หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3134

“ใช่แล้วต้าซาน ฉันให้นายไปรับตู้จี๋กลับมาไม่ใช่เหรอ”

หลังจากที่หลินมั่วเห็นต้วนต้าซานกลับมาคนเดียว จึงถามด้วยความสงสัย

“ลูกพี่ พระตู้จี๋อยู่หลังป่า ถ้าไงคุณไปดูด้วยตัวเองไหม”

ต้วนต้าซานดูเหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ จึงชี้ไปที่ถนนที่เดินมาด้วยสีหน้าแปลกๆเล็กน้อย

พระ? ตู้จี๋กลับไปแล้วทำไมกลายเป็นพระไปแล้ว?

หลินมั่วสงสัยแล้วหันไปทางที่ต้วนต้าซานชี้นิ้ว

ข้างหน้าล้อมรอบไปด้วยยุงและเเมลงต่างๆ พลังลมปราณของหลินมั่วแผ่กระจายออกไป สัตว์ตัวเล็กทั้งหมดร่วงหล่นจากท้องฟ้าลงบนพื้นดิน ถูกพลังลมปราณของหลินมั่วบดขยี้จนตาย

หลินมั่วเดินผ่านป่า ทันใดนั้นก็ต้องตะลึงงัน

เบื้องหน้าเขาบนพื้นที่โล่ง เณรน้อยตู้จี๋นั่งอยู่บนเกี้ยว มีชายร่างใหญ่สี่คนยืนอยู่รอบๆด้านหลังเณรน้อยตู้จี๋เป็นทหารจำนวนมาก แต่ละคนถืออาวุธประเภทต่างๆ

“หลินมั่ว? รีบมารีบมา”

ตู้จี๋้ห็นเงาที่เดินออกมาจากป่าเป็นหลินมั่ว ก็โบกมือให้ด้วยความดีใจ

หลินมั่วมองไปที่เณรน้อยตู้จี๋ที่ล้อมรอบไปด้วยทหารรักษาความปลอดภัยหลายชั้น ในดวงตาก็เผยให้เห็นถึงความสงสัยอย่างมาก

“โยมไม่รู้ ตอนที่อาตมากลับไปแค่จัดพิธีทางศาสนาพุทธสองครั้งโดยไม่เก็บค่าเข้าชม และเเจกยาให้พวกเขาด้วย พวกเขาเลยบอกว่าอาตมาคือพระพุทธเจ้ากลับชาติมาเกิด และต้องการปกป้องอาตมา”

ตู้จี๋ชี้ไปที่ชายร่างใหญ่รอบๆอย่างจนปัญญา น้ำเสียงไม่มีทีท่าจะปิดบัง เห็นได้ชัดว่าเขาพูดแบบนี้กับพวกเขาหลายรอบแล้ว

“ประเพณีพื้นเมืองที่เรียบง่ายของพวกคุณ…สไตล์พื้นบ้าน”

หลินมั่วมองไปที่กองทัพที่ไกลสุดลูกหูลูกตาเบื้องหลังเณรน้อยตู้จี๋ ไม่กล้าคิดเลยว่ายังมีคนอีกเท่าไรที่ข้างหลัง

“คราวนี้ท่านจัดคนมาเท่าไร ผมจะได้ให้คนส่งอาหารมา”

หลินมั่วมองไปที่มือของทหารที่มีเแค่ปืน ไม่มีอะไรอย่างอื่น คาดว่าคงไม่ได้เตรียมอาหารมา

“อาตมาคิดว่าน่าจะประมาณหนึ่งล้านคนนะ…”

ตู้จี๋พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่แน่ใจ ก่อนหน้านี้พวกเขาบอกตัวเองว่าหนึ่งล้านนะ

“อาหารหนึ่งล้านคงขนส่งและเตรียมตัวยาก ประมาณการน่าจะตอนเย็นถึงสามารถส่งมาได้”

ตอนนั้นถ้าเขาหนีช้ากว่านี้อีกนิดเดียว คงไม่มีโอกาสมาถึงภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา และอาจถูกโยนลงบ่อเหมือนเสด็จพี่ใหญ่กับเสด็จพี่สามไปแล้ว

เจียเต๋อเลี่ยนึกถึงบรรดาสนมสิบกว่าคนของตัวเอง ตอนนี้น่าจะโดนเอลวิสผู้หญิงคนนั้นฆ่าตายไปหมดแล้ว

“แต่ว่า ฉันยังมีของอีกอย่าง”

เจ้าชายหกหยิบเหรียญกลมเล็กๆออกมาจากกระเป๋าเสื้อ

บนเหรียญประดับลวดลายสีทอง แกะสลักรูปนกอินทรีสีดำไว้เหมือนมีชีวิต

“นี่คือพระบิดาของฉันให้คนมอบให้ฉันก่อนสิ้นพระชนม์หนึ่งวัน ตอนนั้นมีนางกำนัลคนหนึ่งแอบมา หลังจากมอบให้ฉันแล้วก็ฆ่าตัวตายทันที”

เจียเต๋อเลี่ยมองดูปุ่มสีแดงนูนเล็กน้อยใต้ฝาครอบป้องกันบนนกอินทรีดำ

“ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าของสิ่งนี้มีประโยชน์ยังไง แต่ตอนนี้มาถึงก้าวนี้แล้ว หลินมั่ว ฉันอยากลองดู”

หลินมั่วเงียบไม่พูดอะไร มองดูเหรียญกลมประณีตสวยงามในมือเจ้าชายหก สุดท้ายก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“เจ้าชายหกลองดูก็ไม่เสียหาย ผมจะใช้พลังปกป้องคุณเอง