หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3125

เวลานี้หลินมั่วกำลังหารือเรื่องสำคัญกับเพื่อนสมาคมการค้า

“ตอนนี้กองทัพประเทศว่านเซี่ยงที่มีทหารนับล้านกำลังตั้งค่ายอยู่ที่เชิงเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา พวกคุณอาจถูกฆ่าได้ทุกเมื่อ รีบพาทุกคนกลับไปเถอะ”

หลินมั่วมองดูสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ตอนนี้เขาไม่ใช่ผู้เล่นตัวจริงอีกต่อไป เขาจำเป็นต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง

“ท่านผู้นำพันธมิตรหลิน พวกเรากองกำลังทหารอาสาสมัครของสมาคมการค้าก็มีเป็นหมื่น สู้ตายกับพวกมันให้สิ้นซากก็ไม่เห็นเป็นไร

“หากพวกเราทิ้งคุณแล้วหนีไป ต่อไปฉันท่านหวังจะมีหน้าไปไหนบนยุทธภพได้อีก”

ท่านหวังตบพุงตัวเอง หยิบปืนไรเฟิลจู่โจมAk47อัตโนมัติเต็มรูปแบบขึ้นมาจากข้างๆ ปืนชนิดนี้มีข้อดีคือราคาถูก ทนทาน

“ท่านหวัง ฉันพูดจริงนะ แม้แต่ฉันเองก็ไม่มีความมั่นใจว่าจะรอดชีวิตจากสถานการณ์นี้ได้ แล้วพวกคุณจะเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ได้อย่างไร

หลินมั่วหยุดพูดชั่วคราว แล้วพูดอีกว่า “พวกเขาทุกคนยังมีครอบครัว มีลูกหลาน บางคนอาจจะต้องพึ่งพาพวกเขาหาเลี้ยงชีพ ถ้าพวกเขาตายไป ครอบครัวของพวกเขา ก็...พังทลายสิ้น”

ท่านหลังมองดูหลินมั่วไม่ได้พูดอะไร แต่แรงบีบปืนบนมือของเขากลับแน่นขึ้นเรื่อยๆ

“หัวหน้าหลิน พวกเราไม่กลัวตาย”

“ใช่แล้ว ต่อให้พวกเราตาย พันธมิตรศิลปะการต่อสู้กับพันธมิตรการค้าก็จ่ายเงินชดเชยให้ เพียงพอที่จะให้เมียอยู่ได้ชั่วชีวิต”

สองหัวขนาดใหญ่โผล่ออกมาที่ประตู ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม พูดจาโผงผาง

ราวกับว่าพวกเขาไม่รู้เลยว่าการอยู่ต่อนั้นหมายความถึงอะไร

ท่านหวังที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เห็นสองหัวที่ประตู น้ำตาก็คลอเบ้า ตำหนิไปเสียงดังว่า

“เอ้อร์จู้ เฮยลวี่ พวกนายสองคนหนีออกจากหน่วยไปตอนไหน คืนนี้พวกนายจะได้กินหมั่นโถวน้อยลงคนละชิ้น!”

เมื่อได้ยินดังนั้น สองยักษ์ใหญ่สูงสองเมตรก็กอดกันร้องไห้สะอึกสะอื้น ราวกับว่าการอดกินหมั่วโถวชิ้นหนึ่งเหมือนกับเอาชีวิตพวกเขาไป

ท่าทางตลกโปกฮาของสองยักษ์ใหญ่ช่วยคลายความตึงเครียดในห้องลงไปบ้าง หลินมั่วมองดูพวกเขาอย่างนิ่งงัน

เอ้อร์จู้กับเฮยลวี่ขรึมไป ไม่ได้พูดอะไร

สำหรับพวกเขาชายหนุ่มร่างใหญ่ที่เคยใช้ชีวิตอยู่กับการทำนา กองกำลังทหารอาสาสมัครกลายเป็นสิ่งที่พวกเขาคุ้นเคยไปแล้ว

พวกเขาไม่มีอาวุธที่ทันสมัยเหมือนกองกำลังทหารอื่นๆไม่มีการฝึกอบรมอย่างเป็นระบบ พวกเขาเป็นเพียงชายหนุ่มร่างใหญ่ที่ถืออาวุธเก่าๆออกไปลาดตระเวณ

ท่านหวังมองดูสองยักษ์ใหญ่ที่เงียบอยู่ เขาไม่เชื่อว่าหลินมั่วจะเป็นคนที่คิดอะไรไม่รอบคอบเช่นนี้

แต่หลินมั่วไม่ได้พูดอะไรอีก ถ้าไม่อาศัยตอนนี้ยุบกองกำลังทหารอาสาสมัคร พวกเขาอาจจะต้องต่อสู้กับประเทศว่านเซี่ยงจนตัวตาย

“เอาล่ะ พวกคุณไปทางหลังภูเขาเถอะ ท่านเจ้าสำนักโยวหลีได้จัดการไว้แล้ว พาสวี่ปั้นซย่าไปด้วยพร้อมกัน”

ท่านหวังมองดูดวงตาทั้งคู่ของหลินมั่ว ราวกับเข้าใจอะไรบางอย่าง เขาพยักหน้า พูดเบาๆว่า

“พวกเราจะรอคุณกลับมาที่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้”