจตนาของกษัตริย์อีกหรือ

ยังโง่เขลาขนาดตามมาชายแดนอีก!

เหวินเฉียงปฏิเสธข้อเสนอของเสนาบดีชายแดน “ท่านมิต้องเกรงใจ ผมได้รับภารกิจมา”

“หากเมาแล้วจะทำให้เสียงาน ด้านเจ้าชายใหญ่ก็จะอธิบายให้ฟังได้ยาก!”

จริงด้วย!

จาเทอร์ว่านหลิวแอบคิดในใจ แล้วนั่งลงตรงข้ามเหวินเฉียง

“อ๋อ? ฉันถูกย้ายออกจากศูนย์กลางอำนาจไปแล้ว ไม่ทราบว่าเจ้าชายทรงมีธุระอะไรกับกระหม่อมอีกหรือไม่!”

แปลกลับมาก็คือ ฉันถูกกษัตริย์เล่นงานแล้ว พวกคุณก็อย่ามาหาฉันอีกเลย!”