หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3106

ณ หอแดง

อิ๋นเสี่ยวหรานและติงเหลียงจู้สวมชุดมัสลินนั่งอยู่ด้วยกันที่โต๊ะสีหน้าของทั้งคู่นั้นบึ้งตึงเป็นอย่างมาก

แก้มเรียวยาวที่ยั่วยวนจิตใจนั้นไม่ได้บานเหมือนดอกไม้อีกต่อไปคิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน มองดูแล้วเหมือนกับคนบ้าที่เลือกคนน่าหลงใหลทันที

“จากข่าวล่าสุดของแนวหน้าที่ส่งมากลุ่มกองทัพที่ท่านแซทบาฮานำทีมถูกกวาดล้างจนหมดสิ้น แม้แต่ท่านแซทบาฮาก็ไม่มีชีวิตรอด”

น้ำเสียงของติงเหลียงจู้นั้นนิ่งขรึมมาก เขาไม่คาดคิดเลยว่ากองทัพที่มีทหารนับแสนนายอีกทั้งยังมีอาวุธปืนและกระสุนจำนวนมาก ไม่นึกเลยว่าจะถูกสองคนนั้นกวาดล้างได้อย่างง่ายดายขนาดนี้

“ไหนๆเจ้าแซทบาฮาไร้ประโยชน์นั่นก็ตายไปแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือจะฆ่าหลินมั่วอย่างไร

ข่าวที่เขาสังหารหมู่กองทัพเดาว่าอีกไม่นานก็คงแพร่กระจายออกไป เมื่อถึงเวลานั้น...”

ติงเหลียงจู้รู้ความหมายของอิ๋นเสี่ยวหราน มีข่าวที่หลินมั่วสังหารหมู่กองทัพออกมา

ถ้าอย่างนั้นชื่อเสียงของเขาก็จะดังขึ้นมาอีกครั้ง ทั้งในพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ในหวาซย่ารวมถึงพันธมิตรการค้าก็จะไม่มีใครกล้าขัดขวางเขา หลินมั่วก็จะไม่ต้องมีขีดจำกัดอีกต่อไป

“ตอนนี้ไม่สามารถปิดข่าวไว้ได้อีกแล้วสมาชิกในครอบครัวของกองทัพก็ไม่ได้เป็นคนโง่ ตอนนี้ทำได้เพียงหามาตรการรับมืออื่นๆ”

เมื่อครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งติงเหลียงจู้ก็เงยหน้าขึ้นมามองไปที่อิ๋นเสี่ยวหราน

“ตอนนี้ยังมีอยู่วิธีหนึ่ง”

อิ๋นเสี่ยวหรานแววตาเป็นประกายมองไปที่ติงเหลียงจู้ในทันทีแล้วพูดเร่งรัด

“วิธีอะไร?”

“สุขภาพของกษัตริย์เป็นยังไงบ้าง?”

ติงเหลียงจู้ไม่ได้พูดแผนการออกมาตรงๆ แต่ทว่าเขากลับถามอิ๋นเสี่ยวหรานถึงสภาพร่างกายของเจียหยวนที่หนึ่ง

“ตั้งแต่หลังจากที่กษัตริย์ที่หกให้เม็ดยาอายุวัฒนะของหลินมั่วกับเขาร่างกายก็ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก แต่ฉันรู้สึกว่าช่วงนี้ผลของยามีประสิทธิภาพลดลง”

บนใบหน้าของติงเหลียงจู้เผยแสดงสีหน้าอย่างที่คิดไว้และรอยยิ้มที่มั่นใจปรากฏบนใบหน้าของเขา

“องค์หญิงไม่ต้องเป็นกังวลไปตั้งแต่โบราณกษัตริย์ล้วนหวาดระแวงไม่ไว้ใจ ขอเพียงแค่ท่านพูดอ้อมๆต่อหน้าฝ่าบาทว่าผลของเม็ดยาอายุวัฒนะจะค่อยๆลดลงก็พอ”

เมื่อมองดูร่างกายของของอิ๋นเสี่ยวหรานขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆและกลิ่นหอมที่เจือจางนั่น ในแววตาของติงเหลียงจู้ฉายแววดูถูกเหยียดหยามคิดว่าทุกคนไม่เคยพบเจอผู้หญิงจริงๆเหรอ?

แต่ว่าเพื่อเห็นแก่ส่วนรวมติงเหลียงจู้ยังคงหัวเราะแล้วพูดขึ้น “พระชายาล้อเล่นแล้ว”

ทันใดนั้นเงาร่างสีดำที่ปรากฏอยู่ข้างกายติงเหลียงจู้ราวกับว่าอยู่ข้างกายเขามาโดยตลอด

ติงเหลียงจู้พูดกับอิ๋นเสี่ยวหราน “นี่คือทหารพลีชีพที่ผมเลี้ยงดูไว้ส่วนตัว สามารถให้พระชายายืมจำนวนพลหลายร้อยรับแนวโน้มของพระองค์”

อิ๋นเสี่ยวหรานมองไปที่ทหารพลีชีพที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านข้างติงเหลียงจู้ ความตื่นเต้นฉายเข้ามาในดวงตาแม้แต่ตระกูลอิ๋นยังไม่มีทหารพลีชีพ ถ้าตัวเองมีทหารพลีชีพก็ถือว่าพอมีความสามารถในการปกป้องตัวเองอยู่บ้าง

“เช่นนั้นขอบใจหัวหน้าติงมาก ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าฉันเป็นพระชายาอยู่แล้วจะต้องอยู่ใกล้ชิดกับหัวหน้าติงแน่นอน”

“ผมไม่ได้มีโชคนี้จริงๆ พระชายาสูงศักดิ์ไม่ใช่คนที่ผมจะสามารถหยาบคายได้”

เมื่อเห็นเงาแผ่นหลังของอิ๋นเสี่ยวหรานเดินจากไปอย่างมีความสุข สายตาของติงเหลียงจู้ก็ฉายแววดุร้ายขึ้นมา

หากไม่ใช่เพราะอิ๋นเสี่ยวหรานขวางทางตัวเองอยู่เช่นนั้นทหารพลีชีพหลายร้ายนายปกป้องเธอก็ไม่เป็นไร หากขัดขวางตัวเองทหารพลีชีพก็คือคมดาบที่ฆ่านางได้รวดเร็วที่สุด!