หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3104

ในเวลานี้ กองกำลังติดอาวุธพร้อมสมบูรณ์ยังพอดีอยู่ เสื้อเกราะกันกระสุนอย่างหนาทำให้การป้องกันของพวกเขามีประสิทธิภาพขึ้นไปอีกขั้น

แต่ทุกคนในพลังของต้นเยี่ยม่านเหล่านั้นกลับไม่ได้โชคดีขนาดนั้น

ไม่ว่าพวกเขาจะร้องขอชีวิตอย่างไร ก็หนีการทำลายล้างนี้ไปไม่พ้น

ภายใต้โขดหินขนาดใหญ่และคลื่นลมแรง ในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีผู้คนนับหมื่นก็ตายอยู่ในหุบเหวที่เหมือนนรกแห่งนี้

ท่านแซทบาฮาที่อยู่ภายใต้การคุ้มกันของลูกน้องก็เข้าไปในรถหุ้มเกราะอย่างยากลำบาก หลบหลีกลูกกระสุนที่เป็นเหมือนเศษก้อนกรวดพวกนั้นได้เพียงชั่วคราว

ขอเพียงแค่หลบหลีกหินก้อนใหญ่พวกนั้นที่ตกลงมาอย่างต่อเนื่อง พวกเขารักษาชีวิตไว้ได้ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

“บ้าเอ้ย ที่นี่มันสถานที่บ้าอะไรกันเนี่ย”

“หน่วยสืบรายงานข่าวของพวกแกทำงานกันยังไง”

ท่านแซทบาฮามองปรากฎการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวนอกหน้าต่าง ดวงตาแดงก่ำดึงคนของกลุ่มสืบค้นขึ้นมา

คนพวกนี้ล้วนเป็นกลุ่มคนที่ตัวเองแต่งตั้งขึ้นมา

แม้แต่กำลังทหารเดี่ยวพวกนั้นที่กวนเยียพามาก็เป็นตัวรับกระสุนโดยสมบูรณ์ หากทั้งหมดสูญสิ้นอยู่ที่นี่...

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ท่านแซทบาฮาก็เดือดเป็นฝืนเป็นไฟมากยิ่งขึ้น

“ทั้งหมดเพราะขยะไร้ค่าอย่างพวกแกทำงานไม่ยุติธรรม!

ฮ้า!”

ภายใต้เสียงตะคอกที่เจ็บปวดใจ เขาก็ควักปืนออกมา

และเมื่อตอนที่เขาเตรียมที่จะยิงหัวหน้ากลุ่มสืบค้น จู่ๆลูกน้องที่อยู่ด้านข้างก็ตัวสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้

ท่าทางที่ดูเหมือนเจอผีในตอนกลางวัน เหงื่อไหลท่วมออกมาเต็มหน้าผากเหมือนกับน้ำพุ

ท่านแซทบาฮาที่โกรธสุดขีดกำลังคิดที่จะด่าว่า แต่เมื่อรอเขาหันหน้ามาภาพที่อยู่ตรงหน้านั้นน่าตกใจจนหัวใจเกือบจะหยุดเต้น

หินก้อนใหญ่ที่ยังคงร่วงหล่นมาอย่างต่อเนื่องรอยแตกร้าวก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผาสูงชันของหุบเขาทั้งสองด้าน

และสิ่งที่ทำให้ท่านแซทบาฮาและคนอื่น ๆ ตกใจจนสติไม่อยู่กับตัวก็คือคราบน้ำที่ซึมออกมาจากรอยแตกอย่างต่อเนื่อง อีกทั้งรอยแตกร้าวยิ่งขยายใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ น้ำก็ไหลอย่างรุนแรงและรวดเร็ว

การเดินทางที่เร็วปานลมกรด กวนเยียก็เดินทางมาถึงหุบเขาแห่งความตายด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด

และก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะภาพหลอนหรือไม่ กวนเยียกระพริบตามองรูปร่างของหุบเขาแล้วเป็นเหมือนกับโลงศพขนาดยักษ์

เพียงแต่ในเวลานี้เขาไม่สนใจเรื่องอื่นๆ ภายใต้การเร่งรัดของเขารถออฟโรดก็พุ่งเข้าสู่หุบเขาแห่งความตาย

หลังจากที่ลื่นไถลด้านข้างไปตามทางหลังจากเลี้ยวโค้งใหญ่ในที่สุดกวนเยียก็มองเห็นกองทัพใหญ่แล้ว

ยังไม่ทันรอให้เขาได้โล่งอกภาพเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าก็ทำให้เขาขวัญไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว

กระแสน้ำไหลกราดลงมาจากด้านบนหน้าผาและเมื่อมารวมกลุ่มกับด้านล่างหุบเขา ก็ทำให้กลายเป็นอุทกภัยครั้งใหญ่

กลุ่มคนที่กำลังพยายามหลบหลีกหินก้อนใหญ่พวกนั้นก็ถูกกลืนหายไปในพริบตา ไม่มีแม้แต่เสียงกรีดร้องออกมา

“เร็วเข้า กลับรถสิ!”

อย่างไรก็ตามความต้องการของกวนเยียไม่ได้รับการตอบกลับใดๆทั้งสิ้น เมื่อเขาหันหน้าไปลูกน้องที่อยู่ในห้องโดยสารเห็นน้ำท่วมหนักสูงหลายสิบเมตรก็ตกใจกลัวยืนอึ้งอยู่ตรงนั้นร่างกายสั่นไหวอย่างต่อเนื่อง

กวนเยียไม่มีเวลาที่จะมาโกรธเสียด้วยซ้ำ หลังจากที่ตบประตูรถแล้วเขาก็รีบขับหนีออกไป